ΒΕΡΜΙΟ
ΛΕΥΚΟΠΕΤΡΑ – ΑΡΑΠΗΣ 1240 μ.
Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012
Τόσο κοντά και τόσο μακριά….!Στην μυθολογία και την παράδοση του τόπου μας το βουνό είναι κάτι διαφορετικό. Μια οντότητα.Εδώ που κατά την μυθολογία φιλοξενήθηκε η γέννηση θεών και ανθρώπων………Η πόλη της Βέροιας έμεινε πίσω μας μέσα στο συννεφιασμένο πρωινό. Φύγαμε για Γεωργιανούς – Λευκόπετρα.Στην Λευκόπετρα το 1965 βρέθηκε ναός αφιερωμένος στα νεαρά κορίτσια.Λέγεται πως κάθε εποχή έχει τους δικούς της θεούς, πως κάθε αιώνα αντιστοιχεί ένα ανώτερο πνεύμα δύναμης που εκφράζει αλλά και διαμορφώνει ΑΡΑμε παράδοξους μεταφυσικούς τρόπους τη συνείδηση της ανθρωπότητας.Τα τελευταία δυο χιλιάδες χρόνια σε ολόκληρο το δυτικό κόσμο κυριαρχεί ένας θεός και μια πίστη.Εμείς όμως δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα ευρήματα της αρχαιότητας και της ιστορίας………Το ιερό της μητέρας των θεών αυτόχθονος. θα αναστηλωθεί – αν βρεθούν χρήματα από το ΕΣΠΑ. – ώστε εμείς οι επισκέπτες και οι διερχόμενοι να βλέπουν από τον αυτοκινητόδρομο ταχείας κυκλοφορίας, το ιερό.Το πλέον πρωτότυπο στοιχείο του είναι οι μπροστινοί του κίονες που καταγράφουν πράξεις απελευθέρωσης δούλων. ( προς το παρών φιλοξενούνται στο αρχαιολογικό μουσείο της Βέροιας ).Τα ευρήματα αποδεικνύουν ότι η περιοχή είχε διαχρονική και συνεχή κατοίκηση από την νεολιθική εποχή μέχρι και τα ρωμαϊκά χρόνια, από την 4 χιλιετία μέχρι τον 3ο μ Χ. αιώνα.Λίγο πριν το χωριό αφήσαμε τα αυτοκίνητα.
Ναμαστε τώρα μια παρέα 12 ορειβατών να οδοιπορούμε σε δασικό δρόμο με χαμηλή βλάστηση τριγύρω. Ανηφορικός στην αρχή ήπιος στην συνέχεια.Το βουνό σε προκαλεί να το ανέβεις όχι για να νοιώσεις ότι είσαι πιο δυνατός από αυτό, αλλά να ταυτιστείς μαζί του και προχωρώντας να αισθάνεσαι τα βήματα και τις πνοές αυτών που συνοδοιπορούσαν μαζί σου πριν από μερικά χρόνια ή και χιλιάδες χρόνια.Για να αγαπήσεις το βουνό πρέπει και να το γνωρίσεις.!Συνεχίζουμε σε λασπωμένο δασικό δρόμο.Ελαφρά νυχτοπερπατήματα – άγριας ζωής – της μεγάλης κυρίας του δάσους, προκαλούν μια ανησυχία στην ομάδα που βρέθηκαν τόσο χαμηλά σημάδια, μόλις σε υψόμετρο 600 μέτρων.Ανεβαίνουμε ψηλότερα πυκνό δάσος από πανύψηλες οξιές του Φθινοπώρου μας υποδέχεται. Η μυρωδιά του βρεγμένου δάσους μεθυστική.Τώρα μόνοι εμείς και το απέραντο δάσος οξιάς.Ησυχία, τώρα σιωπή, εδώ η σιωπή κρύβει πολλούς ήχους, ζουν πολλά σπάνια πουλιά, θηλαστικά, αμφίβια και ερπετά.Μετά από πορεία 1+30 ώρας βρεθήκαμε σε πλαγιά, απέναντι τα Πιέρια με τα χωριά του, και κάτω χαμηλά η Λευκόπετρα και η Μικρή Σάντα.Οι πρόγονοι και οι πρώτοι οικιστές Σανταίοι ζούσαν στον Πόντο στις δασωμένες πλαγιές της κοιλάδας του ποταμού Γιάμπολη, νοτιοανατολικά της Τραπεζούντας. Η Σάντα του Πόντου ιδρύθηκε από φυγάδες Έλληνες των παραλίων, μετά την πτώση της Τραπεζούντας το 1461.Στις 11 Σεπτεμβρίου 1921, ο τακτικός τούρκικος στρατός και χιλιάδες περίοικοι Τούρκοι παρέδωσαν τη Σάντα στη λεηλασία και στη φωτιά.Δεκάδες γυναικόπαιδα και γέροι σύρθηκαν στην εξορία στα βάθη του Κουρδιστάν, στο Ερζερούμ και αλλού, για να εξοντωθούν εκεί από τις κακουχίες, την πείνα και την αρρώστια.¨Όσοι επέζησαν, ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα μετά το 1922.Ανεβαίνοντας ψηλότερα ο καιρός φαίνεται να αλλάζει. Ο συννεφιασμένος ουρανός απροειδοποίητα κατεβάζει ένα υγρό κύμα βροχής ανακατεμένο με χιόνι. Φοράμε γάντια και σκούφους.Τώρα χιονίζει ασταμάτητα. Τώρα σκαρφαλώνουμε την απότομη πλαγιά, αισθανόμαστε την άγρια ανέγγιχτη ομορφιά της φύσης.Η οροσειρά του Βερμίου το δικό μας βουνό είναι μια συναρπαστική οροσειρά, ένας ιδανικός τόπος περιήγησης για πεζοπορία και ορειβασία. – τόσο κοντά από την Βέροια και τόσο μακριά.- ! Χορευτικές φιγούρες εμείς, μαζί με το χιόνι πλησιάζουμε στην κορυφή. Αφεθήκαμε στη μανία του χιονιού..
Μείναμε για μερικά λεπτά της ώρας να απολαμβάνουμε με όλες μας στις αισθήσεις τούτο το πανέμορφο σκηνικό της χιονόπτωσης. Το χιόνι δεν έρχεται για να γεμίσει το τοπίο αλλά να το αγκαλιάσει, να το αναδείξει. Δεν θα το πιστέψετε πόσες εκδοχές έχει το λευκό τον χειμώνα.Πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Ένας μεσημεριάτικος ήλιος να ροδίζει τις πλαγιές και εμείς χαμένοι σε πυκνή αγκαθωτή βλάστηση.Σήμερα για μια άλλη φορά αποδράσαμε κοντά στη φύση, μακριά από την καθημερινότητα βιώσαμε την αίσθηση της ελευθερίας πατώντας στην κορυφή του βουνού.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νιόλαος