ΒΕΡΜΙΟ – ΜΑΡΟΥΣΙΑ
Κυριακή 28 Οκτωβρίου 2012
Χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για να περιγράψουν την αίσθηση του Φθινοπώρου. Φθινόπωρο, η πιο γλυκιά, η πιο μυστηριώδης και ιδιόμορφη εποχή του χρόνου. Η λέξη προέρχεται από το ρήμα φθίνω και το ουσιαστικό οπώρα, επειδή αυτή την εποχή του έτους λιγοστεύουν τα οπωρικά.Σήμερα 28η Οκτωβρίου ΄΄η επέτειος του ΟΧΙ΄΄ κάτω από μια καταρρακτώδη βροχή φύγαμε για μια κοντινή εξόρμηση, στο φαράγγι της Μαρούσιας..Φύγαμε από την Βέροια στις 8 πρωινό Κυριακής, μια βροχερή μέρα του Οκτώβρη. Στον ανηφορικό δρόμο που μας οδηγεί ψηλότερα πέφτουν τα ξερόφυλλα μαζί με την βροχή που δεν λέει να σταματήσει.Αφήσαμε τα αυτοκίνητα , οδοιπορούμε τώρα σε δασικό δρόμο ανάμεσα σε πανύψηλες οξιές του Φθινοπώρου.8 μέλη του Συλλόγου με το σάκο στον ώμο και τα αδιάβροχα, η πορεία στο δάσος αρχίζει.Χιλιάδες λέξεις έχουν γραφτεί για να περιγράψουν την αίσθηση του Φθινοπώρου.Να΄μαστε τώρα μέσα στην πολύβουη βροχή να οδοιπορούμε στη φύση.Εδώ το σώμα και η ψυχή γίνονται ένα με τη φύση, οι πληγές γιατρεύονται. Αφήσαμε πίσω την καθημερινότητα και ξαναγεννηθήκαμε…..Μπροστά μας ξεπροβάλλει η δασωμένη πλαγιά που θα ορειβατήσουμε, η πλαγιά της Μαρούσιας.Το μαρτυρούν οι ήπιες καμπυλώσεις, η σαφήνεια του ανάγλυφου των γραμμών, το ομιχλώδες πρωινό, η δυνατή βροχή.Αυτός ο δασωμένος ορεινός όγκος κρατά στις αγκάλες του όλα τα μυστικά των ανθρώπων, την ισορροπία του κόσμου. Όλες μας οι αισθήσεις απολαμβάνουν το πρωινό που μας παραθέτει η φύση απλόχερα..Θαυμάζουμε τη μοναδική σύνθεση των φθινοπωρινών χρωμάτων, των φύλλων και των ρυακιών, που θα πλουτίσουν σήμερα με την συνεχόμενη βροχή.Ένα βροχερό αεράκι ψιθυριστά μας μιλά για το Φθινόπωρο.
Τώρα πυκνή ομίχλη ανακατεμένη με βροχή μας τυλίγει.Ο ρόλος μας ως επισκεπτών μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο τρωτοί είμαστε, μας υπενθυμίζει ποια είναι η θέση μας στην αλυσίδα της ζωής.Πάνω στο μονοπάτι εύκολα εντοπίζονται νυχτερινά ελαφροπατήματα άγριας ζωής. Πλούσια η χλωρίδα και η πανίδα του βουνού με άφθονα αγριολούλουδα, απίστευτα πυκνό δάσος οξιάς και πολλές καστανιές.Είναι η εποχή που δίνουν τον καρπό τους. Έχουν παρατηρηθεί λύκοι, ζαρκάδια και αγριογούρουνα. Πέρδικες, αγριοπερίστερα, φάσες , γεράκια, κουκουβάγιες κ.α..Τριγύρω μοναδικές εικόνες του Φθινοπώρου. Ανεβαίνοντας ψηλότερα δεν ξεχωρίζεις σχήματα μόνο χρώματα.Το όλο σκηνικό είναι αρκετό για να μας θυμίζει πόσο όμορφη είναι η ζωή στη σύλληψη της. Αυτό που νοιώθεις δύσκολα μεταφέρεται με λέξεις.Μετά από μια πορεία μιάμισης ώρας ανάβασης μέσα από μια παρθένα φύση –ακόμη- και κάτω από συνεχή βροχή, αποφασίσαμε να πάρουμε τον δρόμο της επιστροφής.Μαγεμένοι για μια άλλη φορά από την εναλλαγή των χρωμάτων συνεχίζουμε την κατάβαση.Η ομορφιά ήταν κρυμμένη, μας περίμενε στη στροφή του μονοπατιού.. Κάτω από τις αγριοκαστανιές, μια παρέα αγριόχοιρων απολάμβανε τους καρπούς.Το χωριό Μαρούσια, που καταστράφηκε ολοσχερώς από του Τούρκους το 1822, δεν υπάρχει σήμερα. Μοναδικό μνημείο, ο ναός του Αγίου Νικολάου που χτίσθηκε στις αρχές του 18ου αιώνα και αποτελεί το μοναδικό μνημείο του παλιού χωριού.Ανάβουμε ένα κερί στη χάρη του και μέρα που είναι σήμερα στη μνήμη τόσων χιλιάδων στρατιωτών εκείνης της μέρας της 28ης Οκτωβρίου 1940 που πολέμησαν στις βουνοκορφές της Πίνδου, για την ελευθερία. Η φύση και σήμερα παρότι τη δυνατή βροχή ήταν γενναιόδωρη μαζί μας, ήταν γλυκιά και όχι σκληρή και ακατανόητη.Πρέπει όλοι εμείς να την να αφουγκραζόμαστε και προπάντων να την σεβόμαστε.
Υ.Γ.
Συγχαρητήρια στους 4 Έλληνες ορειβάτες που κατέκτησαν 3 απάτητες κορφές των Ιμαλαϊων στη Βόρεια Ινδία.
Βρέθηκαν σε απάτητα μέρη, διέσχισαν ποτάμια, πέρασαν από παρθένους τόπους που δεν έχουν υποστεί ακόμη τη φθορά της ανθρώπινης παρέμβασης.
Εμείς συνεχίζουμε……
Για τον σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος