ΤΡΙΚΛΑΡΙΟ ΟΡΟΣ
Κορυφή ΄΄ Μπάρμπα ΄΄ 1776μ.
Κυριακή 31 Μαρτίου 2013
Ξημέρωσε Κυριακή.Βρισκόμαστε νότια των Πρεσπών, πάνω από την μεθοριακή Κρυσταλλοπηγή.Συγκεχυμένες οι πληροφορίες, αβέβαιη η διαδρομή. Ανταμοιβή μας η θέα η ακριβή στα γύρω ακριτικά βουνά.Ακολουθούμε το δρόμο που οδηγεί στην Σιάτιστα – Νεάπολη – Καστοριά – Γάβρος – Βατοχώρι – Κρυσταλλοπηγή.Πριν στρίψουμε αριστερά στον δρόμο που οδηγεί στην μεθόριο για την Αλβανία, η αίσθηση είναι πρωτόγνωρη η οπτική εντύπωση συγκλονιστική. Δεν ήταν ένα μόνο σπίτι με πλιθιές.Ήταν ολόκληρο το χωριό, με χρώμα σκούρο κεραμιδί, κοκκινωπό.Δεν έχουμε ξαναδεί τέτοιο χωριό με παρόμοια χαρακτηριστικά, είναι ο Γάβρος Καστοριάς.Φθάσαμε στο Βατοχώρι, η βροχή μόλις άρχισε….Ορεινός οικισμός του νομού Φλώρινας, κτισμένος στις βόρειες πλαγιές της κορυφής Μπούτσι. σε υψόμετρο 900 μέτρων. Μέχρι το 1927 ονομαζόταν Μπρέζνιτσα.Ανήκει στην κοινότητα Κρυσταλλοπηγής. Οι κάτοικοι του, 15 το χειμώνα και 34 το καλοκαίρι. Κτηνοτρόφοι και συνταξιούχοι Βρισκόμαστε κάτω από την μεγαλοπρέπεια του βουνού που συνδέεται βόρεια με τον Βαρνούντα και ο ποταμός Λαδοπόταμος από τα ανατολικά το χωρίζει από το Βέρνο.Πηγάζει από το Πισοδέρι Φλώρινας, παραπόταμος του Αλιάκμονα. Στις πλαγιές του βρίσκονται διάσπαρτα χωριά και μικρότεροι οικισμοί. Χαμηλό βουνό σε υψόμετρο με πολλές κορφές όμως, όπως Όρλοβο 1715, Καρακόλι 1689μ. Μαύρη Ράχη 1394μ . κ.α. Αφήνουμε τα αυτοκίνητα και ορειβατούμε τώρα σε δασικό δρόμο, η πρώτη επαφή με αυτό τον παράξενο τόπο, που ακίνητος και άχρονος ταξιδεύει στους αιώνες.Εδώ ο τσάρος Σαμουήλ συναντά τους Βούλγαρους κομιτατζήδες και ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄ τον Παύλο Μελά.Έπαιξε σημαντικό ρόλο στην πρώτη αντίσταση από την εισβολή των Ιταλών φασιστών στην Ελλάδα στον πόλεμο του 1940.Κρύβονται στις γύρω πλαγιές οι αντάρτες και οι μπόμπες σκάβουν βαθιά τη γη, στον εμφύλιο ΄46 – ΄49.Φεύγουν κοπάδια οι ντόπιοι περνώντας στην άλλη πλευρά. Μωραϊτες και Θεσσαλοί κατοικούν τώρα στα σπίτια τους. Και οι ψαράδες έγιναν αγρότες, το φασόλι έκανε σπάνιο το γριβάδι.Το καλάμι που στοιβάζεται στα χωράφια μετρά τις εποχές..Στον Άγιο Αχίλλειο τα σπίτια είναι λιγοστά και οι πελεκάνοι δεν έπαψαν να φωλιάζουν στους καλαμιώνες, που θέριεψαν και απειλούν να καταπιούν τη λίμνη.Πλούσια η χλωρίδα και η πανίδα . Αρκούδες, αλεπούδες, λύκοι. Ελάφια και λύγκες εξαφανίστηκαν τον 20ο αιώνα.Πυκνά δάση οξιάς, βελανιδιάς, γαύροι, φουντουκιές και ψευτοπλάτανοι μας υποδέχονται.
Ανεβαίνοντας ψηλότερα τον δασικό δρόμο η βροχή δεν λέει να σταματήσει. Με τον σάκο στον ώμο και τα αδιάβροχα η πορεία μόλις άρχισε.Έντεκα ορειβάτες όλοι και όλοι, μαζί μας και Άκης ο μικρότερος της συντροφιάς.Μετά από μιας ώρας διαδρομή σε δασικό δρόμο πότε λασπωμένος και πότε χιονισμένος πήραμε πορεία αριστερά στην δασωμένη πλαγιά.Μονοπάτι ανηφορικό αλλά προς το παρών ήπιο, ανεβαίνοντας ψηλότερα αρχίζουν τα δύσκολα.Ορειβατούμε κάτω από συνεχή βροχή και συνεχίζουμε . Σε λίγο βγήκαμε σε ξέφωτο σε γυμνή απότομη βουνοκορφή με χιόνι παγωμένο. Η Δέσποινα, ο Άκης, ο Βασίλης και εγώ. Λίγο παραπέρα ο Κώστας και ψηλά στην κορυφή ο Γιώργος. Οι υπόλοιποι ανεβαίνουν, ορειβατούν σε πλαγιά χιονισμένη απότομη και δύσκολη.Το κρύο έντονο, οι ανάσες βαριές αλλά σταθερές. Ό άνεμος σφυρίζει η βροχή έρχεται από παντού. Τα σύννεφα της βροχής έμοιαζαν με τέρατα έτοιμα να μας κατασπαράξουν και εμείς σε αυτό το ξέσπασμα της φύσης συνεχίζουμε για την κορυφή. Μούσκεμα ως το κόκαλο κάτω από συνεχή βροχή που τώρα γίνεται χαλάζι και μας κτυπά το πρόσωπο η ομάδα αποφάσισε να γυρίσει πίσω.Γύρω μας πλήθος οι κορφές, μερικές ακόμη κάτασπρες, αφήνουμε την ψηλότερη σκεπασμένη στην ομίχλη για μια άλλη φορά για μια άλλη εξόρμηση.
Επστροφή……Ορειβατούμε στην κορυφογραμμή η νεροποντή συνεχίζεται με αμείωτη ένταση. Μπήκαμε στο δάσος με τις οξιές, μονοπάτι κατηφορικό και συνάμα γλιστερό. Η ταλαιπωρία της κατάβασης κράτησε για περίπου μισή ώρα με την καταιγίδα να μας ακολουθεί.Όλοι μια ομάδα όλοι μια ψυχή.Φθάσαμε στον δασικό δρόμο και συνεχίζουμε.Χαμηλότερα ο ήλιος σκόρπισε τα σύννεφα, έδιωξε τη βροχή και φώτισε τις κόψεις τις απότομες.Τώρα μπροστά μας απλώνεται πανέμορφο οροπέδιο, κίτρινο χαλί από τους ανθισμένους κρόκους, χαιρετίζουν της άνοιξης τον ήλιο.Μπροστά μας η μικρή Πρέσπα.Η Πρέσπα, μια περιοχή πλούσια σε φυσικά αγαθά, λίμνες, ποτάμια, δάση, χλωρίδα και πανίδα.Επιλέχθηκε και κατοικήθηκε από τον άνθρωπο από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι και τις μέρες μας.΄Ο Εθνικός δρυμός Πρεσπών δημιουργήθηκε το 1974.Προστατεύεται από ελληνικές, ευρωπαϊκές καθώς και διεθνείς συμβάσεις, ενώ η λίμνη μικρή Πρέσπα προστατεύεται και από τη συνθήκη Ραμσάρ ως μοναδικός υγροβιότοπος.Κάποιες πλάβες με σηκωμένη την πλώρη σκίζουν τα ακίνητα νερά,και μετά, πάλι σιωπή και ψιλόβροχο.Αφήσαμε πίσω μας τον ορεινό όγκο του βουνού που τόσο μας ταλαιπώρησε και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.Σήμερα ζήσαμε εικόνες φανταστικές.Όταν η φύση είναι ζωντανή και όταν βρέχει, όταν έχει ομίχλη και όταν χιονίζει, πάντα εμείς θα είμαστε προετοιμασμένοι.
Υ.Γ. Συγχαρητήρια σε όλη την ομάδα που κάτω από τόσες δύσκολες καιρικές συνθήκες ορειβάτησε και τα κατάφερε
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος