ΛΙΜΝΕΣ ΣΚΡΑ
Κυριακή 13 Μαϊου 2012
Συνάντηση Ορειβατών Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
Απόδραση στη μαγεία της φύσης! Μια ομορφιά που δεν άγγιξε ο χρόνος. Ένα πανέμορφο μέρος, νομίζεις ότι μέσα από τις φυλλωσιές και τα τρεχούμενα νερά θα ξεπηδήσουν νεράϊδες ξωτικά. Διαδρομή Βέροια- Αριδαία – Φούστανη- Νότια – Κούπα – Σκρά. Οι πρώτες καστανιές ξεπροβάλλουν μπροστά μας. Η πεδιάδα απομακρύνεται χαμένη μέσα στα σύννεφα και την πρωινή καταχνιά. Το Πάικο σιγά –σιγά ξετυλίγεται μπρος στα μάτια μας με τα υπέροχα πυκνά δάση του, τις ρεματιές, τα γάργαρα νερά καi τα λιβάδια του. Προσιτό, ειρηνικό και πανέμορφο βουνό. Διασχίζουμε το διάσελο και ένα διαφορετικό τοπίο ξανοίγεται μπροστά μας. Ανοιχτός ορίζοντας, λιβάδια καταπράσινα και χωράφια. Πλησιάζουμε στον τόπο συνάντησης, σε υψόμετρο 700 μέτρων συναντάμε το γραφικό βλαχοχώρι Κούπα. Η παλιά θέση του χωριού ήταν στη θέση ΄΄Σόρε – Μάρε΄΄ – μεγάλος ήλιος – στην τοπική βλάχικη διάλεκτο. Μας εντυπωσιάζει η παμπάλαια εκκλησία της ΄΄κοιμήσεως της Θεοτόκου΄΄ σε ρυθμό βασιλικής. Η περιοχή έξω από το χωριό είναι νεραϊδένια.
Φθάσαμε στο χώρο κατασκήνωσης και η πορεία σε δασικό δρόμο μόλις άρχισε. Πεζοπορούμε σε δασικό δρόμο έχοντας δεξιά μας το ποτάμι Κοτζά – Ντερέ ( μεγάλο – ρέμα ) με προορισμό το φράγμα των Μεταλλείων. Κατάφυτο από γαύρους και πλατάνια. Έχει βάθος 35 μέτρα και μήκος 2 χιλιόμετρα. Μετά από μια 4άρωρη πορεία και αφού διανύσαμε 17 χιλιόμετρα φθάσαμε σε ένα καταπράσινο τοπίο που το διασχίζει το ρέμα Κοτσά – Ντερέ. Διαβαίνουμε το ξύλινο γεφύρι που περνάει πάνω από τα ορμητικά νερά βυθίζοντας μας σε ένα εκπληκτικό παρυδάτιο δάσος από πλατάνια, φουντουκιές, σκλήθρα, κισσούς, και άλλα αναρριχώμενα. Συνεχίζουμε σε χωμάτινο δρομάκι και το τέρμα του δρόμου μας βγάζει σε ένα άλλο κόσμο. Η πιο μαγική γωνιά του όρους Πάϊκου βρίσκεται καλά κρυμμένη σε ένα πυκνό δάσος. Σαν από παραμύθι ξεπροβάλλει η θαυμάσια σμαραγδένια λίμνη. Η λίμνη οφείλει τα γαλαζοπράσινα νερά της σε απολιθωμένους οργανισμούς στον πυθμένα της. Το τοπίο είναι ειδυλλιακό, παρθένα και οργιαστική βλάστηση, απότομες οι μικρές πλαγιές από όπου κυλούν πεντακάθαρα νερά, που σχηματίζουν μικρούς ή μεγαλύτερους καταρράκτες πριν πέσουν στη σμαραγδένια λίμνη. Το κατηφορικό μονοπάτι μας οδηγεί στην λίμνη. Το μονοπάτι το διασχίζει μια ξύλινη γέφυρα που μας οδηγεί στην απέναντι όχθη της λίμνης. Το σκοινί που κρέμεται από ένα δένδρο μας προκαλεί για μια άκρως αναζωογονητική βουτιά στα παγωμένα νερά της, ο Μίλτος το τόλμησε. Τριγύρω της πανύψηλα δένδρα κρύβουν τον καταρράκτη που χύνεται στα κρυστάλλινα νερά της. Πουρνάρια, κρανιές, κουμαριές, δάφνες, δρυς, συμπληρώνουν το πανέμορφο σκηνικό. Το νερό ανάλογα με την ώρα και το φως παίρνει χρώμα πράσινο, μπλε, γαλάζιο – όμως σήμερα η συννεφιά δεν μας χάρισε το μπλε του ουρανού. Η περιπλάνηση μας δεν τελειώνει εδώ.
