ΚΑΪΜΑΚΤΣΑΛΑΝ
Κορυφή Προφήτης Ηλίας 2524 μ.
Κυριακή 8 Απριλίου 2012
Το βουνό μας ξυπνά ένα ακατέργαστο πρωτόγονο πάθος. Πάθος για ζωή, για δράση, για περιπέτεια.Η ορειβασία δεν είναι απλά ένα σπορ, είναι πρόσκληση για μια ξεχωριστή στάση ζωής. Βρισκόμαστε στους πρόποδες του βουνού, γη πευκοφορούσα. Σαν παραμύθι της άνοιξης…… Φύγαμε από την Βέροια στις 7+30 πρωινό Κυριακής 15 ορειβάτες μέλη του Συλλόγου, μαζί μας και ο Μάρκο από την Ιταλία. Μετά από μια
διαδρομή 40 λεπτών φάνηκε η πόλη της Έδεσσας. Ψηλά σε ένα πέτρινο εξώστη χτισμένη- μια από τις σημαντικότερες πόλεις της αρχαίες Μακεδονίας. Πρόκειται για μια ήσυχη πόλη, με ένα ιδιαίτερο κλίμα και ΄΄χρώμα΄΄ που απέκτησε από τις διαφορετικές πολιτισμικές επιρροές που δέχτηκε στο πέρασμα του χρόνου.Αφήσαμε αριστερά την Άρνισσα και την λίμνη Βεγορίτιδα. Η Άρνισσα απλώνεται στον εύφορο κάμπο της λίμνης Βεγορίτιδας στους πρόποδες του Καϊμακτσαλάν. Η ιστορία της ξεκινάει από την νεότερη και μέση εποχή του χαλκού (!500- 1400 π.Χ.) τότε εμφανίζονται στους χάρτες των ιστοριογράφων. Ο αρχαίος ιστορικός Θουκιδίδης, το 424 π. Χ την αναφέρει ως μακεδονική πόλη.Οι επιδρομείς του Σαμουήλ την ονόμαζαν Όστροβο (10ος – 11ος αιών μ.Χ.) που σημαίνει νησί. Η αρχαία πόλη είναι θαμμένη κάτω από τα νερά της λίμνης. Το 1388 κατελήφθη από τους Τούρκους, απελευθερώθηκε στις 20 Οκτωβρίου του 1912 από τον Ελληνικό στρατό. Περάσαμε το χωριό μια ησυχία και μια ηρεμία απλώνεται το χωριό κοιμάται ακόμη, μόνο η λειτουργία της εκκλησίας ακούγεται.Μπροστά μας ξεπροβάλλει ο χιονισμένος όγκος του Καϊμακτσαλάν, το τούρκικης προέλευσης όνομα σημαίνει ΄΄ κλέφτης του αφρού΄΄.Σλαβική ονομασία Νίτσε.Άρχισα πάλι να ξεσκεπάζω την ιστορία της περιοχής αυτής που μερικά χρόνια νωρίτερα ήταν ξεχασμένη.Περάσαμε τον παλιό Άγιο Αθανάσιο, ο μέχρι πρόσφατα εγκαταλελειμμένος οικισμός έχει μετατραπεί σε ένα κοσμικό ορεινό χωριό με έντονο παραδοσιακό χρώμα, τα πάντα είναι κτισμένα από πέτρα. Οι ταβέρνες, τα καφέ, οι ξενώνες ακόμα και οι δρόμοι διατηρούν παραδοσιακό ύφος, με την πέτρα να κυριαρχεί.Κτισμένος σε υψόμετρο 1200 μέτρων στη σκιά του Καϊκμακτσαλάν, έχει τις ρίζες του στα τέλη του 16ου αιώνα όταν εδώ εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι κάτοικοι του από τις γύρω περιοχές (κυρίως κτηνοτρόφοι) διωκόμενοι από τους Τούρκους, τότε ονομαζόταν Τσέγανη.Στην δεκαετία του ΄80 εγκαταλείφθηκε κυρίως λόγω μετανάστευσης. Όλα άρχισαν το 1994 με την δημιουργία του χιονοδρομικού κέντρου του Βόρα ( Καϊμακτσαλάν).Σύντομα έγινε σημείο αναφοράς για τους φίλους του σκι και των χειμερινών σπορ. Συνεχίζουμε………………
Η βλάστηση της περιοχής πρωτόγνωρη.Τα δάση κατηφορίζουν και κυριεύουν πόλεις και χωριά. Η φυσική ομορφιά της περιοχής, τα πράσινα τοπία σε συνδυασμό με τους ήχους των νερών, δημιουργούν ένα μοναδικό τοπίο.Όσο ανεβαίνουμε τις στροφές του δρόμου, τα πρώτα χιόνια κάνουν την εμφάνιση τους, το τοπίο ομορφαίνει ανεπανόρθωτα.Η φύση τριγύρω προίκισε απλόχερα αυτή την γωνιά της Ελλάδος δημιουργώντας πανέμορφες εικόνες.Εκτεταμένες περιοχές από συνεχόμενα πυκνά δάση ( βελανιδιές, οξιές, καστανιές, έλατα, πεύκα ) μας καλωσορίζουν.Βαθιές κοιλάδες, χαράδρες και βοσκότοποι.Εδώ φωλιάζουν 13 είδη αρπακτικών αλλά και δρυοκολάπτες που αντιπροσωπεύονται εδώ με 9 είδη.Στα πυκνά δάση ζουν σε μικρούς αριθμούς αγριογούρουνα, ζαρκάδια και ελάφια.
Φθάσαμε στο χιονοδρομικό κέντρο. Μας υποδέχεται ένας φοβερός παγωμένος αέρας.Φοράμε ζεστά ρούχα, γάντια σκούφους γκέτες και μπατόν, οδοιπορούμε τώρα μέσα από τα συνδετικά των σκιέρ.Το περιβάλλον λευκό και φιλόξενο. Το περίγραμμα των γύρω κορφών διαγράφεται στον ορίζοντα Πάλι αναρωτιέμαι τι γυρεύω εδώ πέρα μακριά από το ζεστό μου κρεβάτι. Το βουνό μας ξυπνά ένα ακατέργαστο, πρωτόγονο πάθος….Πάθος για ζωή για δράση για περιπέτεια.Είναι ψέμα πως στο βουνό αισθάνεσαι μικρός, μικρός αισθάνεσαι στην πόλη, χαμένος ανάμεσα σε δεκάδες ανόητα προβλήματα. Η ορειβασία δεν είναι απλά ένα σπορ, είναι πρόσκληση για μια ξεχωριστή στάση ζωής. Η ευκολία στην αρχή της διαδρομής μας έφερε γρήγορα ψηλά, η δυσκολία της ανάβασης δεν είναι μεγάλη και μετά από μιας ώρας διαδρομή φθάσαμε στο πρώτο πλάτωμα εκεί όπου τελειώνει το ΄΄ταξίδι΄΄ της η διθέσια εναέρια καρέκλα σε υψόμετρο 2480μ.Παίρνουμε βαθιές ανάσες και συνεχίζουμε.Η διαδρομή προς την κορυφή δεν είναι δύσκολη. Ποσότητες παγωμένου χιονιού δεν μας ταλαιπώρησαν καθόλου πήραμε το δρόμο του χιονιού αυτόν που άνοιξαν τα εκχιονιστικά μηχανήματα που οδηγούν στην ψηλότερη κορφή.Στην κορυφή δεσπόζει το σέρβικο παρεκκλήσι του προφήτη Ηλία. Σε ανάμνηση της φονικής μάχης ( μια από τις φονικότερες μάχες.Οστά Σέρβων στρατιωτών και οβίδες πυροβολικού έχουν ενσωματωθεί στην γοτθικού ρυθμού τοιχοποιία.5000 Σέρβοι στρατιώτες εξολοθρεύονται από βουλγαρικά πυρά. Στόχος των εμπολέμων η Μακεδονία ) . Το στρατιωτικό παρεκκλήσι αποτελεί μνημείο του 1ου παγκοσμίου πολέμου κτισμένο σε κροατογοτθικό (καθολικό) ρυθμό, αφιερωμένο στον προφήτη Ηλία που έζησε στο Ισραήλ τον 9ο π. Χ αιώνα.Στους προϊστορικούς σλαβικούς θρύλους υπάρχει ταύτιση του προφήτη Ηλία με τον υπέρτατο θεό των Αρχαίων σλάβων Perun.Στη συνείδηση των Σλαβικών φυλών εμφανίζεται σαν θεός της θύελλας, της καταιγίδας, των κεραυνών και της αστραπής.Γιορτάζει κάθε χρόνο στις 2 Αυγούστου.Απομεινάρια μαρτυρίες βουβές της αιματηρής εκείνης μάχης του Σεπτεμβρίου του 1916. Αναχώματα, κάλυκες, σφαίρες, θραύσματα οβίδων, σκουριασμένα πτερύγια όλμων.Βρισκόμαστε στην τρίτη ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος, νοιώθουμε ότι αφήσαμε πίσω μας ένα γήινο κόσμο και έχουμε βρεθεί σε ένα άλλο κόσμο θεϊκό.Νομίζω ότι θα μπορούσα να περιφέρομαι σε αυτό το υπέροχο σκηνικό να βιώνω τούτη την απλόχερη ομορφιά της φύσης αιώνια.Tριγύρω φύση εκθαμβωτικά σκληρή, μεγαλειώδη, απόκοσμη. Βρισκόμαστε δίπλα στην κορυφογραμμή με το κράτος των Σκοπίων.Κάτω χαμηλά η πόλη Μπίτολα ( Μοναστήρι) το βουνό Πέλιστερ και οι άλλες βουνοκορφές Άσκιο, το Βίτσι, το Πισοδέρι. Ο Θερμαϊκός κόλπος, η κορυφή του Ολύμπου και το χιονοδρομικό κέντρο 3-5 πηγάδια. Φύση πανέμορφη, αιώνια, πευκοφορεμένες κορφές, χαράδρες και ρέματα. Άφησα τη ματιά μου να χαθεί στις απέναντι χιονισμένες βουνοκορφές, οι εικόνες που απλώνονται μπρος τα μάτια μου με δημιουργούν περίεργες αισθήσεις, μαγεμένος αφήνομαι για λίγο στον χώρο των αισθήσεων.Επιστροφή……..
Αφήσαμε πίσω μας την κατάλευκη γοητεία του βουνού και τη φύση που το αγκαλιάζει τριγύρω, το κρύο άρχισε να γίνεται ανυπόφορο και ο καφές στο σαλέ του χιονοδρομικού( με απεριόριστη θέα τον κάμπο της Άρνισσας και τη λίμνη Βεγορίτιδα ) για κάτι ζεστό είναι επιβεβλημένο.Απομεσήμερο φθάσαμε στη Βέροια άλλη μια μέρα γεμάτη ορειβασία πήρε τέλος με επιτυχία.
Καλή Ανάσταση και καλό Πάσχα
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος