ΑΓΡΑΦΑ Κορυφή Βουτσικάκι 2154 μ.

ΑΓΡΑΦΑ
19 -20 Μαϊου 2012
Κορυφή Βουτσικάκι 2154 μ.

Άγραφα – μια οροσειρά, μια περιοχή, μια ιστορία.Οπλαρχηγοί και κλεφτουριά, ( Καραϊσκάκης, Κατσαντώνης ), εθνική αντίσταση και εμφύλιος πόλεμος ( Άρης Βελουχιώτης και Καπετάν Γιώτης).Ξεχασμένα χωριά, πυκνά δάση, ορμητικά ποτάμια, φαράγγια πανέμορφα. Εδώ δεν έχουν θέση οι σκοτούρες και η καθημερινότητα. Μόνο εμείς και η φύση……..

Σάββατο μεσημέρι φύγαμε από την Βέροια 14 φίλοι και μέλη του Συλλόγου για μια ονειρική διαδρομή .Βέροια – Γρεβενά – Μετέωρα – Τρίκαλα – Μουζάκι – Νεραϊδα ( λίμνη Πλαστήρα).Περάσαμε την πόλη των Τρικάλων και τον Ληθαίο ποταμό, παραπόταμου του Πηνειού.Η πόλη με τη σημερινή ονομασία Τρίκαλα αναφέρεται για πρώτη φορά τον 12^ο αιώνα στην ΄΄Αλεξιάδα΄΄ της Άννας Κομνηνής.Ιδρύθηκε πιθανότατα κατά τον Μεσαίωνα, στη θέση της αρχαίας Τρίκκης, που πήρε μέρος στον Τρωϊκό πόλεμο.Η Τρίκκη ήταν κόρη του Αισώπου και σύζυγος του Υψέως. Βασιλιάς της Τρίκκης ήταν ο φημισμένος γιατρός Ασκληπιός.Βρισκόμαστε στον νομό Καρδίτσας, τόπος κατάσπαρτος από λείψανα αρχαίων οικισμών μαρτυρούν την ανθρώπινη παρουσία από το 6.000 π.Χ.Ο Όμηρος ( Ιλιάδα) αναφέρει τρεις πόλεις Ιθώμη, Τιτάνιο, και Αστέριο στον κατάλογο των καραβιών που οι Έλληνες έστειλαν στον Τρωϊκο πόλεμο. Από τα μέσα του 15^ου αιώνα και για τρεις περίπου αιώνες στον εύφορο κάμπο θα εγκατασταθούν Τούρκοι εποικιστές, οι Κονιάροι ( Κονιάρηδες ).Νέα σχετικά πόλη η Καρδίτσα η ίδρυση της τοποθετείται στα χρόνια της Τουρκοκρατίας στις αρχές του 17 ου αιώνα.Κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας η πόλη κατοικείται από μουσουλμάνους και αποτελεί έδρα τουρκικού στρατού. Στα 1822 η πανούκλα θα αποδεκατίσει την πόλη.Η πόλη θα ξαναγεννηθεί μετά τον απελευθερωτικό αγώνα του 1881 και θα ανακηρυχθεί σε δήμο το 1882.Είναι η πρώτη ευρωπαϊκή πόλη που απελευθερώθηκε από τους Γερμανούς κατακτητές στη διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου ( 2-9- 1943 ).
Μπροστά μας διαγράφονται οι κορυφογραμμές των Αγράφων να σχηματίζουν τη μορφή μιας γυναίκας που κοιμάται. Είναι η ξακουστή ΄΄κοιμωμένη των Αγράφων΄΄ μοναδικό φυσικό μνημείο που η μορφή της είναι ορατή από ολόκληρο σχεδόν τον κάμπο.Η ιστορία των Αγράφων πανάρχαιη.Από 1500 π.Χ. μέχρι το 27 π.Χ. κατοικούνταν από τους Δόλοπες και τους Αθαμάνες οι οποίοι ανέπτυξαν τον δικό τους πολιτισμό.Στα κατοπινά χρόνια αναμειγνύονται στις διαμάχες μεταξύ Μακεδόνων και Ρωμαίων και κατά τον Μεσαίωνα κατακλύζονται από κύματα βόρειων λαών. Σλάβων, Αλβανών κ.α.Προετοιμάζουν την επανάσταση και παίρνουν μέρος σε αυτήν.Οπλαρχηγοί και κλεφτουριά, Κατσαντώνης και Καραϊσκάκης, ο αρχηγός της επανάστασης του 1922 και πρωθυπουργός Ν. Πλαστήρας. Εθνική Αντίσταση και Εμφύλιος πόλεμος. Άρης Βελουχιώτης και καπετάν Γιώτης.Λέγεται ότι Άγραφα ονόμασε ολόκληρη την περιοχή ο εικονομάχος αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος Ε΄ ο Κοπρώνυμος ( 741 – 775 ) επειδή οι απεσταλμένοι του αποκεφαλίσθηκαν από τους κατοίκους της περιοχής, διότι προσπάθησαν να καθαιρέσουν τις εικόνες.Μετά το 1832 και μέχρι την απελευθέρωση της Θεσσαλίας (1881) λαβαίνουν μέρος σε τρία επαναστατικά κινήματα ( 1854,1866-69, 1878).Γνωστοί άλλωστε είναι και οι αγώνες για τη δίκαιη ανακατανομή της γης με αποκορύφωμα την εξέγερση του Κιλερέρ ( 6- 3-1910).Υπάρχουν πολλά και σημαντικά μοναστήρια στην περιοχή που κράτησαν ως θεματοφύλακες κειμήλια ανεκτίμητης αξίας, ζωντανά κομμάτια μνήμης μιας άλλης εποχής.Στην γερμανοϊταλική κατοχή ( 1941 -1944 ) τα Άγραφα αποτελούν την ψυχή της Αντίστασης.Στο έδαφος τους συγκροτούνται τα αντάρτικα σώματα του ΕΛΛΑΣ και του ΕΔΕΣ, φιλοξενούν την επαναστατική κυβέρνηση του βουνού ( ΠΕΕΑ) και διαθέτουν συμμαχικό αεροδρόμιο σε ολόκληρη την κατεχόμενη Ευρώπη. Απόγευμα και μπροστά μας απλώνεται η λίμνη Πλαστήρα ή λίμνη Ταυρωπού.Σχηματίσθηκε το 1959 με την κατασκευή φράγματος στον ποταμό Ταυρωπό ή Μέγδοβα.Εκεί κάπου στους πρόποδες μέσα σε πυκνή βλάστηση από πανύψηλα έλατα και απεριόριστη θέα στη λίμνη, βρίσκεται η Νεραϊδα.Ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου που οδηγεί στο καταφύγιο στην θέση Καραμανώλη σε υψόμετρο 1536 μέτρων.Πλαγιές δύσκολες, πουρναρότοποι, άλλά και καρυδιές, καστανιές, κερασιές, κορομηλιές.Ψηλότερα πεύκα και έλατα. Το δάσος γεμάτο από αλεπούδες, λαγούς, λύκους, αρκούδες, ζαρκάδια και αγριογούρουνα.Αετοί και κόρακες, πέρδικες και κούκοι. Ζωή πλούσια, καθαρή, ξένοιαστη. Απόγευμα και η βροχή δεν λέει να σταματήσει έτσι αποφασίζουμε να κατασκηνώσουμε στο προαύλιο στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.Στήνουμε τις σκηνές λίγο πριν βραδιάσει, ανάβουμε φωτιά βραδιάζει , βράδιασε….. με τη βροχή να γίνεται ολοένα πιο δυνατή και καταρρακτώδη.
Ξημερώνει και η μυρωδιά του δάσους από την υγρασία του πρωινού έντονη, τριγύρω πανέμορφα έλατοδάση. Κάτω χαμηλά η λίμνη και ένας κατακόκκινος ήλιος να ανατέλλει τοπίο, πανέμορφο, ονειρεμένο!Με τον σάκο στον ώμο πήραμε το μονοπάτι, ορεινά λιβάδια, άγρια και φιλικά ταυτόχρονα με κοπάδια από αιγοπρόβατα, που σκαρφαλώνουν στις ράχες των βουνών, μας καλωσορίζουν.Το μονοπάτι ανηφορικό, τραχύς ο τόπος τριγύρω και άγριος με μια παράξενη ομορφιά.Κάτω χαμηλά αν στρέψεις το βλέμμα σου στο απέραντο γαλάζιο της λίμνης θα γλυκάνει αμέσως από τούτη την πρωτόγνωρη ομορφιά.Στο βάθος η δαντελωτή πετρώδης κορυφογραμμή μας κοιτά αγέρωχα.Οδοιπορούμε τώρα στην κορυφογραμμή ΠετσαλούδαΦθάσαμε στο σημείο- μνημείο που το 1993 ο ανεμοπτεριστής ΄΄ έφυγε΄΄ ταξίδι για την αιωνιότητα.( Μια άσπρη πλάκα με το όνομα του και ένα ζευγάρι χιονοπέδιλα ).Οδοιπορούμε για μια ώρα, τώρα μονοπάτι κατηφορικό, κατεβαίνουμε για να αρχίσει ξανά η ανηφόρα.Είμαστε στην ορθοπλαγιά του ορεινού όγκου και συνεχίζουμε στο μονοπάτι ορειβατώντας ψηλότερα. Τώρα μαζεύουμε εικόνες και χρώματα όμορφα φτιαγμένα από τα χέρια της μητέρας φύσης.Η πλαγιά μας υποδέχεται με εκατοντάδες αγριολούλουδα, κρόκοι μοβ , κίτρινοι και άσπροι. Μονοπάτι συνεχώς ανηφορικό δύσκολο τώρα τοπίο τελείως γυμνό μόνο εμείς και η απεραντοσύνη του βουνού.Συναντάμε τα πρώτα χιόνια που ανεβαίνοντας ψηλότερα γίνονται περισσότερα.Πλησιάζουμε στην κορυφή οδοιπορούμε για περισσότερο από δυο ώρες τώρα το μονοπάτι φιδοσέρνεται στην κορυφογραμμή ανηφορικό πετρώδες αλλά όχι επικίνδυνο.Κάτω δεξιά μας στο φαράγγι τα τελευταία χιόνια του Χειμώνα και ένας μοναδικός σκιέρ από τα Τρίκαλα να απολαμβάνει την μοναδικότητα του τοπίου.Η κορυφή μια τεράστια πυραμίδα, συνέχεια ουσιαστικά της Καράβα και της Καζάρμα.Κάτω από τα πόδια μας απλώνεται το βασίλειο της πέτρας. Τα ασβεστολιθικά στρώματα σχηματίζουν κρατήρες βάθους 2- 4 μέτρων ( Δολϊνες) που αποστραγγίζουν τα νερά. Φτάνοντας στον προορισμό μας ένας δυνατός αέρας μας υποδέχεται.Η κορυφή με αρκετό χιόνι ακόμη. Από εδώ θέα απεριόριστη.Από τη μια πλευρά ο Μέγδοβας και από την άλλη το φαράγγι του Αγραφιώτη. Με τα χωριά και τους οικισμούς που ξεπροβάλλουν μέσα από τα δένδρα και οι κορφές των Αγράφων σε όλο τους το μεγαλείο. Μέχρι και το Βελούχι φαίνεται χαμένο στον ορίζοντα.Όλη η ομάδα αναπαύεται για λίγο στον ΄΄ θρόνο ΄΄ της κορυφής.Ο ουρανός από τα δυτικά έχει κλείσει. Πυκνά σύννεφα πλησιάζουν απειλητικά. Ο αέρας ανεβαίνει ουρλιάζοντας από το φαράγγι και φέρνει σταγόνες βροχής. Ώρα να επιστρέψουμε.
Επιστροφή από άλλη διαδρομή μέσα από δασικό δρόμο, πνιγμένος στην κυριολεξία σε πανύψηλα έλατα.Το σκηνικό μοιάζει παραμυθένιο. Η διαδρομή μέσα από αυτή την πανέμορφη καταπράσινη φύση θα παραμένει αξέχαστη.Τώρα ησυχία τώρα σιωπή. Η σιωπή του δάσους είναι παράξενο πόσο σε υποβάλλει να βλέπεις χωρίς να μιλάς.Αφήσαμε πίσω μας τον ορεινό όγκο των Αγράφων, είναι η εικόνα που γλυκαίνει την καρδιά μας και ξεκουράζει το μυαλό μας.Ο καφές στην πόλη των Μετεώρων θα μας δώσει δυνάμεις για τη συνέχεια.Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους και ιδιαίτερα σε κείνους που ανέβηκαν για πρώτη φορά στο Βουτσικάκι.