ΛΑΚΜΟΣ
Κορυφή Περιστέρι 2295 μ.
Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011
Εδώ γεννιέται ο Αχελώος.Δημιουργήθηκε σύμφωνα με τη μυθολογία από τα δάκρυα της Νιόβης, η οποία κατέφυγε στο όρος Σίπυλο, όταν οι θεοί σκότωσαν τον άντρα της και τα 14 παιδιά της. Με την ορμή της νιότης, πετιέται μέσα από τα έγκατα της γης, κυλά και χάνεται σε μυστικά περάσματα για να εμφανιστεί πάλι χαμηλότερα σαν καταρράκτης, σαν ρέμα, σαν ποτάμι……..Φθάσαμε στον καταρράκτη σκύβεις να πιεις νερό και μεθάς από τους ήχους των πουλιών.Φύγαμε από την Βέροια στις 6 το πρωί. Διαδρομή Βέροια- Γρεβενά – Μέτσοβο -Ανήλιο – Χαλίκι. Αφήσαμε την εθνική οδό, δρόμος τώρα ανηφορικός γεμάτος από έλατα και οξιές σε ένα αιώνιο αγκάλιασμα.Ένας τόπος άγριας φυσικής ομορφιάς με έντονη βλάστηση.Άνοιξα το παράθυρο του αυτοκινήτου, ο δροσερός φρέσκος αέρας μας ταξιδεύει, τοπίο μαγευτικό. Παντού όπου και να γυρίσεις το βλέμμα σου καταπράσινες βουνοπλαγιές…Η απόλυτη ομορφιά, το απόλυτο τοπίο για τον λάτρη του πράσινου.
Βρισκόμαστε στην περιοχή της Αθαμανίας, ( οι Αθαμάνες ) ηπειρωτικό φύλλο που κατοικούσε στα Αθαμανικά όρη ( Τζουμέρκα ) και στα βορειανατολικά Άγραφα. Οφείλει το όνομα της στον μυθικό βασιλιά Αθαμάνα, που ήρθε από τον Ορχομενό της Βοιωτίας, εγκαταστάθηκε και βασίλευσε στην περιοχή.Φθάσαμε στο βορειότερο χωριό της κοινότητας Ασπροποτάμου του νομού Τρικάλων.Σκαρφαλωμένο στα 1150 μέτρα κτισμένο σε πλαγιά, ανάμεσα σε πανύψηλες κορφές, περιτριγυρισμένο από νερά πηγές και ρέματα.
Την μακραίωνη ιστορία του χωριού επιβεβαιώνουν ιστορικές μαρτυρίες, οι οποίες αναφέρουν ότι στην ίδια θέση υπήρξε η ΄΄παρά τον Αχελώον ΄΄ αρχαία Χαλκίς. Βρέθηκαν νομίσματα με την επιγραφή Αθαμάνων που απεικονίζουν τη θεά Αθηνά και τη Διώνη. Η Διώνη εκπροσωπούσε την υγρή φύση , την γονιμοποιό δύναμη του υγρού στοιχείου.Στα βυζαντινά χρόνια αναφέρεται σε χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρόνικου Παλαιολόγου το 1331.Αυτό ήταν το όνομα του χωριού μέχρι τον 18ο αιώνα. Μετά την Τουρκοκρατία, καθιερώθηκε το όνομα Χαλίκι, προέρχεται από το άσπρο χαλίκι του ποταμού Αχελώου.Βορειοανατολικά του χωριού οι πηγές του Αχελώου. Τους θερινούς μήνες φιλοξενεί μεγάλα κοπάδια αιγοπροβάτων.Πηγάζει από το όρος Λάκμος ( τοποθεσία Ρόνα) και δημιουργήθηκε από τα δάκρυα της Νιόβης, η οποία κατέφυγε στο όρος Σίπυλο, όταν οι θεοί σκότωσαν τον άντρα της και τα 14 παιδιά της.Η Νιόβη κόρη του βασιλιά της Φρυγίας Τάνταλου και της Διώνης, σύζυγος του Θηβαίου Αμφίωνα.Η Αμάλθεια, θετή μητέρα του Δία, έδωσε το θρυλικό κέρας της στον θεό – ποταμό Αχελώο, ο οποίος έχει χάσει το κέρατο του κατά τη διάρκεια της πάλης του, με τον Ηρακλή.
Πολλά νερά , πολλές πέτρινες βρύσες, πλακόστρωτοι δρόμοι.Προχωράμε παράλληλα με το ποτάμι, δεξιά μας τα τελευταία σπίτια του χωριού. Σε λίγη ώρα συναντάμε σιδερένιο γεφύρι που μας οδηγεί σε πηγή. Χωματόδρομος ξανά, ανηφορικός και φτάνουμε πάνω από το ποτάμι. Πέτρινος κούκος και κόκκινη μπογιά στα βράχια, περνάμε απέναντι το ποτάμι και συνεχίζουμε στο πλάτωμα αφήνοντας το δρόμο. Λίγο παραπάνω θα τον ξανασυναντήσουμε.Συνεχίζουμε πάνω στο δρόμο αναζητώντας τα κόκκινα σημάδια που είναι αρκετά ευδιάκριτα. Μπαίνουμε άλλες δυο φορές στο μονοπάτι για να γλιτώσουμε δρόμο.Τη δεύτερη φορά που θα βγούμε από το μονοπάτι φθάνουμε σε μικρό πλάτωμα και αριστερά μας βλέπουμε ψηλές βουνοπλαγιές ενώ ο δρόμος μπροστά μας φαίνεται να κατηφορίζει.Οι πλαγιές γεμάτα κωνοφόρα, σφιχτοπλεγμένα μεταξύ τους. Ακούγεται μόνο το τιτίβισμα των πουλιών και το ψιθύρισμα του ανέμου. Η απόλυτη ομορφιά, το απόλυτο τοπίο.Διαδρομή ονειρική αλλά και μοναχική.Το μονοπάτι βρίσκεται δεξιά και υπάρχουν αρκετά κόκκινα σημάδια. Μπαίνουμε σε παρθένα μονοπάτια, όπου πρωταγωνιστεί η φύση.Δάση ατέλειωτα, βουνοκορφές που προβάλουν πότε φιλικές και πότε άγριες, χαράδρες και φαράγγια .Πάμε παράλληλα με το ρέμα, τώρα οδοιπορούμε μέσα από ελατόδασος και ανηφορίζουμε μέχρι το απέναντι ύψωμα.Τώρα πάμε δεξιά ενώ μπροστά μας εμφανίζονται ψηλές κορφές.Το όρος Λάκμος έχει 10 κορυφές που ξεπερνούν τα 2000 μέτρα. Σε λίγο συναντάμε ξανά το ρέμα. Συνεχίζουμε σε γυμνό τοπίο, μόνο χαμηλή βλάστηση και λίγο ψηλότερα η μορφολογία του εδάφους γίνεται πετρώδης.Τα κόκκινα σημάδια. μας οδηγούν σωστά ενώ τα βέλη δείχνουν που πρέπει να στρίψουμε. Από εδώ αρχίζει το αλπικό τοπίο.Τοπίο άγριο, σκληρό, βραχώδες. Συνεχίζουμε την πορεία μας ακολουθώντας σημάδια και πέτρινους κούκους.
Βρισκόμαστε στην τοποθεσία Βερλίγκα ( Μαίανδρος στα βλάχικα), αλπική λίμνη με ελάχιστο νερό σήμερα. Απέναντι μας φάνηκε η κορυφή.Για να την ανεβούμε συνεχίζουμε μέχρι την απέναντι κορυφογραμμή και μετά πάμε δεξιά, ανηφορίζουμε τώρα στην κόψη της κορυφογραμμής μέχρι το τριγωνομετρικό του στρατού. Ο παγωμένος αέρας δεν μας σταματά , φοράμε μπουφάν και συνεχίζουμε .Ανεβαίνοντας και ορειβατώντας προς την κορυφή συναντάμε και 2 φίλους ορειβάτες από την Βέροια ( Ο Τοτός και ο Γιώργος).Στην κορυφή θέα απεριόριστη. Θαυμάζουμε τα γύρω βουνά. Κακαρδίτσα, Κόζιακας και Μοράβα ανατολικά Τζουμέρκα και Τόμαρος, το Μέτσοβο και στο βάθος τα Ιωάννινα και η λίμνη της.Επιστροφή από άλλη διαδρομή. Φθάσαμε σε καταρράκτη τοπίο πανέμορφο, σκύβεις στα νερά και μεθάς από τους ήχους των πουλιών.
Φθάσαμε στο χωριό, τώρα περιδιαβαίνουμε τα λιθόστρωτα δρομάκια. Θαυμάζουμε τα πέτρινα αρχοντικά, το σχολείο και την εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του 1725.Η πλατεία όμορφη λιθόστρωτη, βρύση πέτρινη δυο μεγάλα πλατάνια και μια καρυδιά. Στο παρελθόν υπήρξε εαρινή πρωτεύουσα του Δήμου Λάκμωνος.Στην Τουρκοκρατία αποτέλεσε έδρα δυναμικών αρχόντων όπως ο Βλαχοπασάς Δημάκης ο οποίος υπήρξε τύραννος για την περιοχή επιβάλλοντας στους κατοίκους πολλούς φόρους τους οποίους εισέπραττε με σκληρό τρόπο.( κάτι μου θυμίζει αυτό! ).Λέγεται ότι ο Αλή – Πασάς των Ιωαννίνων εργάστηκε ως φύλακας στο αρχοντικό της οικογένειας Δημάκη. Απομεσήμερο και η πλατεία ερημική άνθρωποι ελάχιστοι που ετοιμάζονται για την επιστροφή στην πόλη με τον ερχομό του Χειμώνα..Θυμίζουν άλλες εποχές τα δυο καλοδιατηρημένα πέτρινα τοξωτά γεφύρια στα δυο ρέματα του χωριού που το κυκλώνουν.Πρόκειται για ένα ευλογημένο από τη φύση τόπο αλλά κάπως παραμελημένο από τον άνθρωπο.Αφήνουμε τη σκέψη μας και το μυαλό μας στην απόλυτη γαλήνη του δάσους, διαγράφοντας από το μυαλό μας τη λέξη επιστροφή.Με την υπόσχεση πως θα ξανάρθουμε, αποχαιρετήσαμε το βουνό και τον Ασπροπόταμο.
ΛΑΜΚΟΣ 2011
ΛΑΜΚΟΣ 2011
ΛΑΜΚΟΣ 2011
ΛΑΜΚΟΣ 2011
Για τον σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος