ΜΠΟΥΡΙΝΟΣ 1866μ
Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012
Με τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Δάση από πεύκα, οξιές και χαμηλή βλάστηση. Γραμμές και χρώματα παντού.Πράγματι δεν έχουν τελειωμό οι καταπληκτικές εικόνες της φύσης στη χώρα μας. Αν απλά περάσεις και σταματήσεις για καφέ και θαυμάσεις την υπέροχη φύση δεν θα καταλάβεις και πολλά πράγματα, ίσως κερδίσεις μερικές υπέροχες εικόνες. Αν μείνεις και πεζοπορήσεις, οι εικόνες θα μετατραπούν σε αξέχαστες εμπειρίες .
Αναχώρηση πρωινό Κυριακής ( 7+30) για Σιάτιστα . 16 άτομα η παρέα του Συλλόγου Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας. Μαζί μας και ο Άκης ο μεγαλύτερος της συντροφιάς, 7 χρονών.Αφήσαμε στα δεξιά μας την Σιάτιστα που αναδύεται σιωπηλά από το μακρινό παρελθόν της μετά από την πολυτάραχη ιστορία της και συνεχίζουμε αριστερά για το καταφύγιο του ορειβατικού Συλλόγου Σιάτιστας στο όρος Μπούρινος.Η Σιάτιστα η πόλη ( η αρχόντισσα της Μακεδονίας ) χτισμένη αμφιθεατρικά απλώνεται σε δυο γειτονιές στην Χώρα και τα Γεράνεια, γύρω από το λόφο του Προφήτη Ηλία σε υψόμετρο 900 – 950 μέτρων.Οδηγούμε σε χωματόδρομο βατό για συμβατικά αυτοκίνητα μήκους 9 χιλιομέτρων. Πλησιάζουμε στον Μπούρινο ή Βούρινο, αγελάδες και αιγοπρόβατα βόσκουν αμέριμνα.Είναι το νεώτερο βουνό σε μια οροσειρά που περιλαμβάνει τα όρη, Περιστέρι, Βαρνούντας, Βίτσι, Σινιάτσικο και Βέλλια. Η βόρεια και ανατολική πλευρά του ανήκει στο νομό Κοζάνης, ενώ η νοτιοδυτική στο νομό Γρεβενών.Παρέμεινε πολλά χρόνια άγνωστο στο ευρύ κοινό, φυσιολάτρες και λίγοι ντόπιοι γνώριζαν το βουνό και το επισκεπτόταν τακτικά, ενώ οι περισσότεροι κάτοικοι της περιοχής το επισκέπτονται μια φορά το χρόνο, στις 26 και 27 Ιουλίου, στο πανηγύρι του Αγίου Παντελεήμονα, που γιορτάζει το ομώνυμο εκκλησάκι δίπλα στο ορειβατικό καταφύγιο.Στις αρχές του 19ου αιώνα ο Γάλλος περιηγητής Φρ. Πουκεβίλ στο βιβλίο του ΄΄ταξίδι στην δυτική Μακεδονία΄΄ έγραφε…..΄΄ Οι κοιλάδες είναι όλο λιβάδια και γεμάτες ελάφια και ζαρκάδια, από κυνήγι πολλά είδη αλλά ξεχωριστές είναι οι κόκκινες βουνίσιες πέρδικες ( πετροπέρδικες ) με ξεχωριστή νοστιμιά.΄΄.Έλάφια και ζαρκάδια δεν υπάρχουν σήμερα, ούτε αγριογούρουνα και αρκούδες. Μόνο λύκοι, αλεπούδες, λαγοί και αυτοί σπανίζουν τα τελευταία χρόνια. Το βουνό φημίζεται και για τα αγριολούλουδα του.Ένας παράδεισος από βότανα και θαμνώδεις εκτάσεις, πραγματικό καταφύγιο για την άγρια πανίδα.Γνωστό βουνό για τους βοτανολόγους της Ευρώπης για την ποώδη βλάστηση του και ειδικά τα αγριολούλουδα του, πολλά από τα οποία είναι σπάνια και μοναδικά στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Η βόρεια πλευρά του Μπούρινου λέγεται και σήμερα από τους Σιατιστινούς Τσερβένα, σλαβική ονομασία που σημαίνει κόκκινη εξ αιτίας των κόκκινων χωμάτων. Ανάμεσα στις κορυφές Μπούρινος, Ασπροβούνι και Πυραμίδα σχηματίζεται μια κοιλάδα. Είναι η κοιλάδα τού Μεσσιανού νερού.Η κοιλάδα έχει ενταχθεί στο δίκτυο ΦΥΣΗ 2000, έτσι ώστε να προστατεύεται από δραστηριότητες όπως το κυνήγι και η βόσκηση.Με το σάκο στην πλάτη ανηφορίζουμε. Κισσοί και κάθε λογής θάμνοι δίνουν τη θέση τους σε αιωνόβια κωνοφόρα.Συνεχίζουμε σε δασικό δρόμο. Διάφορα αναρριχητικά ερωτοτροπούν με γέρικους κορμούς , θάμνοι λογής –λογής, τα ξαφνιασμένα πουλιά, η μυρωδιά της βρεγμένης γης μεθυστική . Όλα αυτά συνθέτουν μια εικόνα μαγική. Η πλαγιά κατάφυτη μας περιμένει. Μετά από μια διαδρομή μισής ώρας φθάσαμε στο ξύλινο παρατηρητήριο – καταφύγιο. Κτισμένο σε περίοπτη θέση να επιβλέπει την περιοχή.
Κατηφορίζουμε, γύρω μας θαμνώδη βλάστηση δυσκολεύει τις κινήσεις μας . Πατώντας αβέβαια προσπαθούμε να ελέγξουμε το ρυθμό μας .( Τι τρέλα και αυτή , τις Κυριακές στον ελεύθερο χρόνο σου, να αφήνεσαι στα βουνά και τα λαγκάδια ).Το μεγαλείο του βουνού όμως ……….σε συναρπάζει .Σε μερικά σημεία στη διαδρομή μπαίνουμε σε μονοπάτι κατηφορικό και λασπωμένο.Πεδίο ασταθές και ως εκ τούτο επικίνδυνο .Τώρα μονοπάτι ανηφορικό. Αυτός ο παράδοξος τρόπος ανάβασης δεν είναι καθόλου παραγωγικός, η κλίση αυξάνει, διστακτικά αλλά επίμονα κερδίζουμε ύψος . Ανεβαίνουμε . Ένα αεράκι ψιθυριστά μας μιλά για τον χειμώνα που έρχεται ……….Οι στιγμές και οι ώρες περνούν, για μια άλλη φορά το βουνό κυρίαρχος αυτού του παιχνιδιού, σε προκαλεί να το ανέβεις όχι για να νοιώσεις ότι είσαι πιο δυνατός από αυτό αλλά να ταυτιστείς μαζί του.Οδοιπορούμε 2 ώρες . Κάποτε φθάνουμε σε ξέφωτο. Ψηλά πάνω από το κεφάλι μας ορθώνονται απειλητικοί γυμνοί βράχοι και ανήλιαγες πλαγιές .Βρισκόμαστε στην κορυφογραμμή, τοπίο γυμνό από δένδρα, μόνο χλόη με θάμνους και κοφτούς γκρίζους απότομους βράχους και το τραγούδι των πουλιών να μας ακολουθεί..Και είμαστε εδώ στην κορυφή. Πατάμε στο ψηλότερο σημείο του όρους 1866 μ. στην κορφή Ντρισινίκος.Κανείς ορειβάτης – πεζοπόρος δεν εγκατέλειψε.Μένω ακίνητος . Μια ματιά γύρω, μια ματιά πέρα, ατενίζοντας τον ορίζοντα. Αφήνεσαι στη διαρκεί αποθέωση. Απέναντι ο χιονισμένος Όλυμπος και γύρω οι άλλες βουνοκορφές. Πιέρια Όρη, Βασιλίτσα, Σμόλικας, Γράμμος . Κάτω χαμηλά πυκνόφυτα δάση από οξιές, πεύκα και γάβροι.Από την μια πλευρά του βουνού η Κοζάνη και από την άλλη τα Γρεβενά και κάτω από τον ορεινό όγκο των Πιερίων, η τεχνητή λίμνη του ποταμού Αλιάκμονα, στον Πολύφυτο.Η θέα μας αποζημιώνει. Να μην θέλεις να φύγεις .
Η κατάβαση γίνεται από άλλη διαδρομή ορειβατούμε στην κορυφογραμμή, αυτό μας βοηθάει λίγο, αψηφώντας την κούραση που έχει συσσωρευτεί στο κορμί μας.Μπήκαμε στο δάσος, ορειβατούμε σε κατηφορικό μονοπάτι. Το μονοπάτι φιδοσέρνεται σε πυκνή φυλλωσιά, κωνοφόρα, πεύκα και έλατα. Ο αγέρας ανάλαφρος παγωμένος.Συνεχίζουμε με μόνη συνοδεία τους ήχους του δάσους. Ψηλά φαίνονται οι κόκκινες στέγες του καταφυγίου, από μακριά μοιάζουν σαν παγόδες, η σκέψη μου ταξίδεψε στην Άπω Ανατολή όταν βρέθηκα εκεί πριν μερικά χρόνια, στις μεγάλες μου αναζητήσεις.Είναι μεσημέρι. Με το κελάρυσμα του ρυακιού δίπλας μας, διασχίζουμε το λιβάδι . Πέρα εκεί στις συστάδες των δένδρων κάτι κινείται, φαίνεται, πλησιάζει ….. ένας τετράπαχος λαγός με μικρά άλματα, μας ξαφνιάζει ευχάριστα.Μετά από μια εκπληκτική διαδρομή συντροφιά με ένα ανοιξιάτικο καιρό, φθάσαμε στα αυτοκίνητα. Μια γλυκιά κούραση διατρέχει το κορμί μας, η επιστροφή στην τσιμεντένια πόλη μονόδρομος.
Υ.Γ. Καλωσορίζουμε στην συντροφιά μας την Βαλεντίνα και την Μαρία.
Για τον Σύλλογο Χιονοδρόμων Ορειβατών Βέροιας
Τσιαμούρας Νικόλαος