ΒΕΡΜΙΟ
Κορυφή Τσεκούρια και Αγκάθι ( 1750)
Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012
Πηγή αστείρευτης γνώσης το βουνό σε προσκαλεί και σε καλεί σε ένα ταξίδι χαράς, ομορφιάς, εμπειρίας, αυτογνωσίας και μάθησης….. Η πεζοπορία προσφέρει την ευκαιρία της απωθημένης ίσως επαφής με την ξεχασμένη νομαδική μας φύση . Πεζοί ταξιδιώτες, τον 21ο αιώνα ……….Γιατί όχι ;Αναχώρηση από την Ελιά στις 8 το πρωί……………….. Φύγαμε για την Καστανιά, 21 φίλοι και μέλη του Συλλόγου, ε μια διαδρομή ανηφορική αλλά πανέμορφη.Όρος Βέρμιο, όμορφο, αγέρωχο, αρχαίο, μουσικό …… Το ομορφότερο και πλουσιότερο σε χλωρίδα και πανίδα όρος του Ελλαδικού χώρου, με ιστορία συνοδευμένη από μύθους, δοξασίες και κατορθώματα ηρώων και θεών. Πολλά τρεχούμενα νερά και πυκνά δάση με οξιές, και πεύκα.Στο δάσος, συνυπάρχουν λύκοι, αλεπούδες, αγριογούρουνα, λαγοί, σκίουροι . Γειτονεύει και σχεδόν ενώνεται με τα Πιέρια όρη, έχοντας σαν φυσικό σύνορο τον ιερό ποταμό των Μακεδόνων, Αλιάκμονα . Σύμφωνα με την Ελληνική μυθολογία ο Αλιάκμονας ήταν ένας από τους ποτάμιους θεούς, που είχε γεννηθεί από τον Ωκεανό και την Τηθύ. Αποτελούσε και συνεχίζει να αποτελεί πηγή ζωής ……Αφήσαμε πίσω μας την πόλη, τίποτα δεν σε προδιαθέτει για αυτό που θα αντικρίσουν τα μάτια μας, λίγα χιλιόμετρα πιο μακριά. Το τοπίο ιδιαίτερα εντυπωσιακό καθώς μικτά δάση βελανιδιάς, καστανιάς και οξιάς μας υποδέχονται στην απόλυτη σιωπή του βουνού. Τα δάση αρχέγονα, απείραχτα, γυμνά αναπνέουν αέρηδες και ήλιο.Πρωινό, με τη συμφωνική ορχήστρα κάποιων πουλιών και την ομίχλη να αναδύεται με ρυθμούς ανάσας. Οι δείκτες του ρολογιού δείχνουν 9 παρά τέταρτο ……… με τον σάκο στην πλάτη και τα απαραίτητα η πορεία αρχίζει.
Το βουνό μας προσκαλεί φιλικά με κάθε πλαγιά του, με κάθε κορυφή του, οι στιγμές εδώ αποκτούν σημασία καθώς προσπαθείς αχόρταγα να γεμίσεις παραστάσεις με όλες σου τις αισθήσεις. Ανάμεσα στις πλαγιές νοιώθεις το φτερούγισμα της ψυχής σου στην αναπάντεχη συνάντηση με την ελευθερία. Απόλυτη ελευθερία και παράλληλα ένα μέσο για την αναζήτηση της πραγματικής περιπέτειας. Ανεβαίνουμε ακούραστα το μονοπάτι, ο δασικός δρόμος που πεζοπορούμε τυραννισμένος από τις τελευταίες βροχές, ένα ανάλαφρο αεράκι μας ακολουθεί.Το μονοπάτι ανηφορικό. Απολαμβάνουμε την ερημιά, την ησυχία του βουνού. Πήραμε πορεία αριστερά, το μονοπάτι συνεχίζει ανηφορικό πετρώδες αλλά εμείς δεν πτοούμαστε συνεχίζουμε.Γραμμές και χρώματα τα ξαφνιασμένα πουλιά και η ανάβαση καλά κρατεί . Οδοιπορούμε περισσότερο από 1 ώρα . Ο ήλιος ξεπροβάλλει εντυπωσιακά και σκορπά την ομίχλη που κρέμεται στην κυριολεξία κάτω στον κάμπο της Ημαθίας.Η παγωμένη πλαγιά κατεβάζει ένα ψυχρό αέρα με στιγμιαίες παύσεις . Ανηφορίζουμε με μόνη συνοδεία τους ήχους του βουνού και τις δικές μας χαρούμενες φωνές.Η κλίση αυξάνει. Επίμονα κερδίζουμε ύψος, συνεχίζουμε ….τώρα το ένα ύψωμα διαδέχεται το άλλο, κυματιστά χωρίς τέλος. Σταματάμε και είναι εκεί ! Βρισκόμαστε στο ψηλότερο σημείο του βουνού, μετά από πορεία 1 ½ ώρας εύκολης ανάβασης . Μια ματιά γύρω, μια ματιά πέρα, ατενίζοντας τον ορίζοντα .
Συνεχίζουμε για την κορυφή Αγκάθι.Πρέπει να κατέβουμε το βουνό, να πεζοπορήσουμε πάλι σε σκληρό μονοπάτι και δασικό δρόμο και να πάρουμε το μονοπάτι της ανάβασης. Περάσαμε καλλιεργημένη γη και συνεχίζουμε για την κορυφή Αγκάθι. Ο απότομος όγκος του ξεπροβάλλει μπροστά μας επιβλητικά.Η ανάβαση πράξη σιωπής και πειθαρχίας μόλις άρχισε. Ορειβατούμε διαδοχικά και όπως επιβάλλει η μορφολογία του εδάφους.Συνεχίζουμε να ορειβατούμε σε βραχώδη πλαγιά, ανεβαίνουμε….. διαδοχικά ο ένας πίσω από τον άλλο.Μετά από μιας ώρας κοπιαστικής ανάβασης πλησιάζουμε στην κορυφή. Με επίπονες κινήσεις φτάνουμε επιτέλους στην κορυφή. Η πανοραμική και απεριόριστη θέα και η ομορφιά της περιοχής, μας αποζημιώνει, όμως η ομορφιά δεν κράτησε πολύ, η ομίχλη σκέπασε τα πάντα.Κάτω χαμηλά διάσπαρτα χωριά – αγροτόσπιτα. Το πιο κοντινό ο Πολύμυλος. Χτισμένο στην πλαγιά της κορυφής Αγκάθι το χωριό Πολύμυλος ή Χάτοβο, γνωστό για τις πατάτες του, που έχουν την φήμη της νοστιμότερης πατάτας της Μακεδονίας.Κατά την Τουρκοκρατία εγκαταστάθηκαν εδώ Τούρκοι Κονιάροι.Το 1923 εγκαταστάθηκαν Πόντιοι κυρίως, πρόσφυγες ( από την περιοχή της άνω Ματσούκας) αλλά και λίγοι Θρακιώτες.Λίγο χαμηλότερα η Εγνατία. Η αρχαία Εγνατία οδός κατασκευάστηκε από τους Ρωμαίους το 2ο π.Χ. αιώνα. Ήταν προέκταση της Αππίας οδού. Από το Δυρράχιο και την Αυλώνα ( Αλβανία ) διέσχιζε την Μακεδονία, τη Θράκη και κατέληγε στα Κύψελα, σήμερα εδάφη της Ευρωπαϊκής Τουρκίας, για να φθάσει στην Κωνσταντινούπολη.Τον ίδιο δρόμο ακολούθησε και ο Απόστολος Παύλος – ο Απόστολος των Εθνών – το 49 με 50 μ.Χ. Αποβιβάζεται στην Νεάπολη ( Καβάλα ) και πηγαίνει στους Φιλίππους όπου ίδρυσε την πρώτη χριστιανική εκκλησία στην Ευρώπη, συνέχισε τις διδασκαλίες για την εξάπλωση του Χριστιανισμού στην Βέροια, Αθήνα και σε άλλες πόλεις του τότε γνωστού κόσμου.Πιάστηκε στην Καισάρεια, μεταφέρθηκε στη Ρώμη, φυλακίστηκε όπου και μαρτύρησε .το 66- 68 μ.Χ.Λίγο πιο πέρα διαγράφεται η υγρή παρουσία του φράγματος του Αλιάκμονα.Αφήνεσαι στη διαρκή αποθέωση .Στο βάθος ο Όλυμπος και γύρω μας οι άλλες βουνοκορφές . Η Φθινοπωρινή μέρα σήμερα ήταν υγρή και ομιχλώδης.Παίρνουμε τον δρόμο της επιστροφής.Ακολουθούμε το καλογραμμένο μονοπάτι με το βάδισμα που έχουν οι ορειβάτες όταν δεν βιάζονται να φτάσουν στον προορισμό τους.Ό άνεμος βρυχάται συνέχεια, η ομίχλη συντροφιά μας και στην επιστροφή, η κατάβαση γίνεται από την ίδια διαδρομή.
Επιστροφή ….Απομεσήμερο επιστρέφοντας στην Βέροια σκέφτομαι αυτή την απαράμιλλη ομορφιά που μας πρόσφερε για μια άλλη φορά, απλόχερα η φύση. Η φύση έχει σίγουρα πολλά δώρα ακόμη να μας χαρίσει ακόμη ! Εμείς συνεχίζουμε…………………………..…
Υ.Γ. Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας τις νέες ορειβάτισσες και ευχόμαστε
Καλό – ταξίδι στην Λίτσα και τον Λάκη που ΄΄φεύγουν΄΄ στην μακρινή Αυστραλία.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος