ΟΛΥΜΠΟΣ Ρέμα – Ορλιά
Κυριακή 10 Ιουνίου 2012
Μάγεψε και ενέπνευσε ποιητές , ζωγράφους, περιηγητές, ορειβάτες, απετέλεσε καταφύγιο αρματολών και αντιστασιακών.Στις πλαγιές του ακούγεται ακόμη το τραγούδι των Μουσών. Δίπλα μας κελαηδούν πουλιά και μέσα από ξέφωτα να λάμπει η θάλασσα και το αιώνιο αγκάλιασμα ρέματος και παρόχθιων δένδρων.Η μέρα έχει από ώρα παραδοθεί στο καθαρό φως του καλοκαιριού. Φύγαμε από την Βέροια στις 7+30 διαδρομή Κατερίνη – Δίον – ρέμα Ορλιά.Βρισκόμαστε στο Δίον – υπήρξε – θρησκευτικό κέντρο και ιερή πόλη των αρχαίων Μακεδόνων.Το χωριό μας υποδέχθηκε με εικόνες και χρώματα.Βγαίνοντας από το χωριό χρώματα παντού, στον ουρανό, στα σύννεφα, στα αμπέλια, στα ακτινίδια και στις ελιές. Βλέποντας τον Όλυμπο να προβάλλει επιβλητικά στον χώρο νοιώθεις όλο και πιο έντονα το βάρος της ιστορίας, της μεγαλοπρέπειας και της φυσικής ομορφιάς αυτού του τόπου.Τυλιγμένος για χιλιάδες χρόνια στην αχλύ του μύθου ο Όλυμπος με την ιστορία του, την πολύμορφη και ευμετάβλητη γοητεία της φύσης του μας προσφέρει ένα θέαμα γεμάτο μεγαλείο.Μας οδηγεί η πινακίδα και μας κατευθύνει ο επαρχιακός δρόμος ανηφορικός και όλο στροφές μας οδηγεί λίγο ψηλότερα. Φθάσαμε, μια ομορφιά παραμυθένια καταπράσινη μας καρτερεί, μας περιμένει.Ο Ελικώνας είναι ο αρχαιότερος ποταμός της Πιερίας, γνωστός με το όνομα Βαφύρας αλλά και Ουρλιάς. Οι μαινάδες γυναίκες της Πιερίας ξέπλυναν τα χέρια τους έπειτα από τον φόνο του Ορφέα. Το ποτάμι από τη ντροπή του χάθηκε στη γη και ξαναβγήκε στο Δίον με το όνομα Βαφύρας.
Πήραμε το μονοπάτι γίναμε ένα με το τοπίο, 19 φίλοι ορειβάτες, προχωρήσαμε, το καλοκαίρι έσμιξε με τα πρόσωπα μας. Μονοπάτι ανηφορικό μια υγρασία απο την ζέστη του βουνού μας αγκαλιάζει, εμείς απτόητοι συνεχίζουμε.Δένδρα λογής – λογής νοιώθουν την παρουσία μας, αείφυλλα και σκληρόφυλλα (μακία) πλατύφυλλα αειθαλή, καστανιές, δρυς και κουμαριές. Έχουν καταγραφεί 32 θηλαστικά, όπως αγριοκάτσικο, αγριογούρουνο, η αγριόγατα, το κουνάβι η αλεπού, ο σκίουρος κ.α.Από τα 300 μέτρα μέχρι και την κορυφή ( 2918 μ.) έχουν παρατηρηθεί 104 είδη πουλιών , ορισμένα από τα οποία είναι σπάνια.Η πανίδα στις πεδινές περιοχές περιλαμβάνει κυρίως λαγούς, μικρά τρωκτικά, μικρά αρπακτικά πτηνά, πέρδικες, ορτύκια, αηδόνια, κοτσύφια και άλλα πολλά.Το μονοπάτι πολύβουο από ορειβάτες από Συλλόγους της Θεσσαλονίκης , της Κοζάνης και της Βροντούς. Το ρέμα εξακολουθεί να κυλά τα ορμητικά νερά του εκατοντάδες χρόνια τώρα. Εκατοντάδες φυτά, έντομα και ζώα ζουν και αναπνέουν κοντά και δίπλα από το ρέμα πηγή ζωής και αναζωογόνησης.Άριστη σήμανση – ένα μπλε τρίγωνο – σε άσπρο φόντο που δεν αφήνει αμφιβολίες για την πορεία μας, αφού από εδώ περνά και ο διεθνής μαραθώνιος του Ολύμπου.Πορεία έντονα ανηφορική κατά τόπους, με διασταυρώσεις που οδηγούν σε όμορφα ανήλια περάσματα. Δίπλα μας να κελαηδούν πουλιά και μέσα από ξέφωτα να λάμπει η θάλασσα και το αιώνιο αγκάλιασμα ρέματος και παρόχθιων δένδρων.Νοιώθω το χρόνο να κυλά γρήγορα ποτέ δεν είναι αρκετός σε μέρη που σφύζουν από ζωή, μαγεία και μυστήριο. Πάντα έχεις να μάθεις κάτι καινούριο, να ανακαλύψεις κάτι ιδιαίτερο και να συνειδητοποιήσεις πόσο μεγάλη ανάγκη και υποχρέωση έχουμε να διατηρήσουμε αυτά τα μνημεία της φύσης. Μαγεμένοι από την όλη ομορφιά συνεχίζουμε την ανάβαση.
Μετά από έντονο ανηφορικό μονοπάτι βρισκόμαστε σε διασταύρωση. Η μικρή πινακίδα γράφει αριστερά κορομηλιά, εμείς πήραμε πορεία δεξιά για καταρράκτες και κόκκινο μύλο.Φθάσαμε στο ρέμα , περάσαμε απέναντι με δυσκολία , μονοπάτι λίγο ανηφορικό και νάμαστε τώρα να θαυμάζουμε τον απίστευτης ομορφιάς καταρράκτη. Έχοντας σαν οδηγό τον δυνατό ήχο του ρέματος το φαράγγι από ήπιο τώρα έγινε άγριο πιο μουσικό, βλέπουμε τον καταρράκτη, νερά πεντακάθαρα και οι βάθρες που υπάρχουν δημιουργούν ένα απείρου κάλλους εντυπωσιακό σκηνικό.Αφεθήκαμε στη δροσιά και τη μαγεία του καταρράκτη αρκετοί φίλοι ορειβάτες απόλαυσαν κάνοντας βουτιές στα κρυστάλλινα νερά του. Βαθιές ανάσες ξεκούρασης και χαλάρωσης.ήραμε το δρόμο της επιστροφής, ξαναπεράσαμε και πάλι το ποτάμι χωρίς απώλειες αλλά και τι σημασία έχει τώρα πλέον. Και τι παραπάνω χρειάζεσαι λοιπόν για να είσαι χαρούμενος μέρα Κυριακής..Οδοιπορούμε στο μονοπάτι της επιστροφής , ανηφορικό, απέναντι μας πέρα από το ρέμα στις βουνοπλαγιές οξιές και μαύρη πεύκη.Σε μικρές ομάδες η ελάτη, σποραδικά η φτελιά, η κρανιά, ο ίταμος.Μεσημέρι πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Στην Πλάκα Λιτοχώρου η δροσερή θάλασσα μας ΄΄ πήρε΄΄ την κούραση της ημέρας.Επιστρέφοντας στην πόλη της Βέροιας αργά απόγευμα το μυαλό και η ψυχή παρέμειναν εκεί στις παρυφές του θεϊκού βουνού.Ως πότε θα αντέξουμε αυτή την ομορφιά.Συγχαρητήρια σε όλους τους φίλους.
Υ.Γ. Στη θύμηση του Μπάρι Ανσγουόρθ του διάσημου βρετανού συγγραφέα που έγραφε σαν Έλληνας. ( Έφυγε στα 81 χρόνια του νικημένος από τον καρκίνο) Έλεγε: ΄΄ Με την ελληνική γλώσσα μπορείς να πεις τα πάντα΄΄.
Τσιαμούρας Νικόλαος