Πιέρια ( θέση Γκόλνα) υψόμετρο 1235μ.
Σάββατο 18 Κυριακή 19 Μάιου 2013
Συνάντηση Περιφέρειας Ορειβατών Κεντρικής Μακεδονίας
Το βουνό μας προσκαλεί φιλικά με κάθε πλαγιά του, με κάθε κορυφή του, οι στιγμές αποκτούν σημασία καθώς προσπαθείς να γεμίσεις παραστάσεις με όλες σου τις αισθήσεις.Το δάσος ιδιαίτερα εντυπωσιακό τους υποδέχεται στην απόλυτη σιωπή του.Αρχέγονο, απείραχτο, ονειρικό, άλλοτε απόμακρο άλλοτε νοσταλγικό τους καλωσορίζει…Περάσαμε την γέφυρα και την λίμνη του Αλιάκμονα. Απόγευμα Σαββάτου και ο επαρχιακός δρόμος που οδηγεί στο χωριό Πολυδένδρι, ερημικός. O Aλιάκμονας, ποτάμι πανάρχαιο, μυθικό, που σύμφωνα με τη μυθολογία σχηματίσθηκε την περίοδο την γεωλογικών ανακατατάξεων, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.Την εποχή που στη Θεσσαλία βασιλιάς ήταν ο Δευκαλίων ( γιος του Προμηθέα ), ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλο το χάλκινο γένος των ανθρώπων από τους διαφθαρμένους.Από τον κατακλυσμό επέζησαν μόνο ο Δευκαλίων και η σύζυγος του Πύρρα.Ο Αλιάκμονας αρχίζει το μακρύ ταξίδι του ( 297χλμ) από την οροσειρά του Γράμμου.Οι Τούρκοι τον έλεγαν Ιντζί – καρά ( ψηλός και μαύρος) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα – Γοργοπόταμος.Προσπερνάμε λόγγους και βουνά χαμηλή βλάστηση (πουρνάρια) και δάση ατέλειωτα.Ανεβαίνουμε πλησιάζουμε στο Πολυδένδρι.Φθάσαμε στο χωριό που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 750 μέτρων περιτριγυρισμένο από απέραντα δάση οξιάς και καθαρό κρυστάλλινο βουνίσιο αέρα. Πίσω από τα διώροφα σπίτια είναι αφημένη όλη η ιστορία του χωριού.Μέχρι το 1926 ονομαζόταν ΄΄Κόκκοβα΄΄ τον Νοέμβριο του 1926 μετονομάστηκε Πολυδένδρι.Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού καθαρόαιμοι Έλληνες Μακεδόνες, φιλόξενοι, πατριώτες και θρησκευόμενοι. Δημοτικά τραγούδια και ιστορίες αναφέρουν την Κόκκοβα ως τόπο όμορφο και ξακουστό. Κάποτε υπήρχε και δικαστήριο, τόσο μεγάλο ήταν.Υπήρξε κέντρο των Πιερίων από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.Η Κόκκοβα έγινε γνωστή από τα κιτάπια του ιεροδικείου της Βέροιας, λόγω των καπεταναίων που δρούσαν στην περιοχή κατά την Τουρκοκρατία με γνωστότερο τον καπετάν Συρόπουλο.Ακόμα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, λένε ότι σημάδεψε το σημείο του σταυρού στη γέρικη βελανιδιά μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου,που σώζεται μέχρι και σήμερα. Ο ιερός ναός είναι αφιερωμένος στον Μέγα Άγιο Αθανάσιο – πατριάρχης Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου – για 46 ολόκληρα χρόνια.Γεννήθηκε το 297 μ. Χ. και πέθανε το 373 στην Αίγυπτο.Η μνήμη του τιμάται κάθε χρόνο στις 18 Ιανουαρίου.Βρισκόμαστε στα Πιέρια όρη – γνωστά από την αρχαιότητα. Τα μυθικά Πιέρια απλώνονται βορειοδυτικά του Ολύμπου.Εδώ κατοικούσαν οι Πιερίδες νύμφες.Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία οι Πιερίδες νύμφες ήταν οι εννέα θυγατέρες του Πιέρου και της Ευίππης.Πρώτοι οι Πίεροι καθιέρωσαν τη λατρεία των θεών και θεωρούνταν λαός που πρώτος μετέδωσε και προήγαγε τον ελληνικό πολιτισμό.Το χωριό μας υποδέχεται ήρεμο και ήσυχο.
Η συνάντηση έγινε στο δημοτικό σχολείο που τώρα είναι λαογραφικό μουσείο. Χωρίς μεγάλη συμμετοχή εκπροσώπων από τους ορειβατικούς Συλλόγους της Κεντρικής Μακεδονίας.Ακολούθησε συζήτηση και προβολή ταινίας με ορειβατικό περιεχόμενο.Το βράδυ κύλησε αμέριμνα στην ταβέρνα του Βενιζέλου, με ψητά και νόστιμους μεζέδες.Ξημερώνει, ξημέρωσε….Άφησαν το χωριό και πήραν την ανηφόρα.Πλούσια η χλωρίδα στην περιοχή με τα πανέμορφα δάση της και τα σπάνια αγριολούλουδα της. Με το θόρυβο των ξαφνιασμένων πουλιών και το ρέμα δεξιά τους συνεχίζουν σε δασικό δρόμο. Ελάφια, αλεπούδες ,αγριογούρουνα, κουνάβια, λαγοί, σκίουροι και μικρά πουλιά πέρδικες και ορτύκια.Τώρα ορειβατούν σε μονοπάτι ανηφορικό χαμένο κάτω από πανύψηλες οξιές. Το δάσος ιδιαίτερα εντυπωσιακό τους υποδέχεται στην απόλυτη σιωπή του.Αρχέγονο, απείραχτο, ονειρικό, άλλοτε απόμακρο άλλοτε νοσταλγικό τους καλωσορίζει. Τους προσκαλεί φιλικά με κάθε πλαγιά του με κάθε ρεματιά του. οι στιγμές εδώ αποκτούν σημασία καθώς προσπαθείς αχόρταγα να γεμίσεις παραστάσεις με όλες σου τις αισθήσεις.Ανηφορίζουν με μόνη συνοδεία τους ήχους του βουνού και τις δικές τους χαρούμενες φωνές.Το φως του ήλιου εισχωρεί μέσα από τις φυλλωσιές των δένδρων και το τραγούδι των πουλιών τους συνοδεύει.Η πορεία τους στο ανηφορικό μονοπάτι συνεχίζεται.Μια αίσθηση ειρήνης πλανάται γύρω τους, τα δένδρα ξεπροβάλλουν σαν ξωτικά παραμυθιού. Ακούγονται μόνο τα βήματα τους πάνω στα πεσμένα φύλλα.Τριγύρω εικόνες ποτισμένες με μια γεύση ρομαντισμού και αθωότητας. Απολαμβάνουν την ερημιά και την ησυχία του δάσους.Γεμίζουν την ματιά τους με άπειρες εικόνες.Χάνονται για λίγο στα ονειροπολήματα τους.Νοιώθουν δέος και θαυμασμό για όλη αυτή την ομορφιά.Όλα γύρω τους σιωπηλά δέχονται το πεπρωμένο τους, παιδιά της ίδιας μάνας γης όλοι εμείς, τα ζώα, τα πουλιά, τα δένδρα……….. να είστε αθόρυβοι και προσεκτικοί σήμερα.
Μετά από μια εύκολη πορεία μέσα από πυκνά δάση οξιάς έφθασαν σε ξέφωτο στην θέση Γκόλνα ( που σημαίνει ύψωμα βουνού ) σε υψόμετρο 1235 μέτρων.Οι βουνοπλαγιές τριγύρω ακολουθούν η μια την άλλη κυματιστά χωρίς τέλος, από εδώ θέα απεριόριστη.Κάτω χαμηλά και αριστερά τους η παραλία της Κατερίνης και ο Θερμαϊκός.Δυτικά οι άλλες βουνοκορφές.Τα Πιέρια με το χιονοδρομικό Ελατοχώρι, ο Μπούρινος το Άσκιο και η λίμνη των Σερβίων.Πήραν το δρόμο του γυρισμού.Επιστροφή από άλλη διαδρομή.Η μυρωδιά του δάσους ακόμη μέσα τους. Θέλεις να μείνεις και άλλο όμως η επιστροφή …υποχρεωτική.Πάλι θα χαθούν στους ρυθμούς της πόλης.
Υ.Γ. Ο Σ.Χ.Ο.Βέροιας ευχαριστεί όλους όσους βοήθησαν στην πραγματοποίηση της συνάντησης με τη σηματοδότηση του μονοπατιού, την προσφορά εφοδίων, μεταφορικών μέσων και οπτικοακουστικού υλικού.Επίσης θερμές ευχαριστίες στους ανθρώπους της τοπικής κοινωνίας του χωριού για τη ζεστή φιλοξενία τους και την παραχώρηση της αίθουσας του δημοτικού σχολείου.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος