ΝΟΤΙΑ ΠΙΝΔΟΣ
Κορυφή Μαρόσσα 2022
Κυριακή 13- 14 Οκτωβρίου 2012
Νότια – Πίνδος, όμορφη, αγέρωχη, αρχαία, μουσική.Επιβλητική και πανέμορφη με σπάνια αγριολούλουδα, με το πλουσιότερο δάσος σε έλατα και με τον Αχελώο ποταμό να κυλά ανάμεσα τους.Διαδρομή στην ορεινή Πίνδο, ανάμεσα σε πυκνά ελατοδάση που σκεπάζουν τις πλαγιές, στα πλούσια νερά των ποταμών και στην ατέλειωτη δυνατή βροχή που τόσο μας ταλαιπώρησε. Φύγαμε από την Βέροια μεσημέρι Σαββάτου Κοζάνη – Γρεβενά – γέφυρα Μουργκάνι . ( Την ίδια ημέρα 4 φίλοι ορειβάτες ανέβηκαν στην κορυφή του όρους Τριγγία με επιτυχία ).Παίρνουμε τον δρόμο για Χρυσομηλιά , Περτούλι , Νεραϊδοχώρι . 4 άτομα η συντροφιά μας που στην πορεία μεγάλωσε, στο ξενοδοχείο είμαστε 15.Το ταξίδι μας μόλις άρχισε…….Διαδρομή μέσα από την ορεινή Πίνδο, διάσπαρτα – άγνωστα χωριά – ριζωμένα στις καταπράσινες πλαγιές και τις αμέτρητες πηγές των παραποτάμων του Αχελώου και του Πηνειού . O Aχελώος ή Ασπροπόταμος, γιος του Ωκεανού και της Τιθύος.Πηγάζει από το όρος Λάκμος ή Περιστέρι. Ποτάμιος θεός. μαζί του πάλεψε ο Ηρακλής για χάρη της Δηιάνειρας, της κόρης του βασιλιά της Καλυδώνας Οινέα.Προσπερνάμε μια μακριά στενή πέτρινη γέφυρα, που από κάτω κυλά τα ήσυχα νερά του ο ποταμός Πηνειός ή Σαλαβριάς που συνεχίζει ρέοντας προς τα στενά της Καλαμπάκας για να διασχίσει τη περίφημη κοιλάδα των Τεμπών, εκβάλλοντας τελικά στον Θερμαικό κόλπο κοντά στην κωμόπολη Στόμιο.Πήραμε πορεία για Μουργκάνι. – Αμπέλια – Καλογριανί – Γλυκομηλιά – Χρυσομηλιά . Πλησιάζουμε στο Περτούλι . Ορεινό αρχοντοχώρι 1.180 μ. υψόμετρο .Η διαδρομή ένα ποίημα . Αλπικό τοπίο, καταπράσινα λιβάδια με πανέμορφα έλατα, κρυστάλλινα νερά ,κατάφυτες βουνοκορφές και μικρές λίμνες όπου ξεδιψούν άλογα και αγελάδες που βόσκουν ελεύθερα σε ένα εκπληκτικό δάσος .Εδώ στο Περτούλι , στα χρόνια της κατοχής και της Αντίστασης κατά των Γερμανών , ο Άρης Βελουχιώτης (Κλάρας το επίθετο του ) και ο Ναπολέων Ζέρβας είχαν το αρχηγείο τους. Συνεχίζουμε , άφιξη στο Νεραϊδοχώρι. Χατζηπέτριο παλιά . Το όνομα του οπλαρχηγού της μαρτυρικής εξόδου του Μεσολογγίου .Χτισμένο στην πλαγιά της Νεράϊδας σε υψόμετρο 1.200 μέτρων , και απέναντι από το βουνό Μαρόσα , περικυκλωμένο από ένα εκπληκτικό ελατοδάσος . Η περιοχή είναι πολύ ενδιαφέρουσα και ιστορικά αφού σπάνιες εκκλησίες όπως της Αγ. Παρασκευής (1793 ) και η εκκλησία του Αγ. Νικολάου (1783 ) αποτελούν σημαντικά μνημεία της περιοχής . Καταλύσαμε στο ξενοδοχείο Παπαπαναγιώτου.Η οικοδέσποινα μας περιμένει στην ρεσεψιόν με σπιτικά γλυκά του κουταλιού, μια φιλοξενία που θα μας μείνει αξέχαστη.Τακτοποίηση στα δωμάτια μας . Όμορφα , καθαρά , ζεστά.Απέναντι ο ορεινός όγκος της Μαρόσας . Απλά επιβλητικός.Το απόγευμα , απόδραση μέσα από μια εκπληκτική ομορφιά που σε προσφέρει το ελατοδάσος . Ανεβήκαμε με τα 4χ4 για μια πρώτη ματιά για μια πρώτη γνωριμία με το βουνό που θα ορειβατήσουμε αύριο.Βραδινός περίπατος στην Ελάτη .
Μπροστά μας ο Κόζιακας, γνωστός και ως Κερκέτιον Όρος , ανήκει στα βουνά της Νότιας Πίνδου . Από την αρχαιότητα ήταν γνωστός για τα βότανα του. Εκεί στις ανατολικές πλαγιές του λένε πως μάζευε ο Ασκληπιός τα βότανα για να παρασκευάσει τα φάρμακα του .Το τουριστικότερο χωριό του Κόζιακα . Νέος οικισμός – κτίσθηκε μόλις το 1943 λίγο πιο πάνω από τον παλιότερο που καταστράφηκε από τους Γερμανούς . Διαθέτει ξενώνες, εστιατόρια και εμπορικά μαγαζιά . Λίγο πιο κάτω η Πύλη , κωμόπολη , κτισμένη στις πλαγιές του βουνού . Σήμα κατατεθέν το μεγάλο τοξωτό γεφύρι , έργο του μητροπολίτη Βισσαρίωνα που κατασκευάστηκε στα 1514 . Έξω η νύχτα αρκετά ζεστή. Η οινοποσία και το φαγοπότι καλά κρατούν με τοπικές σπεσιαλιτέ . Διανυκτέρευση Ξημερώνει….. Η νύχτα φεύγει η μέρα έρχεται, ανάμεσα στις σκιές του πρωινού στις ψηλές κορφές, στο δάσος με την πλούσια βλάστηση αλλά και την πολύ βροχή.Όλο αυτό το σκηνικό μας χαλάει τη διάθεση για το ξεκίνημα της σημερινής μέρας.Νότια Πίνδος . Όμορφη , αγέρωχη , αρχαία , μουσική .Χώρος απόλυτης ελευθερίας και παράλληλα ένα μέσο για την αναζήτηση της πραγματικής περιπέτειας. Από τα μεγάλα θηλαστικά υπάρχει ο λύκος , η καφέ αρκούδα – ευτυχώς δεν την συναντήσαμε στην πορεία μας – και το ελάφι . Από τα μικρότερα , κουνάβι , λαγός , αγριόγατος , αλεπού. Η πορεία αρχίζει,σε ένα βουνό που ο Σύλλογος για πρώτη φορά θα ορειβατήσει. Οι κορυφές είναι τρεις 1ηη ανατολικά η Λουπάτα ( 2066), μεσαία η Μαρόσσα. που θα ορειβατήσουμε σήμερα ( 2022) και τέλος το Αυγό ( 2148). Ο καιρός με χαμηλό βαρομετρικό το μονοπάτι μέσα από το δασικό δρόμο αρκετά λασπωμένο .Συνεχίζουμε την ανάβαση . Ελατοδάση παντού, το απόλυτο πράσινο της Πίνδου . Η βροχή ξεκίνησε, αλλά δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα.Στην αρχή ορειβατούμε σε δασικό δρόμο μόλις περάσαμε μια πέτρινη βρύση με ποτίστρα για να ξεδιψάνε τα ζώα που βόσκουν στην περιοχή. Το πυκνό δάσος της ελάτης το αφήσαμε πίσω μας, μπροστά μας η πετρώδης κορυφή του βουνού περήφανη μας περιμένει . Συνεχίζουμε σε δασικό δρόμο η βροχή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση τώρα, φοράμε τα αδιάβροχα.Σύννεφα κυνηγημένα και πυκνή ομίχλη να μας τυλίγει, η βροχή γίνεται δυνατότερη. Τώρα ανηφορίζουμε σε γυμνό έδαφος πότε σε μονοπάτι και πότε όχι. Τα λεπτά της ώρας περνούν και η ταλαιπωρία συνεχίζεται.Έχουμε 1 ώρα και 30 λεπτά ( βασανιστικά) και πλησιάζουμε στην κορυφή. Προσπαθούμε να ανεβούμε στην κορυφή αλλά ο δύσκολος καιρός ( με δυνατή βροχή και ομίχλη ) δεν μας το επιτρέπει. Σιγά αλλά σταθερά η κορυφή χάνεται από τα μάτια μας η ομίχλη ολοένα και πυκνότερη μας δυσκολεύει .Πως να ορειβατήσεις με τέτοιο δύσκολο καιρό. Η βροχή έρχεται από παντού μούσκεμα ως το κόκαλο με μηδέν ορατότητα η ομάδα αποφασίζει να επιστρέψει.Όταν βρεθείς σε τούτες τις κορυφές ( και με τέτοιες συνθήκες ) είναι βέβαιο ότι με άλλο μάτι θα αντιμετωπίσεις την καθημερινή ζωή μόλις επιστρέψεις, στην πόλη.
Επιστροφή από την ίδια διαδρομή.Πήραμε τον δρόμο για Γρεβενά – Κοζάνη – Βέροια . Στα Γρεβενά η ξενάγηση μας στις ( αυλαίς ) τελείωσε με ένα γαστρονομικό γεύμα. Πολύ αργότερα το βράδυ μια κούραση απλωνόταν στο κορμί μας, καθώς ήρεμοι και χορτασμένοι, επιστρέψαμε ύστερα από ένα γεμάτο διήμερο ορειβασίας . Σε όλους τους φίλους ορειβάτες που μαζί ζήσαμε αυτή την βροχερή ορειβατική εμπειρία .
Υ.Γ. 100 χρόνια αποτην απελευθέρωση της Βέροιας. ΄΄ Από βραδύς 15 Οκτωβρίου 1912 είχαν φτάσει τα μαντάτα στη Βέροια. Όπου να΄ναι μπαίνει ο ελληνικός στρατός στην πόλη ελευθερωτής και νικηφόρος. Έτσι η πόλη το αξέχαστο μεσημέρι της Τρίτης 16 οκτωβρίου 1912 παραδίδεται αναίμακτα και κατόπιν συμφωνίας στα χέρια των Ελλήνων στρατιωτών΄΄ .
Για το Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος