ΒΟΪΟ Κορυφή Προφήτης Ηλίας 1808μ.

ΒΟΪΟ
Κορυφή Προφήτης Ηλίας 1808μ.
Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Στο όρος Βόιο η ομορφιά δεν περιγράφεται, αποδεικνύεται, είναι ένας τόπος ιστορικός, ξεχωριστός, πανέμορφοςΑπό δάση με πλούσια βλάστηση με βελανιδιές, οξιές, καστανιές, πεύκα και έλατα.Το νερό είναι παντού: Το βλέπεις, το νοιώθεις, το μυρίζεις.Ρέματα, ποτάμια, καταρράκτες και βάθρες.Φύγαμε από την Βέροια στις 7+30 προρισμός μας ο Πεντάλοφος και το όρος Βόιο.Σήμερα παγκόσμια ημέρα της γης.Η πρώτη ημέρα της γης γιορτάσθηκε στις Η.Π.Α. στις 22 Απριλίου 1970. Μια πρωτοβουλία του γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον. Έχουν αλλάξει πολλά από εκείνη την πρώτη ημέρα, πριν 42 χρόνια τα εργοστάσια εκτόξευαν πυκνό καπνό και ρυπογόνα αέρια στην ατμόσφαιρα και τα αυτοκίνητα χρησιμοποιούσαν βενζίνη με μόλυβδο.Οι διοργανωτές ζήτησαν σήμερα από όλο τον κόσμο να δεσμευτεί για ΄΄ ένα διεκατομμύριο πράσινες ενέργειες΄΄.Προσπεράσαμε την Νεάπολη δίπλα από απέραντες πεδιάδες με δημητριακά, όπου δίνουν ιδιαίτερο χρώμα οι παπαρούνες.Στην περιοχή βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα που ανέδειξαν την αρχαία πόλη Λεβαία.Ο δρόμος ανηφορικός τριγύρω πυκνά δάση που μας εντυπωσιάζουν. Περνάμε από γραφικά χωριά που νανουρίζονται από το ανοιξιάτικο αγέρι και με το απαλό τους άρωμα μας μεταδίδουν μια ευχάριστη νότα δροσιάς.Αφήσαμε πίσω μας το χωριό Πεντάλοφο χτισμένο σε υψόμερτρο 1050 μέτρων. Κάτω χαμηλά θαυμάζουμε το χωριό με το παράξενο όνομα Βυθός και απέναντι λίγο ψηλότερα το υδάτινο φράγμα της περιοχής και τον καταρράκτη με το ινδιάνικο όνομα ΄΄σκοτωμένο νερό ΄΄ .Τόπος της εθνικής αντίστασης και του εμφυλίου, της μετανάστευσης και της εγακτάλειψης, της παρακμής και της ερήμωσης.Ωστόσο σήμερα κατόρθωσε να διατηρήσει το περιβάλλον ανέπαφο. Ο Πεντάλοφος, απο τα σημαντικότερα χωριά από τα λεγόμενα Μαστοροχώρια. Στο παρελθόν ονομαζόταν Ζουμπάνι. Το 1927 Πετρόβουνο και το 1928 πήρε την σημερινή του ονομασίαΠετρόχτιστο χωριό και οι κάτοικοι του ήταν ξακουστοί κτίστες, οι οποίοι μάλιστα ανέπτυξαν τη δική τους γλώσσα, τα κουδαρίτικα.Στην είσοδο του χωριού βρίσκεται το μνημείο της γυναίκας της Πίνδου. Ενώ η εκκλησία του Αγίου Αχιλλείου αποτελεί το παλιότερο σωζόμενο κτίσμα στο χωριό ( 1742).Βρέθηκαν αρχαιολογικά ευρήματα από την αρχαιότητα. Το 1788 το χωριό πέρασε στα χέρια του Αλή – Πασά.Η σκλαβιά ήταν σκληρή ανυπόφορη, η χριστιανοί βρισκόταν σε διαρκή διωγμό.Τα βουνά και τα απρόσιτα μέρη αποτελούσαν καταφύγιο των χριστιανικών πληθυσμών, για να αποφύγουν τους εξευτελισμούς.Έτσι έκρυψαν τα χωριά ( Βυθός – Ντολός ) ανάμεσα σε χαράδρες και κακοτράχαλα βουνά, εκεί όπου μπορούσαν να νοιώσουν ελεύθερο τον εαυτό τους.
Φθάσαμε στον προοριμό μας, προετοιμασία για ανάβαση. Η βουνοπλαγιά σήμερα όπου θα ορειβατήσουμε είναι σχετικά ήπια και πολύ δασωμένη.Λύκοι, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, αλεπούδες,σκίουροι,, αγριόγατοι και η καφετιά αρκούδα.Αετοί , γεράκια και μπούφοι. Στο βουνό βρέθηκαν κοιτάσματα χρωμίτη.Από το Βόιο πηγάζει ο Αλιάκμονας και ( από τα βουνά Βέρνο και Γράμμο) και σημαντικοί παραπόταμοι.Ο ΄΄ Προμόριτσα ΄΄ που στην επιστροφή τον συναντήσαμε αρκετές φορές και τον θαυμάσαμε και ο Βενέτικος.Οι Τούρκοι τον έλεγαν Ιντζέ – καρά ( ψηλός και μαύρος ) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα – γοργοπόταμο. Ποτάμιος θεός, παιδί του Ωωκεανού και της Τηθύος.Ένα από τα πιο δασωμένα βουνά της Ελλάδος και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν βρεθείς στις κατάφυτες πλαγιές του.Η χαμηλή βλάστηση του βουνού διαθέται πλούσιο τσάι, σαλέπι και πολλές άγριες τριανταφυλλιές. Το νερό είναι παντού.Ρέματα, ποτάμια , καταρράκτες και βάθρες.Μονοπάτι συνεχώς ανηφορικό.Μπροστά μας ξεπροβάλλουν απάτητες κορφές, φαράγγια, βράχοι απόκρημνοι, προσπερνάμε ατέλιωτα μυστηριακά δάση γεμάτα ζωή.
Οδοιπορούμε για περισσότερο από μια ώρα φθάσαμε σε ξέφωτο, η θέα από εδώ ψηλά μας κόβει την ανάσα, μας ανοίγει ένα παράθυρο γαλήνιο με πανύψηλες καταπράσινες κορφές. Συνεχίζουμε….Η φύση είναι εδώ και μας καλεί να την εξερευνήσουμε και να την θαυμάσουμε.Μετά από πορεία 2 ωρών η κορυφή Προφήτης Ηλίας , ο Αηλιάς ορθώνεται μπροστά μας. Πρέπει τώρα να διαβούμε τον πέτρινο όγκο ανεβαίνοντας την μεταλλική πράσινη σκάλα και οι 19 φίλοι ορειβάτες μαζί.Από εδώ η ομορφιά της κορυφής πανοραμική, γοητευτική, μεγαλειώδης Αυτή είναι η εικόνα που μας ξεκουράζει, θαυμάζουμε τον πανέμορφο πίνακα που τόσο απλόχερα μας δίνει η φύση.Η κατάβαση ακόμη πιο συναρπαστική πιο δύσκολη. Ακούμε το άέναο βουητό του αέρα. Η μέρα προχωρεί μέσα από δένδρα από ανθισμένα φυτά και αγριολούλουδα , από τρεχούμενα νερά και κελαήματα πουλιών.Η επιστροφή μας σημαδεύτηκε ανάμεσα από πέτρινους κορμούς, πυκνά δάση οξιάς σε απότομες πλαγιές και θεόρατους γκρεμούς που μας προκαλούν δέος και θαυμασμό. Φθάσαμε στα αυτοκίνητα.Η επιστροφή από άλλη διαδρομή μέσα από χωριά ξεχασμένα. Ομαλή, Διχείμαρος, Δαμασκηνιά, Άργος – Ορεστικό.Το Άργος Ορεστικό υπήρξε αγροτικό και βιοτεχνικό κέντρο ήδη από την εποχή της Τουρκοκρατίας. Θεωρείται κοιτίδα του αρχαίου Μακεδονικόυ κράτους. Σύμφωνα με την παράδοση η πόλη πήρε το όνομα από τον Ορέστη, ο οποίος μετά τον φόνο του πατέρα του Αγαμέμνονα κατέφυγε στην περιοχή.Η λέξη Άργος έχει προέλευση Πελασγική. Το Ορεστικόν Άργος ήταν πρωτεύουσα της αρχαίας Ορεστίδος, επαρχία της Άνω Μακεδονίας. Οι Ρωμαίοι στην περιοχή ίδρυσαν την Διοκλητιανούπολη. Στα τέλη του 4^ου π.Χ. αιώνα η πόλη δέχθηκε επιδρομές Γότθων και ερημώθηκε.Η σύγχρονη πόλη δημιουργήθηκε τον 15^ο αιώνα και στην Τουρκοκρατία ονομαζόταν Χρούπιστα. Πήρε μέρος στην επανάσταση του 1821 με πρωτεργάτη τον Ευάγγελο Σπανό.Έδωσε βροντερό παρών στους μακεδονικούς αγώνες. Η πόλη τελικά απελευθερώθηκε στις 11 Νοεμβρίου από το ελληνικό ιππικό με επικεφαλής τον Ιωάννη Άρτη.Απομεσήμερο και η πείνα μας μετά την δραστηριότητα της ημέρας ΄΄έφυγε΄΄ στην ταβέρνα 1896 με νόστιμα φαγητα και γλυκόπιοτο κόκκινο κρασί. Ο ελληνικός καφές σε ένα παραδοσιακό καφενείο και γλυκά από το διπλανό ζαχαροπλαστείο μας κράτησαν μέχρι την ώρα της επιστροφής στην Βέροια, που μας φάνηκε θλιμμένη και μελαγχολική.
Άλλη μια μέρα γεμάτη ορειβασία πήρε τέλος με επιτυχία.Συγχαρητήρια και στους 19 φίλους συνοδοιπόρους – συνορειβάτες.Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας την Δήμητρα και την Βαλεντίνα και για μια άλλη άλλη φορά τον Σωκράτη την Ντόρα και τον Άκη.