ΠΙΕΡΙΑ – AΡΒΑΝΙΤΗΣ 2037 μ.
– Πορεία στο χιόνι –
Κυριακή 25 Μαρτίου 2012
Αιώνες τώρα, τα Πιέρια όρη ξεδιπλώνονται αθόρυβα δίπλα στον μεγαλειώδη όγκο του Ολύμπου.Σύμφωνα με τη μυθολογία υπήρξε η κατοικία των Πιερίδων Μουσών, αρχαίες θεότητες, κόρες του βασιλιά Πιέρου και της Ευδίπης.Εδώ έζησε ο Ορφέας, ο μεγάλος μουσικός και ποιητής της μυθολογίας. Να ξεναγηθούμε λοιπόν και να ταξιδέψουμε σήμερα μέσα από τα μάτια του ορειβάτη Βασίλη Αγγελή που πήρε μέρος σε αυτή την εξόρμηση.
΄΄ Μία ακόμη εξόρμηση του ΣΧΟ Βέροιας πραγματοποιήθηκε στα Πιέρια, το βουνό των Μουσών.Ξημέρωσε η 25η Μαρτίου, ημέρα ιερή για τον Ελληνισμό, ημέρα διπλής γιορτής. Εννέα αγουροξυπνημένοι ορειβάτες συναντηθήκαμε στο πάρκο της Ελιάς στις 7.30, με το πρώτο φως της ημέρας, αφού τα μεσάνυχτα είχε αλλάξει η ώρα και χάσαμε μία ώρα ύπνου.Ξεκινήσαμε με τα αυτοκίνητα για τη γνωστή διαδρομή προς το χιονοδρομικό Κέντρο του Ελατοχωρίου.Καθώς προχωρούμε νοτιοανατολικά ο ήλιος ανεβαίνει στον ορίζοντα, αλλάζοντας συνεχώς χρώμα, από ροζ σε πορτοκαλί και τελικά σε έντονο κίτρινο.Κάπου εκεί ψηλά στον ουρανό ο Φαέθων με το πύρινο άρμα του περνάει σκορπώντας τη ζωογόνα θερμότητα στη γη μας.Τώρα ανεβαίνουμε οδηγώντας μέσα από το βουνό, προσπερνάμε τα χωριά Πολυδένδρι και Ριζώματα και πριν φτάσουμε στα Ριζώματα στρίβουμε αριστερά για Ελατοχώρι.Πρώτη στάση στον οικισμό Αηλιάδες όπου ανάβουμε ένα κερί στο μικρό εκκλησάκι, μέρα που είναι. Συνεχίζουμε για Ελατοχώρι. Το χωριό μας υποδέχεται βουβό, πνιγμένο στην πρωινή πάχνη.Ήδη οι πρώτες καμινάδες υψώνουν τον καπνό τους στον αέρα. Μετά από λίγα χιλιόμετρα φτάνουμε στη βάση του χιονοδρομικού κέντρου: οι υπάλληλοι έχουν ήδη πιάσει δουλειά για να λειτουργήσουν οι αναβατήρες και τα σαλέ, οι μαγαζάτορες ανοίγουν τα μαγαζιά τους, αλλά επισκέπτες δε φαίνονται ακόμη πουθενά.Λίγο η γιορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, λίγο η αλλαγή της ώρας, λίγο η Άνοιξη, απέτρεψαν τον κόσμο από το να εκδράμει τόσο νωρίς.Με τα σακίδια στην πλάτη ξεκινάμε. Το χιόνι γύρω μας άφθονο κι εμείς, ο ένας πίσω από τον άλλο, σαν κομπολόι με εννέα χάντρες μπαίνουμε σφήνα στο λευκό σεντόνι που σκεπάζει την πλάση.Τα πουλιά μας τραγουδούν, τα δέντρα κουνιούνται από το ελαφρύ αεράκι σα να μας χαιρετούν, ακόμη και κάποιες πατημασιές φαίνεται ότι αποπνέουν ακόμη την οσμή των ζώων που τις δημιούργησαν.Όλη η Φύση χαίρεται που μπαίνει η Άνοιξη κι εμείς συμμετέχουμε ενεργά στην ορχήστρα της που υμνεί το Δημιουργό.
Το χιόνι στα πόδια μας παγωμένο, εύκολο να το περπατήσεις χωρίς να βουλιάζεις. Οι ανάσες αρχίζουν να βαραίνουν από την ανηφόρα καθώς μπαίνουμε στην κεντρική πίστα και προχωράμε για την κορυφή «Σαλταπήδα» όπου βρίσκεται το άκρο του ψηλότερου αναβατήρα.Από εκεί και πέρα χιόνι απάτητο, σκληρό, παγωμένο. Σε δύο ώρες από τη στιγμή που ξεκινήσαμε πατάμε την κορυφή του «Αρβανίτη», τον απώτερο προορισμό μας. Εδώ, η θέα μας αποζημιώνει:Ανατολικά μας βρίσκεται η πεδιάδα της Κατερίνης και η θάλασσα, Νότια ο μεγαλοπρεπής γερο-Όλυμπος, νοτιοδυτικά οι ψηλότερες κορυφές των Πιερίων Φλάμπουρο και Τούρλα, και δυτικά το Βέρμιο. Όλα χιονισμένα, όλα λαμπερά κάτω από τον ανοιξιάτικο ήλιο, περήφανα, αγέρωχα, σα να συνομιλούν με το Θεό.
Ο δρόμος της επιστροφής μας βρίσκει μεσημεράκι στη βάση του χιονοδρομικού κέντρου, όπου το ζεστό τσάι μας ξαναδίνει τη χαμένη δύναμη της προσπάθειας. Τώρα το βουνό σφύζει από ζωή, αφού έχουν φτάσει δεκάδες εκδρομείς, άλλοι για σκι, άλλοι για βόλτα και καφέ. Παντού παρέες μικρών παιδιών παίζουν και τσουλάνε στο χιόνι με τα πλαστικά «πιατάκια». Μία ακόμη ορειβατική μέρα τελειώνει, μία μέρα που μας πρόσφερε αγαλλίαση κι ευδαιμονία.
Αναχώρηση από την Βέροια στις 7+30 νύχτα ακόμη με την αλλαγή της θερινής ώρας. Η διαδρομή πανέμορφη, παραποτάμια πλατάνια και ιτιές δίπλα από το φράγμα του Αλιάκμονα, δεξιά τους τα Ασώματα και η Ραχιά.Ο πρώτος ασκητής της περιοχής έζησε στην κοίτη του Αλιάκμονα στις αρχές του 11ου αιώνα, ο Άγιος Αντώνιος ο Νέος μετέπειτα πολιούχος της Βέροιας.Προσπεράσανε το Πολυδένδρι ( Κόκοβα)- τη Σφηκιά (Βόσοβα)-τα Ριζώματα- στο βάθος το Δάσκιο( Ντράτσικο).Μπροστά τους ξεπροβάλλει ο ορεινός όγκος των Πιερίων.Πρώτοι κάτοικοι ήταν οι Πίερες που κατοικούσαν στην Θράκη και εγκαταστάθηκαν νότια του ποταμού Αλιάκμονα, αλλά όταν εκδιώχθηκαν από τους Τημενίδες βασιλείς της Μακεδονίας, ήρθαν και εγκαταστάθηκαν εδώ.Ανεβαίνοντας προς το Ελατοχώρι το τοπίο φαίνεται να αλλάζει, πεύκα και έλατα τους καλωσορίζουν τους καλοδέχονται μέσα στην πρωινή αχλύ.Χαμηλότερα περιποιημένες κληματαριές, ροδακινιές, μηλιές, καρυδιές , καστανιές.Πέρασαν το Ελατοχώρι, χτισμένο σε ένα βράχινο φρύδι ( παλιά ονομασία Σκουτέρνα από τα σκουτιά, υφάσματα), ένα χωριό σκαρφαλωμένο στα 780 μ. αγναντεύει τον Όλυμπο και διαλαλεί τις φυσικές ομορφιές του.Κοντά στο χωριό βρίσκεται το Αγιονέρι, ένα βραχώδες μέρος όπου αναβλύζει νερό. Σύμφωνα με την παράδοση εδώ κήρυττε ο Άγιος Αντώνιος.Το 1928 ονομαζόταν Ελατούσα και ένα χρόνο μετά Ελατοχώρι, από τα έλατα στην περιοχή.1944 – 27 Ιανουαρίου 32 κάτοικοι εκτελέστηκαν από τους Γερμανούς,Μπροστά τους απλώνεται μια ομορφιά που τους καλεί να την εξερευνήσουν.Πλούσια και πυκνή βλάστηση, οξιές, βελανιδιές, καστανιές, μαύρα και κόκκινα πεύκα, έλατα, θάμνοι και φυλλοβόλα, χιονισμένο τοπίο τριγύρω που τους ταξιδεύει. …… !Πουρνάρια, γαύροι, φιλύκια , σφένδαμοι, κουμαριές και η χνοώδης δρυς. Φλαμουριές, αγριοκερασιές, φτελιές, αγριομηλιές, γκορτσιές, φουντουκιές , καστανιές, χαμηλότερα.Έφθασαν στο χιονοδρομικό κέντρο του Ελατοχωρίου, βρίσκεται στη θέση ΄΄παπά χωράφι΄΄ σε υψόμετρο 1450 μέτρων.Είναι το νεότερο της χώρας άρχισε να λειτουργεί το 2001.Βρίσκονται στις παρυφές του μυθικού βουνού τόπος του Ορφέα και των Πιερίδων Μουσών που οι θεοί αδίκησαν σε αγώνα τραγουδιού στον Ελικώνα.Από οίκτο αργότερα οι θεοί τις μεταμόρφωσαν σε πουλιά μη αντέχοντας την θλίψη τους.
Πρώτοι κάτοικοι στην περιοχή ήταν το προελληνικό φύλο Πίερες. Τον 7ο αιώνα π.Χ. οι Τημενίδες από το Άργος τους εκδίωξαν και αυτοί μετανάστευσαν ανατολικά του ποταμού Στρυμώνα. Δημιούργησαν φημισμένες πόλεις, πολιτισμό, με εξαιρετική επίδοση στη μουσική και την ποίηση.Άφησαν τα αυτοκίνητα, τώρα οδοιπορούν, απολαμβάνουν τη φύση, γαληνεύουν.Η δασική Πεύκη ΄΄ λιάχα΄΄ στην τοπική διάλεκτο έδωσε το όνομα της σε ολόκληρη την ορεινή περιοχή των Ημαθιώτικων Πιερίων.Σχηματίζει δασικές συστάδες σε μίξη με την μαύρη Πεύκη, την μοισιακή οξιά ενώ εμφανίζεται και η υβριδογενής ελάτη.Οδοιπορούν στην πίστα του χιονοδρομικού που ακόμη είναι έρημο από σκιέρΑνάσες καθαρού αέρα.Οι ανατολικές πλαγιές του βουνού με πολλές ρεματιές και οι δυτικές απόκρημνες. Ανατολικά πολλά και πυκνά δάση από οξιές και βελανιδιές.Δυτικά δάση από μαύρη πεύκη πάνω από τα 1000 μέτρα υψόμετρο και χαμηλότερα θάμνοι και φυλλοβόλα.Ζαρκάδια και αγριογούρουνα, λύκοι και αλεπούδες. Πέρδικες ορτύκια και φάσες, γεράκια και αετοί.Στα Πιέρια έζησε ο Ορφέας, γεννήθηκε στην Πίμπλεια, κοντά στον Όλυμπο. Οιονοσκόπος και μάντης.Γιος του Οίαγρου ( βασιλιάς της Θράκης ) και της Καλλιόπης, της μούσας της επικής ποίησης.Με την δύναμη της μουσικής μπορούσε να γοητεύσει τα άγρια ζώα, να διεγείρει τα δένδρα και τους βράχους σε χορό, ακόμη να σταματήσει τη ροή των ποταμών. Δίδαξε τις τέχνες της φαρμακευτικής, της γραφής και της γεωργίας.
Οδοιπορούν τώρα σε μονοπάτι ανηφορικό μέσα σε πυκνό χιόνι. Πλησιάζουν στην κορυφή, είναι εκεί μετά από μια πορεία εύκολης ανάβασης 2 ωρών σε παγωμένο ακόμη χιόνι παρόντες και οι 9 ορειβάτεςΒρίσκονται στην κορυφή τώρα, από εδώ ψηλά αφήνονται στο δέος και την ομορφιά που τους προσφέρει.Απέναντι τους ο Όλυμπος χιονισμένος και μεγαλοπρεπής, δεξιά τους η κορυφή Φλάμπουρο η ψηλότερη των Πιερίων και λίγο πιο πίσω ο Τίταρος.Το φράγμα του Αλιάκμονα το όρος Βέρμιο, με τα χιονοδρομικά Σέλι και 3-5 Πηγάδια.Το βλέμμα τους χάνεται για λίγο στο γαλαζοπράσινα νερά του ποταμού και στις πανύψηλες κορυφές των δένδρων, εκεί που οι ακτίνες του Ήλιου παίζουν παιχνίδια με το φως. Μένεις έκθαμβος σε αυτό το αριστούργημα της φύσης που αντικρίζουν τα μάτια σου.Ο ορειβάτης, ο ταξιδευτής , ο επισκέπτης κυριολεκτικά εκμηδενίζεται μπροστά στη μοναδική υπερπαραγωγή τέχνης, τεχνικής αισθητικής, πνευματικότητας και οράματος.
Μεσημέρι και η χιονισμένη βουνοκορφή χάνεται πίσω τους, το φως του Ήλιου δίνει μια απίθανη χρωματική σύνθεση καθώς φωτίζει μέσα από πυκνό δάσος οξιάς.Σήμερα προσέγγισαν το βουνό με σεβασμό με αγάπη σε μια φύση που τους χάρισε απλόχερα εικόνες και ήχους.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων ορειβατών
Τσιαμούρας Νικόλαος