Η πεζοπορία μέσα σε πυκνό δάσος που θυμίζει ζούγκλα συνεχίζεται. Μονοπάτια και ξύλινες γέφυρες μας οδηγούν σε ένα σύμπλεγμα από καταρράκτες και λιμνούλες. Συνεχίζουμε κατεβαίνοντας δεξιά, πεζοπορούμε τώρα σε ένα πολύ στενό μονοπάτι χωμάτινο μέσα στο δάσος και σε δυο λεπτά βρισκόμαστε σε ένα συναρπαστικό θέαμα. Αλλεπάλληλοι καταρράκτες άλλοι μικροί και άλλοι μεγαλύτεροι, πέφτουν με ορμή πλημμυρίζοντας συνήθως την Άνοιξη το ξύλινο γεφύρι που υπάρχει λίγα μέτρα παρακάτω. Το πέτρινο μονοπάτι δίνει γρήγορα τη θέση του σε πλατιά σκαλοπάτια που μας βγάζουν σε ένα καταπράσινο ξέφωτο πλάι στο ρέμα του Κοτζά – Ντερέ. Μπροστά μας ξεδιπλώνεται η μαγεία των καταρρακτών που πέφτουν από ύψος 5- 6 μέτρων. Ακριβώς πίσω τους αντικρίζουμε μια μικρή σπηλιά, με λεπτούς σταλακτίτες να κρέμονται από την οροφή του βράχου. Με δυσκολία βρίσκουμε τη δύναμη να αποχωριστούμε το καταπληκτικό σκηνικό.
Στις πλαγιές του όρους Πάϊκο και σε υψόμετρο 520 μέτρων απλώνεται το χωριό Σκρά. Το Σκρά είναι ένα από τα χωριά που βρίσκονται σχεδόν στα σύνορα, το παλιό του όνομα ήταν Λιούμνιτσα. Πήρε το όνομα του από την κοντινή κορυφή Σκρα ντι Λέγκεν ( στα βλαχομογλενίτικα λίκνο εκ βράχων ). 17 Μαϊου 1918 η πιο σπουδαία και νικηφόρα μάχη του Α΄ παγκοσμίου πολέμου. Στην πλατεία βρίσκουμε ένα μικρό μουσείο αφιερωμένο στην ομώνυμη μάχη του 1918 δυο καφενεία – εστιατόρια πάρα πολλούς επισκέπτες και χορευτικά συγκροτήματα για την θύμηση της μάχης του Α΄ παγκοσμίου πολέμου που γίνεται σήμερα 13 του μήνα. Αφήνοντας το χωριό ο δρόμος κατηφορίζει μαλακά περνώντας μέσα από ένα δάσος με δρυς Οι δασικοί δρόμοι περνούν από ξέφωτα με γρασίδι και μικρές λίμνες, μέσα από βαθιές κοιλάδες με οξιές και παλιές εγκαταστάσεις ανταρτών από τον πόλεμο. Κατεβαίνοντας τις στροφές του δρόμου ξεπροβάλλει η πόλη της Αξιούπολης και ο ποταμός Αξιός. Πηγάζει από το σερβοαλβανικό όρος Σκάρδο, ποτίζει κοιλάδες και χωράφια, τρέφει το χώμα, δίνει ζωή, γλυκαίνει το κλίμα και διαρρέοντας τη γη της αρχαίας Παιονίας χύνεται στην αγκαλιά του Θερμαϊκού κόλπου. Γνωστός από την αρχαιότητα, υμνείται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα ΄΄κάλλιστον ύδωρ΄΄ και ο Ευριπίδης στις ΄΄ Βάκχες΄΄ τον ονομάζει ΄΄ ωκυρόαν΄΄. Πήρε το όνομα του από τον μυθικό Αξιό, γενάρχη των Παιόνων βασιλιάδων. Παλιά η πόλη ονομαζόταν Μποϊμίτσα που σημαίνει περιοχή που πολεμά συνέχεια. Έλεγχαν από την αρχαιότητα το σημαντικότερο σταυροδρόμι, την είσοδο της κεντρικής Ευρώπης στο Αιγαίο. Η πόλη δημιουργήθηκε γύρω στα 1720. Το 1880 κάηκε από τους Τούρκους για τις επαναστατικές της κινήσεις. Περάσαμε την Γουμένισσα γευθήκαμε ξινόμαυρο κρασί, μυρωδάτο τσίπουρο, μεθύσαμε από τους ήχους των χάλκινων και θαυμάσαμε τα καλντερίμια με τα μακεδονίτικα σπίτια της ιστορικής κωμόπολης. Η Γουμένισσα έγινε γνωστή από τα κρασιά της και τα μετάξια της. Βρίσκεται στην καρδιά της αρχαίας Παιονίας, της χώρας των Παιόνων, που η ιστορία της ξεκινά από τον Τρωικό πόλεμο. Συμμετείχαν στην εκστρατεία του Μέγα Αλέξανδρου στη Ασία. Κτισμένη σε υψόμετρο 300 μέτρων την αφήσαμε απομεσήμερο ήσυχη και καταπράσινη.
Επιστροφή………. Αποχαιρετήσαμε τους καταπράσινους λόφους και τα βουνά στο βάθος του ορίζοντα με βαριά καρδιά. Σήμερα πήραμε μαζί μας εικόνες και αισθήσεις μιας άλλης Ελλάδος που αντέχει ακόμη και εξακολουθεί να μας χαρίζει στιγμές ανεπανάληπτες. Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας την επιστροφή της Λίτας και της Μαρίας Υ.Γ. Συγχαρητήρια στον ορειβατικό Σύλλογο του Κιλκίς για την φιλοξενία
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος