ΟΛΥΜΠΟΣ ( 2918 μ. )
Κορυφή Μύτικας και Στεφάνι
1-2 Σεπτεμβρίου 2012
Αφήσαμε πίσω μας την ήρεμη θάλασσα της Πιερίας και συνεχίζουμε για Λιτόχωρο και για τον μυθικό Όλυμπο. Μπήκαμε σε ένα ατέλειωτο δάσος οξιάς. Τα δάση είναι οι πνεύμονες του πλανήτη, οι οικότοποι αμέτρητων ειδών και οι ρυθμιστές του κλίματος. Σήμερα όμως τα δάση χάνονται , λόγω της υπερεκμετάλλευσης, της παγκόσμιας υπερθέρμανσης, της αδιαφορίας και των πυρκαγιών τον μήνα Αύγουστο!
Ήταν το 1883 όταν έγινε η μεγάλη έκρηξη του ηφαιστείου Κρακατόα στην Ινδονησία. Την νύχτα της 26ης Αυγούστου το 1883 ανατινάχτηκε καθώς το νησί ήταν η κορυφή του ηφαιστείου. ¨Όταν, ύστερα από 36 ώρες, σταμάτησαν οι εκρήξεις, το μισό νησί είχε εξαφανιστεί. Οι κρότοι των εκρήξεων ακούστηκαν σε απόσταση 5000 χιλιομέτρων και η στάχτη εκτοξεύθηκε σε ύψος 30000 μέτρων. Και ήταν τόσο πολλή που ακόμα και το μεσημέρι η περιοχή γύρω από το νησί ήταν σκοτεινή σαν να ήταν νύχτα.Τότε το φεγγάρι έγινε μπλε και ήταν τόσο σπάνιο το γαλάζιο πρόσωπο της σελήνης που αντίκρισαν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης, σε σημείο που το μπλε φεγγάρι έμεινε στα χρονικά ως έκφραση ενδεικτική της έννοιας του ΄΄ σχεδόν ποτέ΄΄…….Χθες 31 Αυγούστου, θαυμάσαμε την ΄΄μπλε΄΄ σπάνια πανσέληνο του Αυγούστου!Φύγαμε για τον Όλυμπο πρωινό Σαββάτου, διαδρομή Βέροια – Κατερίνη- Λιτόχωρο. Αφήσαμε πίσω μας την λαμπερή θάλασσα της Πιερίας και συνεχίζουμε για Λιτόχωρο.Βρισκόμαστε στον Όλυμπο. Το σχήμα του, η πολύμορφη γοητεία του, οι ψηλές κορυφές του, γεμάτες ομίχλη και χαμηλά σύννεφα που φέρνουν συχνά καταιγίδες, προκαλούν από τα αρχαία χρόνια δέος και θαυμασμό στον προϊστορικό άνθρωπο που κατοίκησε στις παρυφές του. Το 1981 ανακηρύχθηκε από την UNESCO ως ΄΄απόθεμα της Βιόσφαιρας ΄΄.Διάφοροι ΄΄ εφήμεροι ΄΄ επιδρομείς, μετανάστες και νομάδες πέρασαν από εδώ, όπως Γότθοι, Βάνδαλοι, Σλάβοι, Φράγκοι, Βούλγαροι κ.α.Στους Ρωμαϊκούς και Βυζαντινούς χρόνους δεν έγιναν σπουδαία γεγονότα. έγινε πάλι ονομαστός επί Τουρκοκρατίας και αυτό επειδή υπήρξε κρησφύγετο διάσημων κλεφτών και οπλαρχηγών.Στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο και κατά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα έγιναν σημαντικές μάχες στην περιοχή του Ολύμπου. Τελικά οι Γερμανοί πέρασαν και τον Όλυμπο υψώνοντας μάλιστα και τη γερμανική σημαία στην ψηλότερη κορυφή. Έπειτα φώλιασε εδώ η Εθνική Αντίσταση.Στους πρόποδες κυριαρχούν κουμαριές, ρείκια, πουρνάρια, κέδροι. Στη δασική ζώνη κυρίαρχα είδη τα κωνοφόρα (πεύκα και έλατα) και τα μεγάλα φυλλοβόλα με επικρατέστερο την οξιά. Ανεβαίνουμε……Στο 14ο χιλιόμετρο της διαδρομής Λιτόχωρο- Πριόνια, στα δεξιά μας ανηφορίζει ένας στενός δρόμος που καταλήγει σε χώρο στάθμευσης παντός είδους, αυτοκινήτων, ανθρώπων, σκόνης και μουλαριών……Η περιοχή βρώμικη και εγκαταλελειμμένη.
Η τοποθεσία ονομάζεται ΄΄Γκορτσιά ΄΄ . Από εδώ ξεκινάει το μονοπάτι που οδηγεί στο Οροπέδιο των Μουσών και στο καταφύγιο Χρήστος Κάκκαλος. Τα 2/3 της διαδρομής γίνονται μέσα σε πανέμορφο δάσος ενώ το υπόλοιπο τμήμα γίνεται σε αλπικό τοπίο με χαμηλή βλάστηση. Ανεβαίνοντας καταπράσινος και γεμάτος πινελιές από λογής – λογής; αγριολούλουδα.Στο δάσος φωλιάζουν ζαρκάδια, ελάφια, λύκοι, αλεπούδες, τσακάλια, αγριόγιδες, αγριογούρουνα, φιδαετοί και ορεινές πέρδικες. Στην αρχαιότητα υπήρχαν ακόμη και λιοντάρια αλλά και αρκούδες μέχρι τον 16ο αιώνα τουλάχιστον.Πρώτο χαρακτηριστικό σημείο της διαδρομής είναι ένα πλάτωμα που ονομάζεται ΄΄Μπάρμπα΄΄.Στη συνέχεια και για αρκετή ώρα διασχίζουμε δάσος οξιάς και αφού ανηφορίσουμε μια ράχη, καταλήγουμε σε μια τσιμεντένια δεξαμενή νερού. Δέκα λεπτά διαδρομής και πορεία αριστερά υπάρχει η σπηλιά όπου έζησε για χρόνια ο μεγάλος ζωγράφος του Ολύμπου, Βασίλης Ιθακήσιος. Εμείς πήραμε πορεία δεξιά για Πετρόστουγκα…….. Συνεχίζοντας στο κύριο μονοπάτι φθάνουμε σε λίγο στην ΄΄ Πετρόστρουγκα΄΄ σε υψόμετρο 2000 μέτρων, εντύπωση μας προκαλούν τα υπεραιωνόβια ρόμπολα. Θαυμάζουμε για μερικά λεπτά της ώρας την παραλία της Κατερίνης από την βεράντα του καταφυγίου που λειτουργεί για πρώτη φορά φέτος και συνεχίζουμε.Τώρα ανηφορίζουμε αρκετά σε γυμνή κακοτράχαλη πλαγιά και φθάνουμε στην κορυφή ΄΄Σκούρτα΄΄ ( 2485) που αφήνουμε αριστερά μας. Η κούραση στο κατακόρυφο.Από εδώ αρχίζει το αλπικό τοπίο και η θέα προς όλες τις κατευθύνσεις είναι εκπληκτική. Ο Όλυμπος είδε ανατολές ηλίου απλησίαστες από την τέχνη. Χόρτασε δύσεις και φεγγαροβραδιές, μα και ολόφωτα μεσημέριαΟρειβατούμε τώρα σε μια στενή ράχη που ονομάζεται ΄΄Λαιμός΄΄ και καταλήγει στο οροπέδιο των Μουσών.Συνεχίζουμε σε γυμνό, σκληρό, άνυδρο τοπίο. Μόλις φθάσαμε στην αρχή του οροπεδίου, το μονοπάτι χωρίζεται στα δυο.Με το ανέμισμα του αέρα, ακούω ψίθυρους, μουσικές φωνές, μπήκαμε στο οροπέδιο των Μουσών……..Νοιώθω τον χρόνο να κυλά γρήγορα ποτέ δεν είναι αρκετός σε μέρη που σφύζουν από ζωή, μαγεία και μυστήριο.Οι Μούσες ζούσαν μια χαρούμενη ζωή στην κατοικία των θεών, τον Όλυμπο, και πρόσφεραν ευχάριστες διασκεδάσεις στην Ολύμπια ζωή, τραγουδώντας με τις ακούραστες φωνές τους θείες μελωδίες και ύμνους και παίζοντας λύρα μαζί με τον Απόλλωνα.Μούσες οι 9 θεότητες της χαράς και των τεχνών. Ερατώ, Κλειώ, Τερψιχόρη, Καλλιόπη, Ουρανία, Πολύμνια, Μελπομένη και Θάλεια. Φωτεινές και ήπιες μορφές που μέχρι σήμερα προσωποποιούν την παρηγοριά που φέρνει η τέχνη και η ηθική ζωή των ανθρώπων.Το αριστερό τμήμα καταλήγει σε 30 ΄περίπου στο καταφύγιο ΄΄ Χρήστος Κάκκαλος΄΄ και το δεξιά σε 40΄περίπου στο καταφύγιο ΄΄Γιόσος Αποστολίδης΄΄.Στην άκρη του οροπεδίου των Μουσών και σε υψόμετρο 2648μ. βρίσκεται το καταφύγιο Χρήστος Κάκκαλος. Κτίσθηκε το 1960-61 και ολοκληρώθηκε με έξοδα της τότε βασιλικής οικογένειας και κυρίως του βασιλιά Παύλου. Λόγω της οικονομικής χορηγίας το καταφύγιο ονομάσθηκε Βασιλεύς Παύλος στις 6 Μαρτίου 1964.Μετονομάσθηκε σε καταφύγιο Χρήστος Κάκκαλος στις 13 Ιουνίου 1984 προς τιμή του πρώτου οδηγού βουνού του Ολύμπου, που στις 2 Αυγούστου το 1913 ανέβηκε στον Μύτικα, μαζί με δυο Ελβετούς, η πρώτη ανάβαση που καταγράφηκε επίσημα.Φθάσαμε στο καταφύγιο όταν ο ήλιος έγερνε αργά για να ξεκουραστεί.Θέα από εδώ ψηλά απεριόριστη μας ξεκουράζει, μας ανανεώνει τον νου και τις σκέψεις.Νύχτωσε, με ένα Αυγουστιάτικο ολόγιομο φεγγάρι να μας κρατά συντροφιά και πάρα πολύ κόσμο με ένα πανηγύρι από σκηνές πολύ φασαρία που σε σημείο να αναρωτιέσαι αν το συγκεκριμένο σημείο είναι καταφύγιο ορειβατών ή τόπος συνάντησης ταξιδιωτών και οδοιπόρων που κάνουν κλάμπινγκ στο βουνό. Γύρω στις 1 το βράδυ όταν έπεσε απόλυτη ησυχία και η συντροφιά των ορειβατών ξεκουράζεται βγήκα έξω από το καταφύγιο, με περιβάλλει το απόλυτο φως του φεγγαριού.Αφέθηκα στη μυστηριακή ησυχία της νύχτας……..
Η μυρωδιά του καφέ εισέβαλε στα ρουθούνια μου και ξύπνησε το σώμα μου. Στριφογύρισα νωχελικά στο κρεβάτι μου και σηκώθηκα, σήμερα θα είναι μια δύσκολη μέρα συλλογίσθηκα.Πριν ξημερώσει, σαν ξαφνιασμένες σκιές οδοιπορούμε τώρα στα Ζωνάρια του Ολύμπου, κάτω ακριβώς από την τοποθεσία της κορυφής Στεφανιού. Ξημερώνει και εμείς πήραμε πορεία για την ψηλότερη κορυφή του Ολύμπου τον( Μύτικα ) και το Στεφάνι.Το τοπίο γυμνό σεληνιακό, το μονοπάτι βατό δίπλα από τα Ζωνάρια. Η θέα κάτω μαγευτική η απέραντη γαλάζια θάλασσα, στο βάθος η Χαλκιδική και μπροστά μας η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος.Όλοι και όλοι 10 ορειβάτες. Ο Γιώργος , η Φωτούλα, ο Μϊλτος, ο Κυριάκος, ο Βασίλης και η Χρύσα πήραν πορεία για το Στεφάνι. Ανέβηκαν στην κορυφή με επιτυχία.Εμείς οι υπόλοιποι 4 . Ο Γιώργος, ο Δημήτρης, ο Γιώργος και εγώ πήραμε πορεία για το ΄΄ λούκι΄΄ για την ψηλότερη κορυφή , το Μύτικα.Μπροστά μας απλώνεται μια άγρια ομορφιά, πρωτόγνωρη για τους φίλους ορειβάτες που ανεβαίνουν για πρώτη φορά, μένουν έκπληκτοι από την αγριάδα του τοπίου.Όσοι ανέβηκαν στην κορυφή από το λούκι ένοιωσαν αυτή την εμπειρία. 40 λεπτά διαδρομή σε μια κλίση του βράχου 50% – 70 %. Χέρια και πόδια μαζί σε ένα ρυθμό για την κατάκτηση της κορυφής.Το μονοπάτι εγκυμονεί κινδύνους, το ανέβασμα δύσκολο. Τώρα γίνεσαι ένα με το βράχο παλεύοντας με τις αναστολές σου.Πορεία εμπρός δεν σταματάς συνεχίζεις, μοναδικός σκοπός η ανάβαση στην κορυφή, με ασφάλεια. Και όμως αυτή είναι η προσπάθεια που κάνει τη διαδρομή μοναδική και όχι η κορυφή και ας είσαι το ψηλότερο σημείο της Ελλάδος και ας έχεις τη γη κάτω από τα πόδια σου.Η εμπειρία μοναδική!Μόλις φθάσαμε στην κορυφή του Μύτικα, απέναντι στην κορυφή Στεφάνι η άλλη ομάδα του Συλλόγου, ανέβηκε στην κορυφή με επιτυχία. Από εδώ ψηλά θέαμα εκπληκτικό μα την αλήθεια, που δυο μάτια και μια αίσθηση δεν είναι αρκετά να το χαρούνε.Το τοπίο είναι μεγαλειώδες για εμάς τους ονειροπόλους φίλους της ηρεμίας και των μεγάλων οριζόντων.Το ίδιο προσεκτικά, πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής…….
Με το τραγούδι των πουλιών μπήκαμε σε πυκνό δάσος πεύκων ορειβατούμε τώρα στη διαδρομή ΄΄ Ανάθεμα΄΄ κατηφορική πευκοφορεμένη και δύσκολη. Η ομίχλη που πέφτει κατά διαστήματα οι ρεματιές και οι πεσμένες πευκοβελόνες δεν στέκονται εμπόδιο στην πορεία μας.Φθάσαμε στα αυτοκίνητα λίγο μετά το μεσημέρι κουρασμένοι αλλά γοητευμένοι από την μυθική γοητεία και ομορφιά του Ολύμπου. Πήραμε το δρόμο της επιστροφής, ένα διήμερο κοντά στη φύση πήρε τέλος.
ΟΛΥΜΠΟΣ 2012
ΟΛΥΜΠΟΣ 2012
ΟΛΥΜΠΟΣ 2012
Υ.Γ.
Καλωσορίζουμε στη συντροφιά μας την Γεωργία, τον Δημήτρη και τον Γιώργο που τα κατάφεραν με επιτυχία. Συγχαρητήρια και στους 13 ορειβάτες που πήραν μέρος σε αυτή την εξόρμηση του Συλλόγου.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος