ΒΕΡΝΟΝ – ΒΙΤΣΙ (2128μ.)
Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2013
Τον Αύγουστο του 1949 γράφτηκε εδώ η τελευταία πράξη του Εμφυλίου Πολέμου που σπάραζε την Ελλάδα από τις αρχές του 1946. Οδοιπορούμε τώρα στο απερίγραπτο βουνό, ακούμε τη συμφωνική ορχήστρα των κλαδιών από τις οξιές, αναπνέουμε την ψυχή του βουνού και νοιώθουμε τις αραιές νιφάδες του χιονιού πάνω μας.
Φύγαμε από την βροχερή Βέροια Κυριακή πρωί οκτώ μέλη του Συλλόγου για πορεία και ανάβαση στο όρος Βέρνο από το χιονοδρομικό του Βιτσίου.Διαδρομή Βέροια –Καστοριά- Βυσιανιά- Οξιά.Περασμένες οκτώμισι και μπροστά μας σαν από παραμύθι αναδυόμενη από τα νερά της λίμνης ξεπροβάλλει η πόλη της Καστοριάς.Μετά τον ξεριζωμό του ΄22 εγκαταστάθηκαν εδώ πρόσφυγες από την Απολλωνιάδα της Προύσσας.Πόλη με πλούσια ιστορία χτισμένη σε υψόμετρο 620 μ. στα δυτικά της λίμνης Ορεστιάδας με 140 αρχοντικά αριστουργήματα, του 17ου και 18ου αιώνα από πέτρα και ξύλο φτιαγμένα. Πρωτοκατοικήθηκε από Αιολείς αποίκους τον 5ο π.Χ. αιώνα. Πήρε το όνομα της από τον γιο του Δία Κάστορα ( ο ένας από τους Διόσκουρους ) ή από το βουλγάρικη λέξη Kostur που σημαίνει κάστρο.Στην Ρωμαϊκή εποχή σύμφωνα με τον ιστορικό Τίτο Λίβιο ονομάζεται Κέλετρον. Οχυρώθηκε από τον Δοκλητιανό και ονομάσθηκε Δοκλητιανούπολη. Το 550 μ. Χ. ονομάζεται Ιουστινιανούπολη.Την περιοχή καταλαμβάνουν κατά καιρούς Βούλγαροι, Πετσενέγκοι, Νορμανδοί, Σταυροφόροι, Σέρβοι, για μικρό διάστημα οι Αλβανοί και τελικά το 1385 οι Τούρκοι. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821 η πόλη δεν συμμετείχε στην εξέγερση. Στις αρχές του 20 ου αιώνα (μακεδονικό αγώνα) με την καθοδήγηση του μητροπολίτη Γερμανού Καραβαγγέλη βοήθησαν αποφασιστικά τα ελληνικά σώματα που δρούσαν στην περιοχή,Απελευθερώθηκε από τον Ελληνικό στρατό στις 11 Νοεμβρίου 1912.Στο Δισπηλιό αποκαλύφθηκε τυχαία από τον καθηγητή του πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Κεραμόπουλο ο λιμναίος οικισμός του Δισπηλιού.Πριν 7000 χρόνια ο προϊστορικός άνθρωπος της περιοχής κατείχε την τεχνογνωσία να ψαρεύει, να κυνηγάει αλλά και να καλλιεργεί τη γη. 27 χιλιόμετρα από την Καστοριά και μετά από το Άργος Ορεστικό βρίσκεται το απολιθωμένο δάσος του Νόστιμου. Έχει ηλικία 20 εκατομμυρίων ετών όπου εδώ υπήρχε μια προϊστορική θάλασσα, το μαρτυρούν τα απολιθωμένα κοχύλια, οι αχινοί, τα σαλιγκάρια, τα όστρακα κ.α………Το σημαντικότερο φυτικό εύρημα είναι οι απολιθωμένοι φοίνικες. Όλα τα ευρήματα φυλάσσονται στο χώρο του δημοτικού σχολείου.
Οδηγούμε τώρα δίπλα στη λίμνη.Είναι καρστική τεκτονικής προέλευσης, σχηματίσθηκε πριν από 10 εκατομμύρια χρόνια. Σχεδόν κάθε χειμώνα για 10-15 ημέρες παγώνει και δίνει μια διαφορετική αίσθηση στο τοπίο. Για πρώτη φορά αναφέρεται από τον ιστορικό Προκόπιο στα μέσα του 6ου αιώνα μ.Χ. Ακολουθώντας τον επαρχιακό δρόμο Καστοριά –Βυσσινιά – Οξιά η φύση μας αποζημιώνει με πανέμορφες εικόνες. Προσπερνάμε αδιαπέραστα δάση κυρίως οξιάς αλλά και βελανιδιές, καστανιές και έλατα.Το βουνό έχει γίνει συνώνυμο με τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Ιστορίας στον εμφύλιο πόλεμο.Ανεβαίνοντας ψηλότερα τις χιονισμένες πλαγιές του επαρχιακού δρόμου, μια αίσθηση μυστηρίου μας ακολουθεί που κατά ένα περίεργο τρόπο υπάρχει πάνω στο Βίτσι, είναι ο καιρός είναι η ομίχλη είναι το χιόνι είναι η συντροφιά των συνοδοιπόρων;Στο χιονοδρομικό κέντρο άφήνουμε τα αυτοκίνητα, προετοιμασία για ανάβαση φοράμε γάντια και σκούφους .Παρά το μικρό σχετικό μέγεθος του, είναι ένα πανέμορφο χιονοδρομικό κέντρο με αρκετά αξιόλογες πίστες αλλά και με ένα τοπίο υπέροχο.Σε υψόμετρο 1610 μέτρων και με ψηλότερη κορυφή του που φθάνει τα 1875 μέτρα βρίσκεται το χιονοδρομικό κέντρο Οξιάς και ανήκει στον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Καστοριάς.Οι πίστες είναι χαραγμένες ανάμεσα σε πυκνό δάσος οξιάς, έχουν κοινή αφετηρία και λειτουργούν μόνο Σαββατοκύριακα και κάθε Τετάρτη και Πέμπτη απόγευμα. Μια ματιά γύρω μια ματιά πέρα Φεβρουάριος μήνας μετά την επέλαση του χιονιά, όλα τριγύρω κάτασπρα, όμορφα, ήρεμα, παγωμένα.Η πορεία στο δάσος αρχίζει και στην κεντρική χιονοδρομική πίστα με το περίεργο όνομα Ντινόγιαννη αρχίζουμε την ανάβαση.Πήρε το όνομα της από ένα δυσάρεστο γεγονός όταν δυο παιδιά αθλητές του χιονοδρομικού συλλόγου Καστοριάς σκοτώθηκαν σε ατύχημα Η χιονοδρομική πίστα δύσκολη ανηφορική.Αφηνόμαστε στην ομορφιά και τη γαλήνη του βουνού.Ανεβαίνουμε, ορειβατούμε στην ησυχία του δάσους μας τύλιξε η ομίχλη και οι χαρούμενες φωνές που μέσα στον γενικό χαμό της αδιαπέραστης ομίχλης κάνουν ανενόχλητοι σκι οι χιονοδρομείς.
Ανεβαίνουμε στην κορυφή της πίστας η ομίχλη που μας ακολουθεί από την αρχή της διαδρομής δεν μας αφήνει περιθώρια για ψηλότερα για να θαυμάσουμε την ομορφιά της δασωμένης φύσης τριγύρω και την ανεπανάληπτη ομορφιά του χιονοδρομικού.Οδοιπορούμε τώρα στο απερίγραπτο βουνό, ακούμε τη συμφωνική ορχήστρα των κλαδιών από τις οξιές, αναπνέουμε την ψυχή του βουνού και νοιώθουμε τις αραιές νιφάδες του χιονιού πάνω μας.Ένας παγωμένος αέρας ανακατεμένος με χιόνι μας σπρώχνει απαλά προς το μονοπάτι της επιστροφής.Τώρα οδοιπορούμε στην πίστα ΄΄ αρκούδα΄΄ που έχει μήκος ( 2.500 μ.). Αφήσαμε πίσω μας το δάσος με τις δρυς, τώρα παντού οξιές χιονισμένες και πανέμορφες .Οι πανύψηλες οξιές ρίχνουν όλη την μεγαλοπρέπεια τους στα μονοπάτια του δάσους όπου αναπνέουν πουλιά και μικρά θηλαστικά, σκίουροι, νυφίτσες, κουνάβια.Έχουμε ήδη κλείσει περισσότερο από 2 ώρες πεζοπορία και συνεχίζουμε την κατάβαση.Γύρω μας απόκρημνες πλαγιές χιονισμένες αναδύονται μέσα από την ομίχλη.Βαθιές ανάσες, οι αιχμηρές κορυφές του βουνού λουσμένες στην ομίχλη συμπληρώνουν το εντυπωσιακό σκηνικό.Η περιορισμένη ορατότητα δεν μας αφήνει πολλά περιθώρια για να απολαύσουμε το χιονισμένο τοπίο.Επιστροφή……Ο γυρισμός μας σημαδεύτηκε με νόστιμους μεζέδες στο χωριό Οξιά – χιονισμένη πανέμορφη – και ο καφές στο ψηλότερο σημείο στην πόλη της Καστοριάς ( στον Άγιο Αθανάσιο ) μας δίνει δυνάμεις για την συνέχεια.Η περιπλάνηση μας στο χιονισμένο τοπίο θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά και το μυαλό με χιλιάδες εικόνες.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος