ΠΟΛΥΔΕΝΔΡΙ
ΘΕΣΗ ΓΚΟΛΝΑ
Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Φθάσαμε στο Πολυδένδρι, πίσω απο τα διώροφα σπίτια είναι αφημένη όλη όλη η ιστορία του χωριού. Μπήκαμε στο δάσος με τις πανύψηλες οξιές μια ηρεμία μια ερημιά μας υποδέχθηκε.Διαδρομή πανέμορφη ονειρεμένη!
Φύγαμε από την Βέροια στις 8 το πρωί από την Ελιά,23 φίλοι και μέλη του Συλλόγου για μια πορεία εδω κοντά στα Πιέρια και συγκεκριμένα στα χωριά των Πιερίων. Περάσαμε την γέφυρα και την λίμνη του Αλιάκμονα.Ποτάμι πανάρχαιο, μυθικό (αλς, θάλασσα και άκμων –αμόνι). Ποτάμιος θεός, γιος του Ωκεανού και της Τηθύος. Ο Αλιάκμονας σχηματίσθηκε σύμφωνα με την ανθρωπόμορφη αντίληψη των αρχαίων Ελλήνων στην περίοδο των γεωλογικών ανακατατάξεων, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα. Την εποχή που στη Θεσσαλία βασιλιάς ήταν ο Δευκαλίων ( γιος του Προμηθέα), ο Δίας αποφάσισε να καταστρέψει όλο το χάλκινο γένος των ανθρώπων από τους διεφθαρμένους.Από τον κατακλυσμό επέζησαν μόνο, ο Δευκαλίων και η σύζυγος του Πύρρα.Ο Αλιάλμονας αρχίζει το μακρύ ταξίδι του ( 297 χλμ) από την οροσειρά του Γράμμου για να διασχίσει τους νομούς Καστοριάς, Κοζάνης, Γρεβενών και Ημαθίας.Οι Τούρκοι τον έλεγαν Ιντζέ – καρά ( ψηλός και μαύρος ) και οι Σλάβοι Μπίστριτσα – Γοργοπόταμος.Λίγα μόλις χιλιόμετρα από τα στενά του Αλιάκομονα απλώνεται ένα από τα πιο εντυπωσικά και πιο άγνωστα δάση βελανιδιάς της Βόρειας Ελλάδος.Το δάσος Πολυδένδρου που είχαμε την χαρά και την εμπειρία να το θαυμάσουμε σήμερα από κοντά αλλά δεν μπορέσαμε να πεζοπορήσουμε και να διασχίσουμε τις αμέτρητες χωμάτινες διαδρομές του με τις μεθυστικές μυρωδιές του βουνού, το αφήνουμε για μια άλλη εξόρμηση.Φθάσαμε στο χωριό που είναι κτισμένο σε υψόμετρο 750 μέτρων περιτρυγυρισμένο από απέραντα δάση οξιάς και καθαρό κρυστάλλινο βουνίσιο αέρα.Μέχρι το 1926 ονομαζόταν ΄΄Κόκκοβα΄΄ , στις 1 Νοεμβρίου του 1926 μετονομάσθηκε Πολυδένδρι. Πίσω από τα διώροφα σπίτια μερικά που είναι ολοκαίνουργια, είναι αφημένη η ιστορία του χωριού που υπήρξε κέντρο των Πιερίων από τα χρόνια της Τουρκοκρατίας.Οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού καθαρόαιμοι Έλληνες Μακεδόνες φιλόξενοι, πατριώτες και θρησκευτικότατοι.Η Κόκκοβα γίνεται γνωστή από τα κιτάπια του ιεροδικείου της Βέροιας λόγω των καπεταναίων που δρούσαν στην περιοχή κατά την Τουρκοκρατία με γνωστότερο τον καπετάν – Συρόπουλο.Ακόμα και ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, λένε, σημάδεψε το σημείο του Σταυρού που σώζεται μέχρι σήμερα στη γέρικη βελανιδιά μπροστά στην εκκλησία του Αγίου Αθανασίου.Ο ιερός ναός είναι αφιερωμένος στον Μέγα Άγιο Αθανάσιο, πατριάρχης Αλεξανδρείας της Αιγύπτου για 46 ολόκληρα χρόνια. Γεννήθηκε το 297 μ.Χ. και πέθανε το 373 μ.Χ. στην Αίγυπτο.Η μνήμη του τιμάται στις 18 Ιανουαρίου.Δημοτικά τραγούδια και ιστορίες αναφέρουν την Κόκκοβα ως τόπο όμορφο και ξακουστό. Κάποτε υπήρχε και δικαστήριο, τόσο μεγάλο ήταν.Η πορεία μας άρχισε από το Πολυδένδρι.
Αφήσαμε το χωριό που ακόμη αργοκοιμόταν, μόνο η φωνή του παπά από την λειτουργία της εκκλησίας ακουγόταν και αμέσως πήραμε την ανηφόρα. Σε λίγο ο δασικός δρόμος μας οδήγησε.σε ανηφορικό μονοπάτι ξεχασμένο κάτω από χιλιάδες εκατοντάδες πεσμένα φύλλα. Με τον θόρυβο των ξαφνιασμένων πουλιών και το ρέμα δεξιά μας που με το κελάρυσμα του νερού να μας χαϊδεύει ευχάριστα την ακοή, συνεχίζουμε.Μαζί μας και ο Άκης ο μεγαλύτερος της συντροφιάς 7 ετών. Μετά από πορεία 20 λεπτών βγήκαμε σε δασικό δρόμο. Ανεβαίνουμε το δασικό δρόμο ανάβαση ήπια χωρίς δυσκολία Βρισκόμαστε στα Πιέρια όρη, είναι γνωστά απο την αρχαιότητα, η αρμονία των γραμμών μας εντυπωσιάζουν.Βορειοδυτικά του Ολύμπου απλώνονται τα μυθικά Πιέρια.Πλούσια η χλωρίδα πανέμορφη με τα φυλλοβόλα δάση της και τα σπάνια αγριολούλουδα της. Ροζ ανεμώνες , σαλέπι, αγρια – γαρύφαλλα, αγριοφραουλιές. Αλεπούδες, κουνάβια, λύκοι, σκίουροι, αγριογούρουνα , λαγοί και μικρά πουλιά, πέρδικες και ορτύκια.Μετά από μια εύκολη διαδρομή μέσα από πυκνα δάση οξιάς φθάσαμε σε ξέφωτο στη θέση Γκόλνα που σημαίνει ύψωμα βουνού. Λίγο πιο πέρα το πυροφυλάκιο και απεριόρισυη θέα απο πανύψηλα βουνά.Ο Όλυμπος μεγαλοπρεπής μεγαλειώδης, αιώνιος, ξεπροβάλλει μπροστά μας περήφανα, η παραλία της Κατερίνης και ο Θερμαϊκός Δυτικά οι άλλες βουνοκορφές πανύψηλες και χιονισμένες. Γράμμος, Σμόλικας , Βασιλίτσα.Πήραμε το δρόμο της επιστροφής από άλλη διαδρομή με κατεύθυνση την μικρή τεχνητή λίμνη. Κατεβαίνοιυμε μέσα απο μικρά ρέματα σε θαμνώδη περιοχή αγριοτριανταφυλλιές και βατσινιές μας δυσκολεύουν. Η κατάβαση συνεχίζεται στον ίδιο ρυθμό με πυκνή βλάσηση και τριγύρω μια μελαγχολία από δένδρα καφετί και γκρίζα, παντού χρώματα του χειμώνα.Βρισκόμαστε και πάλι σε δασικό δρόμο, μια ομάδα πήρε πορεία δεξιά για την τεχνητή λίμνη, εμείς οι υπόλοιποι συνεχίζουμε αριστερά.Οι βουνοπλαγιές ακολουθούν η μια την άλλη κυματιστά χωρίς τέλος. Στο βάθος φάνηκε ο θερμαικός και η πόλη της Θεσσαλονίκης. Αφήνουμε τον δρόμο που πάει προς την Χαράδρα , πάλι δασικός δρόμος, μπήκαμε σε μονοπάτι.Νυχτοπερπατήματα άγριας ζωής πάνω στη βρεγμένη γη.Οι ώρες περνούν και η δικιά μας περιπλάνηση συνεχίζεται, η πεζοπορία σήμερα κράτησε αρκετά περισσότερο απο ότι προγραμματίσαμε ( 5 ολόκληρες ώρες και 6 ώρες για την συντροφιά που συνάντησε την λίμνη) και ένας εκνευρισμός επικρατεί στην ομάδα για την πολύωρη εξόρμηση. Μετά απο πολλές αναβάσεις και καταβάσεις γύρω απο ένα φιδωτό δασικό δρόμο με ένα αδιαπέραστο δάσος τριγύρω, φάνηκε το χωριό.Ανακούφιση!Τώρα κατάβαση μέσα απο παρθένο δάσος δύσκολο λόγω της πυκνής βλάστησης αλλά αναγκαία, πρέπει να βρεθούμε στο χωριό. Μπήκαμε στο χωριο.Μυρωδιές απο ψητά μας γαργαλανε τη μύτη.Η επιστροφή μας στο χωριό σημαδεύτηκε με μια στάση στην ταβέρνα του Βενιζέλου. Απομεσήμερο και αναχώρηση για επιστροφή στην πόλη της Βέροιας.
Μια ορειβασία που έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο πήρε τέλος με επιτυχία.Η ορειβατική χρονιά τελείωσε με νέους προορισμούς νέες εμπειρίες και συγκινήσεις. Ακούω πόρτες που κλείνουν αυτοκίνητα που απομακρύνονται, επιστροφή…… !Καλές γιορτές!
ΓΚΟΛΝΑ 2011
ΓΚΟΛΝΑ 2011
ΓΚΟΛΝΑ 2011
ΓΚΟΛΝΑ 2011
ΓΚΟΛΝΑ 2011
Υ.Γ. Χαιρετίζουμε την επιστροφή της Δροσιάς στη συντροφιά μας μετά από πολύχρονη απουσία και συγχαρητήρια στον Λάζαρο που τα κατάφερε, και σε όλους τους άλλους βέβαια.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων οριεβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος