ΠΙΕΡΙΑ ΟΡΗ
30η Βορειοελλαδική Ορειβατική Συνάντηση
( Κορυφές Σαρακατσάνα 1680 μ. – Αρβανίτης 2023μ.)
Σάββατο – Κυριακή 29- 30 Ιουνιου 2013
Ορειβατούμε στο βουνό, στο αιώνιο σύμβολο της δημιουργίας που στάθηκε βωμός πατριωτικής θυσίας , παλληκαριάς και λεβεντιάς.Το βουνό είναι ένας προορισμός που ανεβάζει το σώμα και την ψυχή, ανανεώνει τη σκέψη και καθαρίζει το μυαλό.Ορειβατούμε τώρα μέσα στη φύση, ταπεινά αγριολούλουδα μας καλωσορίζουν, αναπνέουμε το άρωμα τους.Σάββατο απόγευμα φύγαμε για τα Πιέρια, για την 30η Βορειοελλαδική Ορειβατική συνάντηση.Διαδρομή Βέροια – Πολυδένδρι – Ριζώματα – Ελατοχώρι – Ρητίνη..Αφήσαμε πίσω μας το Ελατοχώρι και συνεχίζουμε για την Ρητίνη. Η Ρητίνη , το μεσοχώρι της λεγόμενης ΄΄ κοιλάδας του παλατιού΄΄ μετρά ζωή 400 χρόνων σε αυτή τη θέση. Χαρακτηριστικό δείγμα παλαιότητος είναι το παλιό δημοτικό Σχολείο με κτητική επιγραφή έτους 1872. Σήμερα λειτουργεί ως Πολιτιστικό κέντρο.Χτισμένη στους πρόποδες των Πιερίων σε υψόμετρο 585 μέτρων , ο οικισμός υπήρχε τουλάχιστον από το 1600, χρονιά που κτίσθηκε η εκκλησία της Κοίμησης της Θεοτόκου.Στην Τουρκοκρατία ήταν τσιφλίκι Τούρκου μπέη που κατοικούσε στην Βέροια. Απέναντι από το σχολέιο του χωριού βρίσκεται ο δρόμος που οδηγεί στο καταφύγιο της Σαρακατσάνας μετά από 18 βασανιστικά χιλιόμετρα. Η διαδρομή όμως σε αποζημιώνει..Ονειρεμένη, πανέμορφη, χαμένη σε πυκνό δάσος οξιάς και πευκοδάσους,.καταπράσινη και δροσερή. Λίγα μέτρα η άσφαλτος και αρχίζει ο χωματόδρομος. Σύννεφα κυνηγημένα η βροχή δεν αργεί, τώρα πέφτει με αμείωτη ένταση και μας ταλαιπωρεί. Οι πανύψηλες οξιές και η ομίχλη δημιουργούν ένα απόκοσμο σκηνικό. Τα πελώρια πλατάνια στεφανώνουν τις όχθες των ρεμάτων, φύλακες άγγελοι. Φυλλοβόλλα δάση και σπάνια αγριολούλουδα δέχονται την νεροποντή , καστανιές, μαύρα και κόκκινα πεύκα μας καλωσορίζουν. Μικρά ζώα λύκοι, αλεπούδες και λίγα αγριογούρουνα συμπεριλαμβάνονται στην πανίδα του βουνού. Η βροχή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Παρόλα αυτά η ομορφιά του τοπίου είναι εξαιρετική και η διαδρομή προς το καταφύγιο της Σαρακατσάνας ζωντανεύει τις αισθήσεις των ορειβατών και των επισκεπτών. Μέσα από μια πανέμορφη διαδρομή 18 χιλιομέτρων δασικού δρόμου φθάσαμε επιτέλους στην περιοχή της Σαρακατσανας, στο καταφύγιο του ΣΕΟ Κατερίνης που σήμερα είναι ο οικοδεσπότης της συνάντησης.Ο Σύλλογος γιορτάζει τα 50 χρόνια της ίδρυσης του.Το καταφύγιο είναι κτισμένο σε ένα μικρό οροπέδιο με χαμηλό υψόμετρο 1860 μέτρων.Με θέα τον θερμαϊκό και τον Όλυμπο και τριγύρω ένα πανέμορφο πευκοδάσος, ο ορειβατικός σύλλογος ετοιμάζεται για την συνάντηση και την υποδοδοχή των Συλλόγων.Η περιοχή πήρε το όνομα της από μια νεαρή Σαρακατσανα που πέθανε στην περιοχή και τη θάψανε εδώ.Η βροχή επιτέλους σταμάτησε.To οροπέδιο που είναι κτισμένο το καταφύγιο μας υποδέχθηκε όμορφο ατίθασσο γεμάτο από αντίσκηνα ορειβατών, ορειβάτες από την Κομοτηνή μέχρι και την Φλώρινα.Κατασκηνώνουμε και για μερικά λεπτά της ώρας απολαμβάνουμε την ομορφια΄και την απεραντοσύνη της περιοχής. Η νύχτα δεν αργεί, ο ύπνος ήρθε αθόρυβα μετά την δραστηριότητα της ημέρας.
Ξημερώνει, ξημέρωσε………..η νύχτα έφυγε ωραία και αδιάφορη.Το πρωινό της ημέρας μας βρίσκει να ορειβατούμε στις ήπιες πλαγιές του βουνού. Σήμερα το μονοπάτι στις κορυφογραμμές είναι ήπιο και φιλικό. Βρισκόμαστε στις κορυφές του μυθικού βουνού, τόπος του Ορφέα και των Πιερίδων νυμφών, που οι Θεοί αδίκησαν σε αγώνισμα τραγουδιού στον Ελικώνα.Αργότερα από οίκτο τις μεταμόρφωσαν σε πουλιά μη αντέχοντας τη θλίψη τους.Αιώνες τώρα τα Πιέρια όρη ξεδιπλώνονται αθόρυβα δίπλα στο μεγαλειώδη όγκο του Ολύμπου.Στα Πιέρια όρη έζησε ο Ορφέας, οιωνοσκόπος και μάντης.Γιος του Οίαγρου και της Καλλιόπης της μούσας της επικής ποίησης. Με τη δύναμη της μουσικής μπορούσε να γοητεύσει τα άγρια ζώα, να διεγείρει τα δένδρα και τους βράχους σε χορό. Δίδαξε τις τέχνες της γραφής, της γεωργίας και της φαρμακευτικής.Ορειβατούμε μέσα στη φύση, αναπνέουμε το άρωμα της.Όλα τριγύρω αρμονικά, μια αρμονία που γεννιέται μέσα από τη φύση, μέσα από τον άνεμο, μέσα από το τραγούδι των πουλιών. Ορειβατούμε στο βουνό στο αιώνιο σύμβολο της δημιουργίας που στάθηκε βωμός πατριωτικής θυσίας , παληκαριάς και λεβεντιάς. Φθάσαμε, μετά από μια εύκολη διαδρομή στη θέση ΄΄κούρασμα΄΄από όπου θαυμάζουμε τα όροπέδια των Σερβίων, της Κοζάνης καθώς και το φράγμα του ποταμού Αλιάκμονα. Πήραμε πορεία δεξιά, αριστερά το μονοπάτι οδηγεί στην κορυφή Λαπούσι. Μόνο χορτάρι θάμνοι σπιθαμιαίοι και ταπεινά αγριολούλουδα, η συντροφιά μας. .Ανεβαίνουμε πλησιάζουμε στην κορυφή ο δυνατός παγωμένος αέρας δεν μας σταματά. Μετά από μια εύκολη πορεία βρισκόμαστε στην κορυφή. Γύρω μας η απεραντοσύνη των κορυφών, Αρβανίτης, Λαπούσι, Φλάμπουρο , Αβδέλλα και κατά την ανατολή ο μυθικός Όλυμπος. Πήραμε το μονοπάτι της επιστροφής με ένα παγωμένο αέρα να μας ταλαιπωρεί. Η κορυφή χάνεται πίσω από την ομίχλη αφήνεται στην ησυχία της και την μεγαλοσύνη της. Ότι απέμεινε από την παρουσία μας στο βουνό σήμερα.Τα ίχνη μας, οι πατημασιές μας να είναι τα μόνα σημαδια που θα αφήσουμε πίσω μας τώρα που πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Όμως θα παραμείνει στην καρδια και στο μυαλό το γαλάζιο του ουρανού ο φωτεινός ήλιος και το ατέλειωτο πράσινο των βουνοπλαγιών. Απομεσήμερο και η θάλασσα της Πιερίας δέχεται τα λυγερά κορμιά μας αδιαμαρτύρητα. Ευχαριστίες και συγχαρητήρια για την φιλοξενία στον Σ.Ε.Ο.Κατερίνης
Υ΄Γ. Στον Ηλία που έφυγε ΄΄ ξαφνικά΄΄ από κοντά μας για ταξίδι μακρινό.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος