OΛΥΜΠΟΣ Δάσος Μάλτας

OΛΥΜΠΟΣ
Δάσος – Μάλτας
Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Ο Όλυμπος , το ψηλότερο βουνό της Ελλάδος και το δεύτερο σε ύψος της Βαλκανικής χερσονήσου.Η ιστορία από τα αρχαία χρόνια, στάθηκε πολυτάραχη στον Όλυμπο πέρα από ιερό προσκύνημα αποτέλεσε πεδίο μαχών για τον έλεγχο της πρόσβασης από την Θεσσαλία στην Μακεδονία.Πέρσες,Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Βυζαντινοί, Γότθοι, Σλάβοι, Φράγκοι, Οθωμανοί. Η φύση είναι ιδιαίτερα γενναιόδωρη σήμερα, επιμένει να μας εκπλήσσει με την ήρεμη και σιωπηλή παρουσία της.
Αφήσαμε πίσω τη ζεστή αγκαλιά του Μορφέα και την θαλπωρή του σπιτιού και ξημερώματα φύγαμε για Όλυμπο. Ας ξεναγηθούμε μαζί σε μια υπέροχη διαδρομή, στο δάσος της Μάλτας στις κορυφές του Ολύμπου.Φύγαμε από την Βέροια πρωινό Κυριακής νύχτα ακόμη, την ώρα που ξημερώνει βρισκόμαστε στην εθνική οδό, μόλις άρχισε να ανατέλλει ένας κατακόκκινος ήλιος.Περάσαμε την Κατερίνη, ο συμπαγής ορεινός όγκος δεσπόζει επιβλητικά στα όρια Μακεδονίας και Θεσσαλίας.Κινούμαστε τώρα με κατεύθυνση το Λιτόχωρο, ανάμεσα στις ομαλές πλαγιές του Ολύμπου και το γαλάζιο της θάλασσας που αφήσαμε πίσω μας.Περνάμε ανάμεσα από νεοσύστατους οικισμούς και αυθαίρετες περιφράξεις οικοπέδων, μπροστά μας ορθώνονται μεγαλόπρεπες, επιβλητικές και χιονισμένες οι κορφές του Ολύμπου.Δεξιά μας μόλις προσπεράσαμε το Δίον ιερή πόλη των Μακεδόνων. Εδώ λατρευόταν ο Ολύμπιος Ζευς – Δίας. Κυριακή πρωί και το Λιτόχωρο μας υποδέχεται ήρεμο, να αναπαύεται κάτω από τον ορεινό όγκο του θεϊκού βουνού. Λιτόχωρο ΄΄πέτρινο χωριό΄΄ ( λίθος + πέτρα ).Η πρώτη καταγεγραμμένη αναφορά είναι από τον Άγιο Διονύσιο που επισκέφθηκε την περιοχή στις αρχές του 16ου αιώνα.Μια υπέροχη ασκητική φυσιογνωμία, χαρισματικός και πολυτάλαντος.Περάσαμε το χωριό πήραμε το δρόμο που οδηγεί στον Άγιο Ιωάννη. Ο καιρός γκρίζος και σιωπηλός.Βρισκόμαστε στο βουνό των θεών ένα ατέλειωτο παιχνίδι ανάμεσα στον μύθο και την πραγματικότητα.Υπήρξε κρησφύγετο και ορμητήριο διάσημων κλεφτών και αρματολών στην περίοδο της Τουρκοκρατίας. Βλαχάβας, Στάθας, Νικοτσάρας και τόσοι άλλοι.Το 1941 ο Ελληνικός στρατός μαζί με μονάδες Νεοζηλανδών και Αυστραλών έδωσαν σημαντικές μάχες. Αμέσως μετά φώλιασε εδώ η εθνική Αντίσταση ενώ λίγο αργότερα στο Λιτόχωρο άναψε η σπίθα που οδήγησε στον τραγικό εμφύλιο πόλεμο.Ανακηρύχθηκε εθνικός δρυμός της Ελλάδος το 1938. Πρώτοι κάτοικοι θεωρούνται οι Πελασγοί και οι Λέλεγες. Γύρω στο 2200 π. Χ. εμφανίσθηκαν τα πρώτα ελληνικά φύλα. Μινύες, Λαπίθες, Μαγνήτες και το θρακικό φύλο Πίερες.Διάφοροι εφήμεροι ΄΄ επιδρομείς ΄΄ . Γότθοι, Βάνδαλοι, Σλάβοι, Άβαροι, Φράγκοι και Βούλγαροι.
Προετοιμασία για ανάβαση, κρύο και παγωνιά.Η βουνοπλαγιά που θα ορειβατήσουμε σήμερα τυλιγμένη μέσα σε πυκνή απροσπέλαστη βλάστηση, πανέμορφη με τα χρώματα του Φθινοπώρου.Η σήμανση ικανοποιητική με κόκκινα σημάδια. Πήραμε το μονοπάτι, πυκνή βλάστηση μας υποδέχεται. Κουμαριές, δάφνες, κέδροι, πουρνάρια, σφενδάμια , κουτσουπιές, οξιές και πεύκα ψηλότερα. Λίγο ψηλότερα συναντάμε τα πρώτα χιόνια. Φύλλα πεσμένα πολύχρωμα παντού, στολίζουν το μονοπάτι.Σύντομα γίνεται λασπερό. Η βλάστηση τόσο αδιαπέραστη ώστε ελάχιστο φως φθάνει στο έδαφος, έτσι διατηρείται υγρό και γλιστερό.Τώρα το μονοπάτι κατηφορίζει μέσα από μια καταπληκτική διαδρομή ανάμεσα σε πεύκα. Ακούμε τον θόρυβο του ρέματος σε λίγο το βλέπουμε, τώρα το προσπερνάμε ευτυχώς χωρίς απώλειες.Τα νερά του ρέματος σχηματίζουν στο διάβα τους καταρράκτες και λιμνούλες. Το ρέμα κατηφορίζει, γονιμοποιεί στο πέρασμα του δέντρα και καλλιέργειες χαμηλότερα.Συνεχίζουμε σε μονοπάτι ανηφορικό, τώρα ησυχία τώρα ερημιά.Μόνοι εμείς 12 φίλοι ορειβάτες στην απεραντοσύνη της φύσης. Παντού το λευκό που ξεχωρίζει! Φύλλα πεσμένα πολύχρωμα παντού, στολίζουν το μονοπάτι. Το δάσος έχει κάτι το μυστηριακό που σε κρατάει κοντά του, τα τρομαγμένα πουλιά, ο παγωμένος αέρας τα θεόρατα δέντρα. Ελαφροπατήματα άγριας ζωής, μέσα και δίπλα από το μονοπάτι.Παράξενες κραυγές από πουλιά ακούγονται, από τα θροϊσματα των φύλλων νοιώθω τριγύρω την παρουσία ξωτικών, νεράιδες και νύμφες που έχασαν τον δρόμο τους;
Στο πυκνό δάσος που ορειβατούμε σήμερα ζουν λύκοι, αγριοκάτσικα, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, τσακάλια, αγριόγατες, κουνάβια, αλεπούδες και σκίουροι. Φαράγγια και χαράδρες τυλιγμένα σε ένα απαλό άσπρο πέπλο χιονιού.Αυτά τα φαράγγια και οι χαράδρες είναι οι πύλες του Ολύμπου για τους αρχαίους θεούς. Ορειβατούμε τώρα ο ένας πίσω από τον άλλο σε μια γραμμή πολύχρωμη πάνω σε κατάλευκο τοπίο.Τα πόδια κινούνται ρυθμικά, τα μπατόν ανεβοκατεβαίνουν συνοδεύοντας τις κινήσεις των χεριών. Μοιάζει σαν χορογραφία, σαν ένα μπαλέτο που κάνει κίνηση στο χιόνι. Τριγύρω, τοπίο πανέμορφο, κατάλευκο, ονειρικό.Στιγμές σπάνιας αισθητικής απόλαυσης. Στιγμές που αποτυπώνονται σε πλήθος φωτογραφιών. Τριγύρω πανύψηλα έλατα φορτωμένα με χιόνι, κορμοί ξεριζωμένοι άλλοι σπασμένοι που κείτονται καταμεσής του μονοπατιού μας δυσκολεύουν στην ανάβαση.Ορειβατούμε τώρα σε μονοπάτι, σε πλαγιά με αραιά έλατα και βράχια κοφτερά. Φθάσαμε στην κορυφογραμμή γυμνή από δέντρα μόνο χιόνι, μόνοι εμείς μέσα σε τούτο τον χαμό, ο παγωμένος αέρας, ο μολυβένιος ουρανός μας κόβουν την αναπνοή. Το θερμόμετρο δείχνει –10 βαθμοί. Ο Γιώργος αναγκάζεται να επιστρέψει,φοράμε ζεστά ρούχα και συνεχίζουμε.Τώρα ανάβαση, τώρα ανηφόρα, τώρα χιόνι πολύ, βαδίζουμε στην κορυφογραμμή δεξιά μας ατέλειωτο κενό, κάτω χαμηλά το Λιτόχωρο και οι ακτές της Πιερίας. Η φανταστική θέα που αντικρίζουμε μας έχει ανταμείψει με εικόνες φανταστικές για όλη την προσπάθεια και την κούραση που κατεβάλαμε.Θαυμάζουμε την ομορφιά του χιονισμένου τοπίου από εδώ ψηλά, οι χαμηλές θερμοκρασίες δεν μας επιτρέπουν για περισσότερη παραμονή, πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Επιστροφή….
Ο καφές στο Λιτόχωρο μας δίνει δυνάμεις για τη συνέχεια.Νυχτώνει νύχτωσε και εμείς στην ψαροταβέρνα στην παραλία του Μακρύγιαλου με νόστιμους μεζέδες με ήχους από μια παραπονεμένη θάλασσα που έμεινε τελείως μόνη και κανείς μα κανείς δεν την δίνει σημασία, κάνουμε τη μέρα ατέλειωτα ευχάριστη.Συγχαρητήρια σε όλους εμάς για αυτή τη δυνατή πορεία μέσα στο χιόνι και το κρύο.Σήμερα προσεγγίσαμε και πάλι το βουνό απλά και ταπεινά, ακούσαμε τα μυστικά του ανυπόμονα, πήραμε πάλι κάτι από τη γοητεία και το μύθο του θεϊκού βουνού.