ΟΛΥΜΠΟΣ 2918 μ.
΄΄ Το βουνό των Θεών΄΄
Σάββατο-Κυριακή 10-11 Σεπτεμβρίου 2011
Τυλιγμένος για χιλιάδες χρόνια στην γοητεία του μύθου του.
Η ιστορία στάθηκε πολυτάραχη στον Όλυμπο. Στους αιώνες που ακολούθησαν διάφοροι ελληνικοί στρατοί ελληνικοί και ξένοι χρησιμοποίησαν τις ορεινές διαβάσεις του.
Πέρσες, Σπαρτιάτες, Μακεδόνες, Ρωμαίοι, Γότθοι, Βάνδαλοι, Σλάβοι, Άβαροι, Βούλγαροι, Φράγκοι. Τούρκοι και Γερμανοί.
΄Αφησαν πίσω τους το Λιτόχωρο και μαζί με την υπόλοιπη ομάδα έφθασαν στα ΄΄ Πριόνια΄΄. Φασαρία από ανθρώπους που πηγαινοέρχονται ( ορειβάτες και επισκέπτες ) μυρωδιές και χρώματα όλα αυτά ανακατεμένα με μια τρομερή ζέστη. Με τον σάκο στον ώμο και τα απαραίτητα πήραν το μονοπάτι για το καταφύγιο ΄΄Σπήλιος Αγαπητός΄΄.
Από πιο δασωμένα βουνά ο Όλυμπος και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς όταν αρχίσεις να περιπλανιέσαι στις σκιερές κατάφυτες πλαγιές του.
Κάτω από το θόλο με τα πολύχρωμα φύλλα σέρνεται το μονοπάτι, σύρριζα με τη φιδωτή όχθη του ρέματος, μόλις πέρασαν το ξύλινο γεφύρι.
Το υδάτινο θεριό σκίζει κατάσαρκα το πολύχρωμο δάσος και το καταπράσινο τοπίο που αγκαλιάζει την κοίτη, το κελάρυσμα του νερού τους ταξιδεύει.
Συνεχίζουν αργά, υπνωτισμένοι από το βουητό που γεννά η ροή του νερού.
Πρώτοι κάτοικοι θεωρούνται οι Πελασγοί, οι Αίμονες και οι Λέλεγες.
Γύρω στο 2200 π.Χ. εμφανίσθηκαν τα πρώτα ελληνικά αιολόφωνα φύλα Μινύες, Φλεγύες, Περραιβοί, Λαπίθες και Μαγνήτες ενώ στη Β-ΒΑ πλευρά του Ολύμπου, τη μακεδονική , το θρακικό φύλο Πίερες.
Από εδώ πέρασαν οι Πέρσες με τον Ξέρξη το 480 π. Χ. οι Σπαρτιάτες με τον Βρασίδα το 424π.Χ. και με τον Αγησίλαο το 394 π.Χ., ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, και ο Ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος το 168π.Χ.που νίκησε τους Μακεδόνες στη μάχη της Πύδνας.
Διάφοροι ΄΄ εφήμεροι΄΄ επιδρομείς μετανάστες και νομάδες όπως Γότθοι, Βάνδαλοι, Σλάβοι, Άβαροι, Βούλγαροι , Φράγκοι κ.α. Στα Ρωμαϊκά και Βυζαντινά χρόνια δεν έγιναν σπουδαία ιστορικά γεγονότα. Έγινε πάλι ονομαστός επί Τουρκοκρατίας και αυτό επειδή υπήρξε κρησφύγετο αλλά και ορμητήριο διάσημων κλεφτών και οπλαρχηγών.
Στον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο έγιναν εδώ σημαντικές μάχες, τελικά όμως οι Γερμανοί πέρασαν και τον Όλυμπο υψώνοντας μάλιστα και τη γερμανική σημαία στην ψηλότερη κορυφή.
Η γερμανική κατοχή κράτησε 3,5 χρόνια μέχρι τον Οκτώβριο του 1944 που η Ελλάδα απέκτησε πάλι την ελευθερία της.
Χαμηλά κυριαρχούν κουμαριές, πουρνάρια, κέδροι. Στη δασική ζώνη κυρίαρχα είδη τα κωνοφόρα ( πεύκα και έλατα) και τα μεγάλα φυλλοβόλα, επικρατέστερο η οξιά. Προχωρούν ανεβαίνουν, το μονοπάτι σκιερό τους παίρνει την κούραση.
Πυκνοπλεγμένες φυλλωσιές από οξιές, έλατα και πεύκα τους καλωσορίζουν τους υποδέχονται.
Στο δάσος φωλιάζουν ελάφια, ζαρκάδια, λύκοι, τσακάλια, αγριογούρουνα, αγριόγιδες, φιδαετοί και ορεινές πέρδικες.
Στην αρχαιότητα υπήρχαν ακόμη και λιοντάρια όπως αναφέρει ο Παυσανίας ενώ μέχρι τον 14ο αιώνα υπήρχαν και αρκούδες όπως αναφέρεται στον βίο του Αγίου Διονυσίου.
Ορειβατούν περισσότερο από 2 ώρες τώρα βρίσκονται σε χαρακτηριστικό γυμνό πέρασμα από όπου βλέπουν την ψηλότερη κορυφή αλλά και την γαλάζια επιφάνεια της θάλασσας να λαμπυρίζει στο φως του ήλιου.
Η υπερβολική ζέστη τους κουράζει, δεν πτοούνται αλλά συνεχίζουν με κατεύθυνση το καταφύγιο ΄΄Σπήλιος Αγαπητός ΄΄ . Πήρε το όνομα του από τον πρώτο πρόεδρο του Ε.Ο.Σ. Αθηνών . Κτίσθηκε το 1930 σε υψόμετρο 2100 μέτρων, διαχειριστής και οδηγός του Ολύμπου για πολλά χρόνια ο Κ. Ζολώτας.
Από το 2001 την διαχείριση έχει αναλάβει η κόρη του Μαρία με τον σύζυγο της. Δυναμικότητας 110 κλινών σήμερα.
Νυχτώνει, νύχτωσε το κρύο έντονο, το τζάκι αναμμένο το κόκκινο κρασί παραλύει τις αισθήσεις τους είναι βάλσαμο μετά την ταλαιπωρία της ημέρας. Αφέθηκαν στην μυστηριακή ησυχία της νύχτας.
Ξημερώνει, ξημέρωσε….! Η μυρωδιά του καφέ εισέβαλε στα ρουθούνια τους και ξύπνησε το σώμα τους
Στριφογύρισαν νωχελικά στο κρεβάτι τους και σηκώθηκαν. Από το παράθυρο μια ομορφιά ξεχείλισε μπρος τα μάτια τους οι κορυφές του Ολύμπου πανέμορφες και λαμπερές, με ένα ήλιο λαμπερό να αγκαλιάζει τα πάντα τριγύρω.
Χωρίσθηκαν σε δυο ομάδες, η μια για την κορυφή Άγιο Αντώνιο και η άλλη ομάδα για την ψηλότερη κορυφή τον Μύτικα. Εκεί όπου στις 2 Αυγούστου το 1913 καταγράφηκε επίσημα η πρώτη ανάβαση του Λιτοχωρίτη Χρήστου Κάκκαλου και δυο Ελβετών.
Συνεχή ανάβαση, τα δένδρα αραιώνουν μόνο λίγα ρόμπολα σε νανώδη μορφή λόγω έλλειψης οξυγόνου. Το τοπίο τώρα γυμνό σεληνιακό σκληρό και άνυδρο. Έφθασαν στην κακόσκαλα τους προκαλεί δέος η άγρια ομορφιά του.
Ο Μύτικας και το Στεφάνι, το μάτι του Διόνυσου και τα καζάνια.
Παραμένεις βουβός έκθαμβος από την μεγαλοπρέπεια και τη φυσική ομορφιά του τοπίου. Οι δώδεκα θεοί κατοικούν στα φαράγγια, τις πτυχές του Ολύμπου όπως τις αποκαλεί ο Όμηρος. Ο Δίας κατοικούσε στην ψηλότερη κορφή, έχοντας στο πλευρό του τη Θέμιδα, τον Γανιμήδη, τον Ερμή, την Ήρα και την Ίριδα.
Χέρια και πόδια μαζί σε ένα ρυθμό για την κατάκτηση της κορυφής. Η εμπειρία μοναδική. Η θέα από εδώ ψηλά απεριόριστη, η παραλία της Κατερίνης , ο Θερμαϊκός και η Χαλκιδική.
Ο μικρότερος της παρέας ο Άκης 6 χρόνων και η Μαρία. Η κατάβαση δυσκολότερη. Αγριοκάτσικα βόσκουν αμέριμνα στις γύρω γυμνές ορθοπλαγιές, έφθασαν στο καταφύγιο του Ζολώτα πολλές ανάσες ξεκούρασης και αναχώρηση για κατάβαση σε μια κατηφορική διαδρομή μέχρι τα Πριόνια.
Το βουνό έχει τη δική του κουλτούρα δύσκολο να το αγαπήσεις, όμως η μεγαλοπρέπεια του και το δέος που σε προκαλεί δεν συγκρίνεται με τίποτα . συγχαρητήρια στους νέους φίλους και τους υπόλοιπους που τα κατάφεραν.
Επιστρέφοντας στην πόλη της Βέροιας θα παραμείνει στο μυαλό τους το έντονο ανάγλυφο του και το απρόσιτο των υψηλών κορυφών του.
Ο ΄Όλυμπος ανήκει σε όλους τους Έλληνες, σε όλους τους Ευρωπαίους σε όλους τους κατοίκους της γης.
ΟΛΥΜΠΟΣ-ΜΥΤΙΚΑΣ 2011
Για τον σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος