ΣΜΟΛΙΚΑΣ  2637  και  Τραπεζίτσα 2024
3ημερο Αγίου Πνεύματος 2012

Μια άγρια καταπληκτική ομορφιά μας καθηλώνει.Μικρά χωριά φωλιασμένα σε απάνεμες και προσήλιες πλαγιές, χαράδρες και οροπέδια  τρεχούμενα νερά και  καταρράκτες. Βρισκόμαστε στις νότιες πλαγιές του Σμόλικα η διαδρομή πανέμορφη. Δίστρατο, Άρματα, Πάδες, Παλιοσέλι. .Φθάσαμε στα Άρματα ( 1020μ.) παλιά ονομασία Αρμάτοβο, το χωριό μας υποδέχεται  ήρεμο και ήσυχο καταπράσινο πανέμορφο  και λαμπερό.Κάηκε από το Γερμανικό στρατό στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο. Απόγευμα και απολαμβάνουμε το ηλιοβασίλεμα σε λίγο πέφτει η νύχτα,  η  άπλα και η φυσική  ομορφιά του βουνού δεν περιγράφεται με λόγια.Ξημερώνει και  η μέρα προμηνύεται ηλιόλουστη και φωτεινή.  Κάπου χαμηλά στο ποτάμι ακούγεται ο θόρυβος του μεγάλου θηλαστικού που είναι η βασίλισσα στην περιοχή.Σε υψόμετρο 1200 μέτρων μέσα στο πρωινό μας  υποδέχεται το χωριό Πάδες. Η ονομασία του χωριού προήλθε από την βλάχικη λέξη ΄΄πάντε΄΄ που σημαίνει  ίσιωμα, επίπεδος τόπος.Σύμφωνα με την παράδοση οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν από την Ιταλία κατά την Ρωμαϊκή εποχή, από την περιοχή του Πάδου. Μας εντυπωσιάζει η εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου που χρονολογείται από το 1884, με εντυπωσιακό εσωτερικό διάκοσμο.Οι κάτοικοι ασχολούνταν και ασχολούνται μέχρι και σήμερα με την εκμετάλλευση των δασών. Υπήρξαν , κυρατζήδες,  σαμαράδες και μυλωνάδες.
Το μονοπάτι αρχίζει από την βορινή έξοδο του χωριού έχοντας ανατολικά το ρέμα ΄΄Στουρνάρι΄΄ και δυτικά tηn κορυφογραμμή ΄΄Πέτρα Τόσκα΄΄ ( 1641).Από την έξοδο του χωριού μέχρι εδώ, το δάσος αποτελείται πρώτα από οξιές και μετά από πεύκα.Παίρνουμε πορεία Βορειοανατολικά μέχρι το ύψος της Δρακόλιμνης,χρόνος ανάβασης μέχρι την κορυφή 4+30 ώρες.Το μονοπάτι σκιερό.   Μετά από πορεία μισής ώρας φθάνουμε σε ένα καταπράσινο ξέφωτο, τοπίο γεμάτο πινελιές, από λογής – λογής αγριολούλουδα.Στο δάσος φωλιάζουν ζαρκάδια, ελάφια, λύκοι, αγριογούρουνα, τσακάλια , αλεπούδες φιδαετοί και ορεινές πέρδικες. Δεξιά μας σε λίγο ξεπροβάλλει μεγαλόπρεπα ο Σμόλικας. Θαυμάζουμε τώρα την Δρακόλιμνη του Σμόλικα ή Λύγκα όπως ονομάζεται.Το όνομα της θυμίζει παραμύθι και η ύπαρξη της πολύτιμο διαμάντι της φύσης.Στα βλάχικα λέγεται Ντιβιρλίγκα.Βρίσκεται σε υψόμετρο 2150 μέτρων. Έχει σχήμα καρδιάς και ο πυθμένας της κοκκινίζει ενώ στα νερά της κολυμπούν τρίτωνες.Πανέμορφη σήμερα με αρκετούς επισκέπτες, ορειβάτες και μη.( ορειβάτες από την Καρδίτσα , την Κόνιτσα , την Αθήνα – Αχαρνές και την πόλη μου την Αλεξανδρούπολη).Τώρα ορειβατούμε σε αλπικό τοπίο, κάτω χαμηλά οροπέδια, λιβάδια, επιβλητικές ορθοπλαγιές καταπράσινες και στολισμένες με αγριολούλουδα.Η ανάβαση δύσκολη, οι ανάσες βαριές ανεβαίνουμε πλησιάζουμε. Το τοπίο σκληρό σεληνιακό,  το άγριο και το ήπιο, το ήσυχο και το μουσικό.Πλησιάζουμε την κορυφή εκεί που οι κορυφογραμμές  γίνονται πιο σκληρές και σμίγουνε ψιθυριστά με το ελαφρύ αεράκι που μας κρατά συντροφιά εδώ και μερικά λεπτά. Φθάσαμε στην κορυφή.
Αποθέωση της τέχνης της φύσης. Γράμμος, Βασιλίτσα, Γκαμήλα και Τραπεζίτσα νοτιοδυτικά. Πολλές ανάσες καθαρού αέρα.. Η κατάβαση συνεχίζεται μετά από 7 ώρες πορεία γεμάτη αντιθέσεις  μέσα από  ένα καταπληκτικό τοπίο φθάσαμε στα αυτοκίνητα. Επιστροφή στα Άρματα.Με το ξημέρωμα η ανατολή του ήλιου μας βρίσκει να αγναντεύουμε την κορυφή Τραπεζίτσα..Μετά από μιας ώρας οδήγηση με τοπία πανέμορφα τριγύρω σε ένα επαρχιακό δρόμο με στροφές και αναβάσεις φθάσαμε κάτω από τον ορεινό όγκο της Τραπεζίτσας.Μπροστά μας  ο  καταπράσινος ορεινός όγκος του βουνού μας περιμένει να τον διαβούμε  και να μας ξεναγήσει στις καταπράσινες πλαγιές του.Με τον σάκο στον ώμο πήραμε το μονοπάτι. Η μέρα προμηνύεται σκληρή και επίπονη – έχει από ώρα παραδοθεί στο καθαρό φως του καλοκαιριού 4 Ιουνίου σήμερα.Το μονοπάτι καλά σημαδεμένο ξεκινά από το ξωκλήσι του Αγίου Αθανασίου  σε υψόμετρο 950 μέτρων, έχουμε να καλύψουμε μια υψομετρική διαφορά 1070 μέτρων.Μονοπάτι με βαθμό δυσκολίας πολύ υψηλό. Η διαδρομή πανέμορφη και δροσιστικη μέσα σε δάσος από την αρχή  έως την κορυφή. Μετά από πορεία 40 λεπτών φθάσαμε στο μεταλλείο πήραμε πορεία αριστερά , ανάβαση και πάλι ανάβαση. Οι αχτίδες του ήλιου σμίγουν από ευωδιές από τις αγριοτριανταφυλλιές και τους άλλους ανθισμένους θάμνους.Φθάσαμε σε ξέφωτο μετά από μιας ώρας πορεία συνεχούς ανάβασης. Κάτω χαμηλά κυλά τα ήσυχα νερά του ο Σαραντάπορος ( εδώ έγιναν σκληρές μάχες για την απελευθέρωση της περιοχής το 1912 – 1913 από τον τουρκικό ζυγό) απέναντι και δεξιά μας όπως θαυμάζουμε την ομορφιά του τοπίου ο Γράμμος και αριστερά μας η οροσειρά της Νεμέρτσικας στην Αλβανία.
Οδοιπορούμε τώρα μέσα σε δάσος από ρόμπολα. Είναι από τα πιο σπάνια κωνοφόρα της Βαλκανικής και της Ευρώπης, βρίσκεται σε ορεινές περιοχές και υποαλπικές ζώνες έως και 2200μ.Δεν μας σταματά ούτε το πέτρινο σύμπλεγμα που μας ταλαιπωρεί, η κίτρινη πινακίδα είναι εδώ Τραπεζίτσα 2022 μ. υψόμετρο.Η θέα της χαράδρας του Αώου και το πανόραμα των γύρω βουνοκορφών μας αποζημιώνει με το παραπάνω, μετά την αγωνία και την λαχτάρα που ζήσαμε εκεί στην χαράδρα λίγο νωρίτερα. Αφεθήκαμε στο δέος.Μετά από μια ονειρική διαδρομή 5 ωρών φθάσαμε στα αυτοκίνητα.Συνεχίζουμε για την Κόνιτσα.Κτισμένη σε υψόμετρο 630 μέτρων  στις πλαγιές της Τραπεζίτσας η πόλη καταφέρνει να ασκεί μια ανεξάντλητη γοητεία που στηρίζεται τόσο στις διαχρονικές αρχιτεκτονικές γραμμές, που μαρτυρούν τη δεξιότητα των λαϊκών μαστόρων, όσο και την επαφή της με τη σπάνια χλωρίδα και πανίδα της τοπικής φύσης.Περιδιαβαίνοντας τα λιθόστρωτα καλντερίμια της παλιάς πόλης τολμούμε μια στάση στο παρελθόν και επισκεπτόμαστε το πέτρινο αρχοντικό της Χάμκως ( μητέρας του Αλή – Πασά) το αρχοντικό του Χουσεϊν  Σίσκου και φυσικά το τοξωτό γεφύρι – σύμβολο της πόλης, που ορθώνει το πέτρινο ανάστημα του πάνω από τα νερά του ποταμού Αώου.Το μεγαλύτερο των Βαλκανίων.Χτίσθηκε από το συνεργείο του πρωτομάστορα Ζιώγα Φρόντζου από την Πυρσόγιαννη. Το κτίσιμο κράτησε 48 ολόκληρα χρόνια. Η ομορφιά της φύσης τριγύρω μοναδική.Λεύκες, πλατάνια, αγριοκουμαριές, ιτιές, φτελιές, αναρριχώμενα.Ο καφές δίπλα στο  τοξωτό γεφύρι διπλά νόστιμος.Απομεσήμερο αφήσαμε  πίσω μα στις κόκκινες κυματιστές στέγες της Κόνιτσας , την κόψη της Γκαμήλας, την μακρινή Νεμέρτζικα τις δασωμένες με πεύκα και έλατα πλαγιές της Τραπεζίτσας .και συνεχίζουμε για Γιάννενα. Δεξιά μας η κοίτη του ποταμού Αώου, λίγο  πιο  πέρα ενώνεται με τον Βοϊδομάτη και συνεχίζουν το κοινό υδάτινο ταξίδι τους προς την Αλβανία. Βρισκόμαστε στην Κλειδωνιά και πήραμε πορεία για τα Γιάννενα.Μόλις περάσαμε την γέφυρα από όπου κυλά τα ορμητικά παγωμένα νερά του ο Βοϊδομάτης.Πηγάζει από την Τύμφη σε υψόμετρο 1500 μέτρων και χύνεται στον Αώο που συναντιέται στον κάμπο της Κόνιτσας.Πλησιάζουμε τα Γιάννινα, η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από τον Βυζαντινό αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Αναφέρεται για πρώτη φορά το 527 μ.Χ. από τον ιστορικό Προκόπιο με την ονομασία Ευροία.Δέχθηκε πολλές επιδρομές από διάφορους λαούς. Με το μαντείο των Δελφών , το κάστρο του Αλή – Πασά, το νησάκι της κυρα Φροσύνης και την πανέμορφη λίμνη της.Με την επιστροφή μας στην πόλη της Βέροιας ολοκληρώθηκε μια ακόμη εξόρμηση σου Συλλόγου σε μια ορειβατική , ιστορική, πολιτισμική και οικολογική διαδρομή.
Οι στιγμές γίνονται εμπειρίες, μνήμες και ξαναζωντανεύουν την  ωραιότητα και αγνότητα του τοπίο.Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους ορειβάτες που τα κατάφεραν για μια άλλη φορά.

ΣΜΟΛΙΚΑΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΣΑ 2012

ΣΜΟΛΙΚΑΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΣΑ 2012

ΣΜΟΛΙΚΑΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΣΑ 2012

ΣΜΟΛΙΚΑΣ - ΤΡΑΠΕΖΙΤΣΑ 2012

Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος