ΠΙΕΡΙΑ – κορυφή Λαπούσι
Υψόμετρο 2.020 μ.
ΚΥΡΙΑΚΗ 20 Ιανουαρίου 2013
Η αύρα του καθαρού ορεινού αέρα εισβάλλει στα πνευμόνια μας, τώρα αφήνεσαι στην καθαρότητα του χιονισμένου τοπίου.Μπήκαμε στο δάσος, φωνές και ήχοι γνώριμοι μας καλωσορίζουν.Βέροια –Σφηκιά –Ριζώματα –Ελατοχώρι . Αργά και απολαυστικά ξετυλίγεται ο δρόμος προς το Ελατοχώρι η διαδρομή πανέμορφη.
Η ποικιλία των κοιλάδων και των οροπεδίων με χαράδρες και διάσελα διαφοροποιούν το βουνό και η ποικιλομορφία της βλάστησης το κάνει να ξεχωρίζει σε ομορφιά .Είμαστε στην λεγόμενη κατά την παράδοση ΄΄ κοιλάδα του Παλατιού ΄΄. Είναι ο ορεινότερος Δήμος της Πιερίας, αφού το 87% της έκτασης του είναι πάνω από το υψομετρικό όριο των ορεινών περιοχών (400 μ. ) .Φθάσαμε στο Ελατοχώρ, βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μ. και έχει μεταφερθεί από άλλη θέση ,το παλιό Ελατοχώρι (παλιά ονομασία Σκουτέρνα ) που είναι δίπλα στο νέο οικισμό.Ο νέος και πολύ περισσότερο ο παλιός οικισμός έχει εξελιχθεί σε ένα από τα καλύτερα ορεινά θέρετρα της Πιερίας. Χαρίζει στο βλέμμα μας μια θέα πανοραμική, είναι όμορφα να ξυπνάς κάθε πρωί και να αντικρίζεις τον Όλυμπο όταν ο καιρός το επιτρέπει και σήμερα μας το επιτρέπει.Σπίτια κτισμένα με γκρίζα πέτρα, ξυλοδεσιές, στέρεα δοκιμασμένα πράγματα που άντεξαν στο χρόνο.Δείγματα λαϊκής μαστοριάς ορεινής κατοικίας από το πετρόχτιστο ισόγειο, έως το δίπατο με το κατώι σαν χώρος αποθηκευτικός, αμπάρια για το στάρι το καλαμπόκι, τα καπνά, κάδοι τυριών, ο αργαλειός, τα χρειαζούμενα.Τρακτέρ και ποτιστικά γύρω από τον οικισμό. Μας εντυπωσιάζει η τοποθεσία του χωριού, η ρυμοτομία του και η κάτασπρη πανύψηλη εκκλησία του. ( Κωνσταντίνου και Ελένης ).Στις 27 Ιανουαρίου 1944, 32 κάτοικοι εκτελέσθηκαν από τους Γερμανούς για τη πολυπόθητη ελευθερία.Μπαίνοντας στο χωριό και παίρνοντας πορεία για το χιονοδρομικό, πυκνό δάσος από οξιές με χρώματα του Χειμώνα μας υποδέχεται .Στις νοτιοανατολικές πλαγιές των Πιερίων και σε υψόμετρο 1400 – 1800 μέτρων λειτουργεί το χιονοδρομικό κέντρο του Ελατοχωρίου.Στη θέση ΄΄παπά – χωράφι ΄΄ όπου αφήσαμε τα αυτοκίνητα, λειτουργεί αναψυκτήριο και καταφύγιο ΄΄σαλέ΄΄.Λειτούργησε για πρώτη φορά δοκιμαστικά το 2000 και επίσημα το 2001.Στον αέρα και στα αυτιά μας ήχοι από μουσική ταράζουν την ηρεμία του δάσους.
Με τον σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα η πορεία αρχίζει. Οδοιπορούμε τώρα στο δασικό δρόμο που περιτριγυρίζει και αγκαλιάζει τις πίστες του χιονοδρομικού, το πολύ χιόνι που υπάρχει μέσα και γύρω από το δάσος δεν μας άφησε να διαβούμε το μονοπάτι. Μια φύση κατάλευκη πλανεύτρα μας υποδέχεται. Το καλωσόρισμα είναι αυθεντικό, βουνίσιο, για μια άλλη φορά συνειδητοποιώ πόσες εικόνες χάνουμε κλεισμένοι στις τσιμεντοπόλεις.Διαδρομή αφάνταστα όμορφη. Δρυς, οξιές, πεύκα και έλατα, χιόνι παντού.Η φύση και σήμερα επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της. Ο κρυστάλλινος αέρας που ανεμπόδιστα διαπερνά το δάσος μας μεταφέρει μυρωδιές και ήχους γνώριμους. Οι γλυκιές αποχρώσεις του λευκού κυριαρχούν στα κλαριά των δένδρων και στη φύση τριγύρω. Πολλές ανάσες καθαρού αέρα, τώρα μονοπάτι ανηφορικό γύρω μας τοπίο μαγικό. Η ανάβαση δύσκολη, εμείς συνεχίζουμε ….. Φθάσαμε στις πίστες των σκιέρ που ανενόχλητα ανεβοκατεβαίνουν ντυμένοι με ζωηρά χρώματα. Αφήσαμε την πίστα που έχει το όνομα της Πολύμνιας μια από τις 9 μούσες, κόρη του Δία και της Μνημοσύνης.Ανεβαίνοντας ψηλότερα πυκνή ομίχλη μας τυλίγει και το χιόνι γίνεται περισσότερο.Η ομίχλη τύλιξε τις γύρω βουνοπλαγιές η υγρασία έντονη, ένας λευκός χορός από πυκνή ομίχλη μας κόβει την ανάσα. Βήματα αργά ο ένας πίσω από τον άλλο. Οδοιπορούμε τώρα μέσα στην ομίχλη με ένα κρύο αέρα να σου τρυπάει τα κόκαλα, νοιώθεις ότι είσαι στο έλεος της φύσης. Τα γάντια και τους σκούφους τα έχουμε φορέσει από ώρα.Η πυκνή ομίχλη, ο δυνατός αέρας , το κρύο και το πολύ χιόνι, δημιουργούν στην ομάδα ανάμικτα αισθήματα. Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής.Εννέα φίλοι της ομάδας συνέχισαν την πεζοπορία τους προς την κορυφή Λαπούσι.
Επιστροφή με μια εικόνα πανέμορφη. Δεν χορταίνεις να κοιτάς τις μοναδικές εικόνες του Χειμώνα και του χιονισμένου τοπίου.Απέναντι ο Όλυμπος ξεπροβάλλει μεγαλόπρεπα, στο βάθος η θάλασσα της Κατερίνης και γύρω μας οι άλλες βουνοκορφές. Η κοιλάδα κάτω χαμηλά βυθισμένη στην καταχνιά, εικόνες μοναδικές τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τους Χειμωνιάτικους ουρανούς. Εικόνες πανέμορφες που δημιουργεί το φως του ήλιου με τα χρώματα της οξιάς, του πεύκου και του έλατου, σκεπασμένες με ένα άσπρο πέπλο ομίχλης ακόμη. Φθάσαμε στα αυτοκίνητα, επιστροφή…………….Στις ακροποταμιές οι θεόρατες φτελιές, οι βελανιδιές , τα πλατάνια και τα σφενδάμια συνθέτουν τη δική τους χειμωνιάτικη πινελιά. Σήμερα ορειβατήσαμε στις πλαγιές του βουνού, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, ζήσαμε την ομορφιά του, πήραμε κάτι από την γοητεία του.Υ.Γ. Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους που έζησαν αυτή τη μοναδική εμπειρία.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος