ΟΛΥΜΠΟΣ 2918 μ.
14 – 15 Σεπτεμβρίου 2013
Το βουνό των 12 Ολύμπιων Θεών . Ήταν ο Ζευς και η Ήρα, τα αδέλφια τους Εστία , Δήμητρα και Ποσειδών και τα παιδιά τους Αθηνά, Απόλλων, Άρτεμις , Ερμής , Άρης, Αφροδίτη και Ήφαιστος, ( 7 παιδιά του Δία , 5 του Κρόνου και όλοι τους απόγονοι του Ουρανού ). Η ορεινή κορμοστασιά του βουνού απλώνεται επιβλητικά σχεδόν σε όλο το μήκος της ανατολικής ακτής των Πιερίων και μοιραία καθορίζει τη γεωγραφική προσωπικότητα της περιοχής .
Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου . Άφησαν πίσω τους το Λιτόχωρο και μαζί με τους υπόλοιπους έφθασαν στα Πριόνια . Ο αχός του μικρού οικισμού( στην πραγματικότητα υπάρχει μόνο ένα ξύλινο κτίσμα που λειτουργεί ως αναψυκτήριο καφέ και εστιατόριο ) ζωντάνεψε από τους επισκέπτες όλο το καλοκαίρι. Η μέρα προμηνύεται ζεστή. Η ανάβαση αρχίζει.Το τοπίο μαγευτικό! Η συντροφιά των ορειβατών που οι περισσότεροι έρχονται για πολλοστή φορά, μένουν έκθαμβοι από το κάλλος και την ομορφιά του βουνού. Συνεχίζουν την ανάβαση . Από τα πιο δασωμένα ελληνικά βουνά ο Όλυμπος και αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεσαι όταν αρχίσεις να περιπλανιέσαι στις σκιερές κατάφυτες πλαγιές του. Πρώτοι κάτοικοι της περιοχής , από το 6.800 π.Χ. και μετά θεωρούνται οι Πελασγοί οι Αίμονες και οι Λέλεγες . Αργότερα , μετά το 2.200 π.Χ. εμφανίστηκαν στη Θεσσαλία και γύρω από τον Όλυμπο τα ελληνικά ( ή κατ΄άλλους πρωτοελληνικά ) αιολόφωνα φύλα Μινύες , Φλεγύες , Περραιβοί , Λαπίθες και Μάγνητες ,ενώ στη Β-ΒΑ πλευρά του Ολύμπου , τη μακεδονική , το θρακικό φύλο Πίερες .Στους αιώνες που ακολούθησαν , διάφοροι στρατοί, ελληνικοί και ξένοι , χρησιμοποίησαν τις ορεινές αυτές διαβάσεις για να μετακινηθούν, όπως οι Πέρσες με τον Ξέρξη το 480 π.Χ., οι Σπαρτιάτες Βρασίδας το 424 π.Χ. και Αγησίλαος το 394 π.Χ., ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος ο Β΄ από το 355 –336 π.Χ. , ο Μακεδόνας Κάσσανδρος το 316 π.Χ. και ο Ρωμαίος Αιμίλιος Παύλος το 168 π.Χ. που νίκησε τους Μακεδόνες στη μάχη της Πύδνας .Διάφοροι ΄΄ εφήμεροι ΄΄ επιδρομείς , μετανάστες και νομάδες , όπως Γότθοι , Βάνδαλοι , Σλάβοι , Άβαροι , Βούλγαροι ,Φράγκοι , κ.ά.Γενικά όμως στον Όλυμπο δεν έγιναν σπουδαία ιστορικά γεγονότα κατά τους ρωμαικούς και βυζαντινούς χρόνους .Ο Όλυμπος , μετά από δεκάδων αιώνων λήθη έγινε πάλι ονομαστός επί Τουρκοκρατίας και αυτό επειδή υπήρξε το κρησφύγετο , αλλά και το ορμητήριο διάσημων κλεφτών και οπλαρχηγών .Στο Β ΄ παγκόσμιο πόλεμο και κατά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα έγιναν σημαντικές μάχες στην περιοχή του Όλύμπου .Τελικά όμως οι Γερμανοί πέρασαν και τον Όλυμπο υψώνοντας μάλιστα και τη γερμανική σημαία στην ψηλότερη κορυφή . Η γερμανική κατοχή διήρκεσε 3,5 χρόνια μέχρι τον Όκτώβριο του 1944 που η Ελλάδα απέκτησε πάλι την ελευθερία της .Στους πρόποδες κυριαρχούν κουμαριές , ρείκια, πουρνάρια, κέδροι.Στη δασική ζώνη βρίσκεται το μεγαλύτερο μέρος της χλωρίδας του Ολύμπου με κυρίαρχα είδη τα κωνοφόρα (πεύκα και έλατα ) και τα μεγάλα φυλλοβόλα , επικρατέστερο την οξιά που σχηματίζει μικρά δάση ,κυρίως σε χαράδρες και κλειστές κοιλάδες. Ανεβαίνοντας καταπράσινος και γεμάτος πινελιές από λογής – λογής αγριολούλουδα . Στο δάσος φωλιάζουν ζαρκάδια , ελάφια , λύκοι , τσακάλια , αγριόγιδες , αγριογούρουνα , φιδαετοί και ορεινές πέρδικες . Το 1985 μετά από έρευνα και παρατηρήσεις δύο ετών , η βιολόγος Μ. Μαλακού εκπόνησε μελέτη για την πανίδα του Εθνικού Δρυμού Ολύμπου . Στη μελέτη καταγράφονται 32 είδη θηλαστικών, 104 είδη πτηνών , καθώς και 18 ερπετά και αμφίβια .Στην αρχαιότητα υπήρχαν ακόμη και λιοντάρια , όπως αναφέρει ο Παυσανίας ενώ όπως αναφέρεται στο βίο του Αγίου Διονυσίου , υπήρχαν και αρκούδες μέχρι το 16ο αιώνα τουλάχιστον . Ψηλότερα αλπικά και υποαλπικά λιβάδια σκαρφαλώνουν ως τα 2.400 μ. χαρακτηριστικό η απουσία δασικής βλάστησης .Όμως στα λιβάδια , στους βράχους και στις απότομες πλαγιές της αλπικής ζώνης βρίσκονται μερικά από τα ωραιότερα ελληνικά αγριολούλουδα για τα οποία φημίζεται ο Όλυμπος. Καταφύγιο ΄΄ Σπήλιος Αγαπητός ΄΄. Πήρε το όνομα από τον πρώτο πρόεδρο του Ε.Ο.Σ. Αθηνών, κτίσθηκε το 1930 .Από το 1954 την διαχείριση την έχει ο Κ. Ζολώτας και από το 2001 ανέλαβε την διαχείριση η κόρη του Μαρία Ζολώτα με το σύζυγο της . Δυναμικότητας 110 κλινών σήμερα. Άφιξη ,τακτοποίηση , ξεκούραση . Διανυκτέρευση .
Κυριακή 15 Σεπτεμβρίου 2013.Εγερτήριο στις 6 το πρωί.Πρωινό – ρόφημα και αναχώρηση για την υψηλότερη κορυφή του Ολύμπου ( τον Μύτικα ) υψόμετρο 2.198 μ.Εκεί όπου στις 2 Αυγούστου το 1913 καταγράφηκε επίσημα η πρώτη ανάβαση του Λιτοχωρίτη Χρήστου Κάκκαλου και δύο Ελβετών .Η παρέα τους 13 άτομα ξεκίνησε . Ο καιρός προμηνύεται καλός . Πεντακάθαρος ουρανός και ένας λαμπρός ήλιος τους συντροφεύει . Η διαδρομή εύκολη σχετικά , μέχρι το υψόμετρο 2.400 –2.600 μ.Το τοπίο γυμνό , σεληνιακό , το μονοπάτι κάτω από τα Ζωνάρια βατό . Μετά από διαδρομή μιας ώρας έφθασαν στα Ζωνάρια .Η θέα κάτω μαγευτική η θάλασσα απέραντη γαλάζια, στο βάθος η Χαλκιδική και μπροστά τους η ψηλότερη κορυφή της Ελλάδος .Πήραν πορεία με κατεύθυνση το λούκι η μια ομάδα, ή δεύτερη πήρε πορεία για το Στεφάνι. Χέρια και πόδια μαζί σε ένα ρυθμό για την κατάκτηση της κορυφής .Πολλές ανάσες στο καταφύγιο και αναχώρηση για κατάβαση.Εμείς 10 ορειβάτες φύγαμε Κυριακή πρωί για το Ξηρολίβαδο για την κορυφή Ξηροβούνι. Μια μελαγχολία μας υποδέχεται. Παντού σπίτια ερμητικά κλειστά. Σε έγγραφα του τουρκικού ιεροδικείου της Βέροιας, μνημονεύεται πολλές φορές από το 1640 και ύστερα. Το χωριό καταστράφηκε πολλές φορές από ληστές και πυρπολήσεις. Τώρα βρισκόμαστε στον δασικό δρόμο , πριν καταλαγιάσει η σκόνη φθάσαμε στον προορισμό μας , αφήνουμε τα αυτοκίνητα μας κάτω από πανύψηλα πεύκα. Οδοιπορούμε σε δασικό δρόμο, η πυκνή βλάστηση μας ταξιδεύει. Τώρα μονοπάτι ανηφορικό.Μπροστά μας η κορυφή μας κοιτάει αγέρωχα και μας καλεί, μας προτρέπει να περιηγηθούμε στις ομορφιές της και να μάθουμε την ιστορία της.Είμαστε στην κορυφή μετά από μια εύκολη πορεία δυόμιση ωρών. Αφήνεσαι στην διαρκή αποθέωση. Στιγμές απόλυτης ηρεμίας.Κάτω χαμηλά διακρίνεται σαν ζωγραφιά το Ξηρολίβαδο με τη λίμνη του και γύρω οι άλλες βουνοκορφές.Επιστροφή από άλλη διαδρομή. Ο αέρας ανάλαφρος , η αύρα του πράσινου δροσιστική.Συνεχίζουμε την κατάβαση με μόνη συνοδεία τους ήχους του δάσους. Το βουνό έχει την δική του κουλτούρα. Δύσκολο να το αγαπήσεις. Όμως η μεγαλοπρέπεια του και το δέος που σου προκαλεί δεν συγκρίνεται με τίποτα .Το βουνό το προσεγγίζεις ταπεινά, το θαυμάζεις , το σέβεσαι. Αν φανείς αλαζόνας μαζί του , θα διαπιστώσεις πόσο μικρός είσαι .
Ποταμός Ενιπέας .. Γωνιές συγκίνησης….Ο γνωστότερος καταρράκτης του Ολύμπου βρίσκεται στη χαράδρα του Ενιπέα ,σε απόσταση δέκα λεπτών από το παλιό μοναστήρι του Αγίου Διονυσίου . Η βλάστηση κυρίως από οξιές και μαυρόπευκα , είναι οργιαστική γύρω του . Το νερό του ποταμού είναι παγωμένο μέχρι αργά το καλοκαίρι . Ο καταρράκτης του Ενιπέα είναι ο αγαπημένος σταθμός για πολλούς ορειβάτες . Ο καιρός γύρισε για τα καλά και ο ουρανός αντάριασε απειλητικά , καθώς το βουνό βυθιζόταν σε παγερή σιωπή . Χώθηκα μέσα στο καταφύγιο του Αγαπητού . Ο Όλυμπος για μια άλλη φορά είχε διαφορετική γνώμη . Η ανάβαση στην κορυφή του Όλυμπου στον Μύτικα αναβλήθηκε λόγω πυκνής ομίχλης . Μας κυρίεψε πίκρα και απογοήτευση .Τι πειράζει ,το μεγάλο δρόμο και το δυσκολότερο τον περάσαμε .Οι κορυφές εκεί θα μείνουν για πάντα αρκεί να υπάρχει ελεύθερος χρόνος . Δίνουμε ραντεβού για κάποια άλλη κοινή ανάβαση .
Υ.Γ. Αφιερωμένο σε όσους ταξιδεύουν ονειρεύονται και δραπετεύουν.
Για το Σύλλογο χιονοδρόμων ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος.
